Φθάνει η 20η Αυγούστου, το χρονικό διάστημα που μένει μέχρι την έναρξη είναι μικρό για να ξεχάσει ο κυνηγός το όπλο του κλειδωμένο στην ντουλάπα. Αυτή τη νεκρή περίοδο, οι περισσότεροι από τους κυνηγούς της χώρας μας ξοδεύουν το χρόνο και το … χρήμα τους για την βελτίωση της εκπαίδευσης του σκύλου τους, για να αλλάξουν ή να αγοράσουν κάποιο νέο μοντέλο όπλου, που είδαν σε κάποια πρόσφατη έκθεση, να προμηθευτούν κάποια από τα αξεσουάρ και να φροντίσουν το νέο κουτάβι που απέκτησαν.
Όλα τα παραπάνω – ίσως και το ψάρεμα για κάποιους – μονοπωλούν το ενδιαφέρον τους για κάτι περισσότερο από πέντε μήνες και αδιαφορούν για τον ίδιο τους τον εαυτό. Για την προπόνηση και βελτίωση του εαυτού τους, δεν ξοδεύουν ούτε χρόνο, ούτε και χρήμα. Όμως, όλα όσα αναφέραμε παραπάνω δεν είναι ικανά από μόνα τους να φέρουν την επιθυμητή κάρπωση στο κυνήγι, αν αυτός που κρατάει το όπλο και κλείνει την όλη προσπάθεια δεν είναι σωστά προπονημένος ή καθόλου προπονημένος.
Στην σύγχρονη εποχή που ζούμε, έχει γίνει αντιληπτό – ειδικά στην νέα γενιά των κυνηγών – ότι η σωστή ενασχόληση με το όπλο και η προπόνηση στο σκοπευτήριο με βολές σε δίσκους που προσομοιάζουν κυνηγετικές τουφεκιές, είναι υψηλόβαθμα χρήσιμη. Είναι το ίδιο χρήσιμη, όπως και η προπόνηση σε τακτά διαστήματα του κυνηγετικού μας σκύλου στα εκπαιδευτικά στο βουνό. Επίσης αρκετοί κυνηγοί δεν πηγαίνουν στο σκοπευτήριο τη νεκρή κυνηγετική περίοδο αλλά και κατά τη διάρκειά της, όταν λόγω του καιρού δεν είχε πουλιά και επέστρεφαν ατουφέκιστοι από τον κυνηγότοπο.
Όταν λοιπόν ο κυνηγός πάει στο σκοπευτήριο θα πρέπει να φροντίζει ώστε η προπόνηση που θα κάνει, να συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου, όπως λέει και η σοφή φράση. Είναι βασικό να εξασκείται με το όπλο που κυνηγάει και όχι με κάποιο που δεν το χρησιμοποιεί την κυνηγετική περίοδο. Μόνο αν έχει αγωνιστικές βλέψεις σε κάποιο από τα αθλήματα του κυνηγετικού όπλου θα χρειαστεί εξειδικευμένο σκοπευτικό όπλο. Αφού λοιπόν επισκεφτεί το σκοπευτήριο της αρεσκείας του, θα πρέπει να γνωρίζει ότι η ενασχόλησή του με την κυνηγετική σκοποβολή απαιτεί πάνω απ’ όλα τήρηση κανόνων ασφαλείας και προπόνηση πάνω σε μία μεθοδική βάση, όχι απλά καίω φυσίγγια στους βατήρες.
Είναι σημαντικό να καταλάβει ο κυνηγός ότι δεν πρέπει να ασχοληθεί με βολές που είναι άσχετες με το κυνήγι που τον ενδιαφέρει περισσότερο. Για να γίνω σαφέστερος, είναι μέγα λάθος να πηγαίνει ένας κυνηγός και να ρίχνει τραπ, που είναι ένα δύσκολο ολυμπιακό άθλημα σε δίσκους με υπερ-υψηλή ταχύτητα εκτόξευσης (κανένα πουλί δεν πετάει τόσο γρήγορα) και μάλιστα με το όπλο από την αρχή σε θέση επώμισης, πριν εμφανιστεί ο δίσκος (κάτι που δεν γίνεται στο κυνήγι). Κανένας σώφρον κυνηγός δεν περιμένει να εμφανιστεί το θήραμα με επωμισμένο το όπλο και το κοντάκι στο μάγουλο, συνεπώς γιατί να το κάνει στο σκοπευτήριο; Είναι ανώφελο. Το πιο ιδανικό είναι να ασχολείται μόνο με βολές του σπόρτινγκ που προσομοιάζουν τις κυνηγετικές βολές και που το όπλο βρίσκεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο, κάτω από τη μασχάλη, πριν εμφανιστεί ο στόχος μας. Μόνο όταν εμφανιστεί ο δίσκος, τότε επιτρέπεται να ξεκινήσει η επώμιση.
Στην περίπτωση που το σκοπευτήριο δεν διαθέτει πεδίο σπόρτινγκ, τότε θα διαθέτει πεδίο σκητ, που επίσης χρησιμεύει για κυνηγετική προπόνηση. Όμως είναι σημαντικό να προτιμήσουμε το σκοπευτήριο, που διαθέτει ένα πεδίο σπόρτινγκ, διότι δίνει τη δυνατότητα προπόνησης σε ποικιλία βολών που συναντάμε στον κυνηγότοπο. Τώρα, αν το σκοπευτήριο διαθέτει μόνο σκητ και τραπ, θα προτιμήσουμε σαφέστατα το πεδίο του σκητ. Διότι το σκητ επιβάλλει όταν ζητήσουμε τον δίσκο, το όπλο να είναι στο ύψος του ισχύου, δηλ. λίγο χαμηλότερα από τη μασχάλη και μόνο όταν εμφανιστεί ο στόχος επωμίζουμε. Αυτό ακριβώς που μας χρησιμεύει στο κυνήγι. Είναι σημαντικό επίσης οι βολές που θα παίρνουμε από τους βατήρες τους σκητ, να είναι σε μονά πιάτα απ’ όλες τις θέσεις και για ν’ αποφεύγουμε τους διπλούς, δηλ. τους «ντουμπλέδες» που περιλαμβάνει κανονικά μία πούλα (σειρά των 25 δίσκων). Σας είναι πολύ πιο χρήσιμο, αντί για έναν «ντουμπλέ», να ζητήσετε δύο μονά πιάτα, δηλ. δύο μονούς δίσκους για να αναπτύξετε μία επαναληψιμότητα της επώμισης και βολής. Άλλωστε το σκητ διαθέτει ποικιλία βολών και αποστάσεων, που θα μας χαρίσει διασκέδαση και εκμάθηση, που τελικά είναι το ζητούμενο.
Το να πηγαίνουμε και να καίμε φυσίγγια άσκοπα σε ένα σκοπευτήριο απλά για κροτολαγνεία, όπως κάνουν μερικοί, δεν είναι ούτε έξυπνο, αλλά ούτε και εποικοδομητικό. Ο σκοπός είναι ο κυνηγός να μάθει να οργανώνει σωστά την προπόνησή του κατά την επίσκεψη στο σκοπευτήριο. Τώρα αν είμαστε στην ατυχή θέση και το κοντινότερο σκοπευτήριο προς εμάς, διαθέτει μόνο ένα πεδίο και αυτό είναι τραπ, τότε δεν χρησιμεύει να προπονούμαστε από τους κανονικούς βατήρες. Οι βατήρες βρίσκονται 15 μ. μακριά από την έξοδο του δίσκου με την υπερ-ταχεία εκτόξευση, συνεπώς, αν κάποιος δεν έχει βλέψεις αγωνιστικής σκοποβολής, αδίκως θα σπαταλάει τον χρόνο και τα χρήματά του σε ένα πεδίο που δεν χρησιμεύει στο κυνήγι.
Η εξυπνάδα είναι να εκμεταλλευόμαστε αυτό που υπάρχει κοντά μας, με τον καλύτερο τρόπο για το κυνήγι και ειδικά το θήραμα που μας αρέσει περισσότερο. Η ιδέα για ένα κυνηγετικό τραπ μπορεί να υλοποιηθεί εφόσον πάμε στο σκοπευτήριο κάποια ώρα που δεν υπάρχουν εκεί σκοπευτές ή αθλητές σκοποβολής που προπονούνται.
Όταν λοιπόν είμαστε μόνοι μας κάνουμε το εξής: Πηγαίνουμε και στεκόμαστε κοντά προς την έξοδο του πιάτου από την τάφρο εκτόξευσης, συγκεκριμένα στα πέντε μέτρα βάζουμε το φωνοπούλ (το μεγάφωνο που υπάρχει στους βατήρες) δίπλα μας. Αν αυτό δεν είναι λόγω της μόνιμης εγκατάστασής του, τότε βάζουμε πίσω στον βατήρα έναν φίλο μας, που εκείνος θα ζητάει το πιάτο για μας. Από εκεί λοιπόν και με το όπλο στο ισχίο (λίγο χαμηλότερα από τη μασχάλη), περιμένουμε να βγει ο δίσκος και να επωμίσουμε ΜΟΝΟ τη στιγμή που θα εμφανιστεί.
Όπως ακριβώς θα έκανε ο κυνηγός με το όπλο του στα πέντε μέτρα από τη φέρμα του σκύλου και το πέταγμα του πουλιού. Αυτή είναι μία χρήσιμη προπόνηση για όσους ασχολούνται συστηματικά στο κυνήγι τους με σκυλί φέρμας. Σε αυτή την προπόνηση – όπως και στη φέρμα – ο στόχος έχει άγνωστη κατεύθυνση. Μπορεί να βγει ίσια, λοξά αριστερά και λοξά δεξιά, όπως και το πουλί που σηκώνεται μπροστά από το σκυλί! Όμως, η πορεία του θα είναι πάντα ανυψωτική, ελαφρώς ή και πολύ. Τότε ο κυνηγός, πάνω στον δίσκο που φεύγει, θα διαπιστώσει τα λάθη που κάνει από κακές και νευρικές επωμίσεις, ξαφνιάσματα που οδηγούν σε «άτσαλες» κινήσεις και εκτροπές του όπλου από την πορεία του στόχου. Εκείνη την στιγμή ο δίσκος αποτελεί το θήραμα και ο κυνηγός με το όπλο του των πρωταγωνιστή της σκηνής.
Ήδη η εργασία του σκύλου που περιλαμβάνει την έρευνα, τον εντοπισμό και τη φέρμα, έχει ολοκληρωθεί. Συνεπώς ο κυνηγός με το όπλο του καλείται να παίξει το ρόλο του. Σε εκείνη την εξομοίωση κυνηγετικής βολής, ο κυνηγός θα διαπιστώσει τα τυχόν λάθη που κάνει και θα βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα, πρώτα για τον ίδιο του τον εαυτό και μετά για το όπλο και τα φυσίγγια.
Τότε θα καταλάβει γιατί χάθηκαν σίγουρα, φερμαριστά πουλιά την περίοδο που πέρασε και γιατί ο σκύλος του, μετά την άστοχη τουφεκιά τον κοίταζε στα μάτια…
Του Μπάμπη Αιγινίτη από την ιστοσελίδας της Ελληνικής Σχολής Κυνηγετικής Σκοποβολής
