915
Τις τελευταίες ημέρες της φετινής περιόδου και λόγω έλλειψης κυνηγετικού ενδιαφέροντος ανά την επικράτεια αποφάσισα να επισκεφθώ το παλιό πατρικό σπίτι στο χωριό στις όχθες της λίμνης Τριχωνίδας.Το σκεπτικό ήταν ότι θα μπορούσα να συνδυάσω καμιά βόλτα σε παλιά γνώριμα κυνηγοτόπια και επιτέλους να βάλω λίγο τάξη στο εδώ και μια δεκαετία ανακαινισμένο σπίτι.
Εχω παρατηρήσει ότι τα εξοχικά ή τα σπίτια στο χωριό των κυνηγών των μεγαλουπόλεων είναι σε μόνιμη αταξία αφού κάθε φορά που ξεκλέβουμε 2-3 μέρες να τα επισκεφθούμε προτιμούμε να γυρνάμε όλη μέρα στα κυνηγότοπια παρά να βάλουμε έστω και ένα καρφί στον τοίχο –άσε που εγώ δεν ξέρω κιόλας.
Τακτοποιώντας το γραφείο του παππού μου ανάμεσα σε παλιά έγγραφα και χειρόγραφα παντός περιεχομένου –εκατό ετών και βάλε- ανακάλυψα μια άδεια κυνηγίου του 1924.Την έκπληξή μου διαδέχτηκε και ένα αίσθημα περηφάνειας γιατί αφενός κράτουσα μία από τις πιο παλιές ίσως κυνηγετικές άδειες και αφετέρου για τη νομιμότητα του προγόνου μου μιας και η έκδοση της εκείνα τα χρόνια θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ‘’ ολίγον ‘’ πολυτέλεια.
Του Γιώργου Τσίγκα
