932
«Η ιστορική αυτή φράση προέρχεται από την Ελληνική Νομαρχία του 1806, όπου ο «Ανώνυμος Ελληνας» καταλήγοντας τον εθνεγερτήριο λόγο του, γεμάτο φλόγα και πάθος, κάνει επίκληση για την έναρξη του Αγώνα.
Η φράση αυτή κυριαρχούσε λίγο πριν από την επανάσταση του 1821 τόσο στους λόγους των μυημένων Φιλικών όσο και από τους οπλαρχηγούς στη συστράτευση αγωνιστών, σε όλη την ηπειρωτική και νησιωτική Ελλάδα και από τη Μολδοβλαχία και την Ιωνία μέχρι και την Κύπρο» από τη Βικιπαίδεια.
Γιατί θυμηθήκαμε αυτή την ιστορική φράση;
Γιατί θεωρούμε ότι ωρίμασε στην κυνηγετική κοινότητα, η ιδέα της χρήσης ραβδωτών τουφεκιών για το κυνήγι του αγριόχοιρου.
Επειδή θα πρέπει να σταματήσει η απώλεια κάθε ανθρώπινης ζωής, από μια δογματική απαγόρευση που έχει… προσφέρει μόνο προβλήματα και θανατικό στους κυνηγούς.
Μια απαγόρευση που δεν σέβεται, εκτός από τον κυνηγό, ούτε καν το θήραμα. Ενας παραλογισμός που εφαρμόζεται μόνο στην Ελλάδα, μεταξύ των χωρών – μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Η αλλαγή του νόμου περί όπλων για άλλη μια φορά, μετά τη μεταπολίτευση, είναι μια χρυσή ευκαιρία για την «αποχουντοποίηση» της οπλοκατοχής των κυνηγών. Αλλωστε, φαινόμενα ελέγχου των κυνηγετικών όπλων είχαμε μόνο επί χούντας, κάτι που δεν μπορεί και δεν πρέπει να περάσει απαρατήρητο από τα πολιτικά κόμματα της χώρας μας.
Ηγγικεν η ώρα λοιπόν για την εναρμόνιση της ευρωπαϊκής νομοθεσίας στην ελληνική νομολογία και η φετινή χρονιά αποτελεί κομβικό σημείο μετά την απώλεια τόσων ανθρώπινων ζωών από… αντίδραση!
Αντώνης Μπληζιώτης
Πηγή : ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ
