806
Μεγαλώνοντας μέσα σε μια ”γουρουνοπαρέα” από την εφηβική μου ηλικία, ανάμεσα σε γνώστες κυνηγούς αλλά και αξιόπιστους ανθρώπους, γνωρίζοντας το ήθος και την αξιοπρέπεια που απαιτεί το πνεύμα ομαδικότητας, θεωρώ υποχρέωσή μου να θυμάμαι και να τιμώ κάποιους από αυτούς που δεν είναι πια κοντά μου.
Βέβαια, από την παρέα αυτή στα 37 χρόνια ύπαρξής της, πέρασαν λογιών λογιών άνθρωποι-κυνηγοί. Κάποιους δεν γνώρισα ποτέ. Κάποιοι ήρθαν και έφυγαν σαν περιστασιακοί άνεμοι που πνέουν αναλόγως τις συνθήκες. Επέλεξαν να φύγουν για τους δικούς τους λόγους ο καθένας και φυσικά κάτι τέτοιο είναι σεβαστό.
Κάποιοι όμως επέλεξαν να μείνουν εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν, μέχρι να κλείσουν τα μάτια τους! Αυτούς τους αγαπώ και τους εκτιμώ ιδιαίτερα, και θα είναι πάντα μέσα στη καρδιά μου!
-(Βασίλης Ντάσης) Ένας από τους καλύτερους παγανιέρηδες που γνώρισα ποτέ. Άριστη αντίληψη, μεγάλα αποθέματα ψυχής, δουλεύοντας πάνω στο κυνήγι ομαδικά, έτσι ώστε να επέλθει η όποια επιτυχία ή αποτυχία. Θήρευσε στο ενεργητικό του αρκετά Αγριογούρουνα αλλά ήταν και η αιτία που προέτρεπε τα περισσότερα εξ αυτών να οδηγούνται προς τα καρτέρια. Αποτέλεσε τον παράγοντα έτσι ώστε στα πρώτα μου βήματα να μάθω πολλά από τα μονοπάτια των κυνηγότοπων της Λάβδανης, αλλά και τα σημεία που στήνεται ή μετακινείται αυτός που αναλαμβάνει καθήκοντα παγανιέρη. Αγαπητός απ όλη την παρέα για το φιλότιμο και την ειλικρίνειά του.
Έφυγε πριν λίγα χρόνια από δίπλα μας..(Θα σε θυμάμαι για πάντα αγαπημένε μου φίλε).
-(Μπαρμπα Γιώργος Κοντόσογλου) Θα μπορούσα να γράφω ώρες ατελείωτες γι’ αυτόν τον άνθρωπο αλλά και γερόλυκο Κυνηγό. Όσα και να γράψω όμως, σίγουρα δεν μπορούν να ανταποκριθούν της πραγματικότητας. Ο άνθρωπος μέσα στη παρέα για όλες τις δουλειές. Στάθηκε βράχος στη κάθε ακμή και παρακμή της παρέας στα χρονικά. Στα εύκολα και στα δύσκολα ήταν εκεί παρών, αγέρωχος. Να ενθαρρύνει το πεσμένο ηθικό, ή να μας ανεβάσει στα σύννεφα ακόμη περισσότερο με το γλέντι που ήξερε μόνο εκείνος να δημιουργεί σε κάθε φάση της επιτυχίας.
Πάντοτε με περίμενε να γυρίσω στη καλύβα έτσι ώστε να μοιραστεί μαζί μου το νόστιμο κολατσιό του. Λίγο ψωμάκι, λίγο τυρί και ντοματούλα ήξερε πως θα ανακτήσει τις δυνάμεις μου έτσι ώστε να συνεχίσουμε τον αγώνα μας για μια δεύτερη προσπάθεια. Πάντοτε φύλαγε ένα μπουκάλι με νερό, ξέροντας πως γυρνώντας από την παγάνα ήταν το πρώτο πράγμα που αποζητούσα. Θεέ μου…!!!…Τι να πρωτό-θυμηθώ..!!! Ήταν το αξιαγάπητο πρόσωπο μέσα στη παρέα που έκανε λιώμα τη ψυχή του να την μοιραστεί με τον οποιονδήποτε.
Θήρευσε στο ενεργητικό του αρκετά Αγριογούρουνα, ακόμη και λίγους μήνες πριν κλείσει τα μάτια του.
Στην ηλικία των 86, πάτησε για τελευταία του φορά την σκανδάλη, γκρεμίζοντας έναν αγριόχοιρο των 40 κιλών. Ήταν η τελευταία του επαφή με το αγαπημένο του θήραμα. Έφυγε από κοντά μας λίγους μήνες πριν. (Θα σε θυμάμαι για πάντα αξιαγάπητε φίλε μου)
του Γιάννη Αμπατζίδη
