Πρόσφατα έκανα δυο μη κυνηγετικές εξορμήσεις στην Οίτη και στην οροσειρά της Ροδόπης κοντά στο Παρθένο Δάσος ή Καρά ντερέ όπως το λένε. Και στις δύο εξορμήσεις ήρθα “αντιμέτωπος” με το μεγαλύτερο θηλαστικό που έχουμε στη χώρα μας. Με την αρκούδα…
Οίτη
Ήταν αρχές Ιουνίου που βρέθηκα στους πρόποδες της Οίτης, ψάχνοντας μαζί με ένα καλό φίλο να βρω μανιτάρια. Δυστυχώς λόγω της ανομβρίας δεν βρήκαμε μανιτάρια και έτσι αποφασίσαμε να ανεβούμε στην Οίτη και να περάσουμε μέσα από τον Εθνικό Δρυμό για να βγάλουμε φωτογραφίες και να θαυμάσουμε την φυσική ομορφιά του βουνού.
H Καταβόθρα
Έτσι λοιπόν και ενώ είμασταν απορροφημένοι από την ομορφιά του φυσικού τοπίου το μάτι μου έπεσε πάνω σε κάτι μελίσσια. Τι το περίεργο. Και όμως, τα μελίσσια ήταν προστατευμένα από ένα ηλεκτροφόρο φράχτη για να τα προστατεύει από τις επιδρομές των αρκούδων. Δεν το πίστευα. Μέχρι τότε ήξερα ότι οι αρκούδες είχαν φτάσει μέχρι το Πήλιο και αυτές με ερωτηματικό.
Αρκούδες στην Οίτη;
Και όμως η περίφραξη που είδα αυτό αποδεικνύει Και το αποδεικνύει και το σημερινό δημοσίευμα στο “ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ” σύμφωνα με το οποίο αρκούδα έκανε την εμφάνισή της στο χωριό Καλοσκοπή και στην Παύλιανη του νομού Φθοιώτιδας. Επιπλέον, σύμφωνα με το ένθετο, πριν ένα χρόνο είχε δολοφονηθεί πριν ένα χρόνο στην περιοχή της Οίτης μια άλλη αρκούδα.
Η πινακίδα προειδοποιεί για την ύπαρξη του ηλεκτροφόρου φράχτη.
Ο μηχανισμός που τροφοδοτεί με ρεύμα τον φράχτη
Αυτές οι αρκούδες όμως πως βρέθηκαν τόσο χαμηλά; Είναι αρκούδες που έχουν απελευθερώσει στην περιοχή κάποιες ΜΚΟ ή έχουν αυξηθεί τόσο πολύ οι αρκούδες στη Βόρεια Ελλάδα και αρίζουν να κατεβαίνουν πιο χαμηλά για να βρουν τον κατάλληλο βιότοπο; Δυστυχώς δεν γνωρίζω να σας πω.
Οροσειρά Ροδόπης
Το καλοκαίρι του 2012 κοντά στο Παρθένο Δάσος, στην οροσειρά της Ροδόπης, συνεργάτης του ihunt.gr είχε βρει μια φωλιά μπεκάτσας με τρία μικρά μπεκατσάκια. Έτσι λοιπόν φέτος, αποφάσισα να του προτεινω να εκδράμουμε από κοινου στην περιοχή, μήπως ήμουν και εγώ τυχερός και έβλεπα και εγω μικρά μπεκατσάκια. Που όμως τέτοια τύχη……..Ανταυτου όμως ηρθαμε προσωπο με προσωπο με ένα μεγαλο αγριμι ….
Τα σημάδια
Από το πρωί είδαμε τα σημάδια που είχε αφήσει στο διάβα της. Χνάρια, περιττώματα, γκρεμισμένες αγριοκερασιές και γδαρμένοι κορμοί δένδρων έκαναν αισθητή την παρουσία της στην περιοχή.
Τα περιττώματα της αρκούδας. Μέτρο σύγκρισης το κύπελλο από τον καφέ
ΟΙ νυχιές της αρκούδας στο δέντρο
Από την προσπάθειά της να βρει τροφή
Η συνάντηση
Αφού δεν βρήκαμε καμμια μπεκατσοφωλιά στη περιοχή που βρέθηκε το 2012 αποφάσισαμε να μετακινηθουμε . Και πάνω σε μια ανηφορικη στροφή και ενώ πρωτα ακουσαμε για δευτερολεπτα “κατι “ να μας πλησιαζει γρηγορα, βλέπουμε να ξεπεταγεται απο την στροφη προς μεγαλη μας εκπληξη ένας μεγαλος όγκος που με ταχυτητα κατευθυνοταν προς τα πανω μας . Δεν πίστευαμε αυτό που βλεπαμε. Ηταν μια καφε αρκουδα.Μια αρκούδα που ερχόταν κατά πάνω μας με ταχυτητα!Ηταν δεν ηταν 20μ !. Σαστησαμε ! Μας κοπηκε για λιγα δευτερολεπτα η ανασα!Ακινητοποιμενοι και ανημποροι παρακολουθησαμε την αρκουδα που με ένα σάλτο εξαφανίστηκε στην πυκνή βλάστηση και κατηφορισε στο ρέμα. Πω …τι ανακουφηση !!! Καναμε λιγα λεπτα να ξεπεράσουμε το σοκ. Αφού το ξεπέρασαμε άρχισα να κατηγορώ τον εαυτό μου γιατί δεν βρηκα την ψυχραιμια να την τράβηξω φωτογραφία ή video. Θα ταν πραγματι μοναδικο…
“Φοβάται ο Γιάννης το θεριό ή το θεριο τον Γιάννη”
Αργότερα βρήκα τους φίλους μου που δουλεύουν στην περιοχή και του διηγήθηκα το περιστατικό. Δεν τους φάνηκε παράξενο και μάλιστα μου είπαν ότι αρκούδες υπάρχουν αρκετές στην περιοχή αλλά δεν έχουν πειράξει ποτέ κανέναν.
Έχουν μάθει να ζουν με τις αρκούδες και όλα τα άλλα αγρίμια που κυκλοφορούν στην περιοχή. Ξέρουν πολύ καλά ότι όλα αυτά τα αγρίμια δεν πρόκειται να πειράξουν τον άνθρωπο εάν δεν αισθανθούν ότι κινδυνεύουν. Και σας πληροφορώ ότι εκεί πάνω κυκλοφορούν λύκοι, αρκούδες, αγριόγατες και ίσως και λύγκες.
Επιθετικότητα αρκούδων και ΜΚΟ
Βέβαια, υπάρχουν και οι συχνές επιθέσεις των αρκούδων κυρίως στη Δυτική και Κεντρική Μακεδονία όπου ο πληθυσμός τους παρουσιάζει μεγάλη αύξηση. Επιθέσεις σε κτηνοτροφικές μονάδες, μελίσσια μέχρι και σε ανθρώπους που προσπάθησαν να σώσουν το βιός τους. Έχετε σκεφτεί όμως γιατί οι αρκούδες φτάνουν σε αυτό το σημείο; Ίσως γιατί δεν βρίσκουν τροφή στην άγρια φύση και αναγκάζονται να φτάσουν στις παρυφές των χωριών αλλά και των πόλων για να τραφούν. Πάλι και σε αυτή την περίπτωση την απόλυτη ευθύνη έχει ο άνθρωπος που στην προσπάθεια του να βοηθήσει στην ανάκαμψη του πληθυσμού των αρκούδων, κατόρθωσε να φέρει να αντίθετα από τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Συμπέρασμα
Εμείς οι κυνηγοί, επειδή βρισκόμαστε πολλές φορές στο βουνό είτε για κυνήγι είτε γιατί μας αρέσει η φύση πρέπει να σεβόμαστε αλλά να μην φοβόμαστε τα άγρια αυτά ζώα. Το να σηκώσουμε το τουφέκι κατά πάνω τους με την δικαολογια ότι απλα φοβηθηκαμε (και χωρις να απειληθουμε ουσιαστικα ) ίσως είναι ο εύκολος δρόμος. Το να μάθουμε να ζούμε με αυτά και να μοιραζομαστε μαζι τους το περιβαλλον που γι’αυτά ,να μην το ξεχναμε, είναι το σπιτι τους ,είναι ο δύσκολος αλλά σωστός δρόμος. Τα αγρίμια αυτά παίζουν κάποιο ρόλο στο οικοσύστημα. Το να τα εξοντώσουμε δεν είναι η λύση. Αλλά και οι προσωπικες αποψεις για τον ενδεχομενο υπερπληθυσμου είναι σεβαστες όμως εμείς δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε πότε ο πληθυσμός τους είναι σε αύξηση και πότε σε μείωση.Αυτο ας το κρινουν οι ειδικοι …
“Σεβασμός στη φύση “.Αυτο πρέπει να είναι το μόττο μας.
του Τ.Π για το ihunt.gr
