938
Δελτίο τύπου εξέδωσε πρόσφατα ο Φορές Διαχείρισης της Οροσειράς της Ροδόπης σχετικά με καταμέτρηση αγριόγιδων, η οποία υλοποιήθηκε αρχές Ιουλίου του 2017 στην περιοχή του Φρακτού, στο ν. Δράμας, κοντά στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα.
Σύμφωνα με το δελτίο τύπου, που είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα του Φ.Δ.Ο.Ρ.:
«Η καταμέτρηση του αγριόγιδου στο Εθνικό Πάρκο Οροσειράς Ροδόπης, ξεκίνησε στο πλαίσιο του προγράμματος εποπτείας της κατάστασης διατήρησης ειδών θηλαστικών κοινοτικού ενδιαφέροντος που ολοκληρώθηκε το 2015. Έκτοτε ο ΦΔΟΡ σε συνεργασία με ειδικούς και έμπειρους επιστήμονες συνεχίζει την παρακολούθηση του είδους σε ετήσια βάση.»
«Αξίζει να αναφερθεί ότι στην ευρύτερη περιοχή του Δάσους του Φρακτού ενδιαιτάται ένας από τους τέσσερις καλύτερους πληθυσμούς του είδους στη χώρα μας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ακόμα περιθώρια βελτίωσης.»
Θα δίναμε τα συγχαρητήριά μας στον εν λόγω Φορέα Διαχείρισης, ο οποίος παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και το σαθρό θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία του, καταφέρνει και φέρνει σε πέρας τέτοιου είδους έρευνες που είναι απαραίτητες για τον τόπο μας και θα έπρεπε απλά να θεωρούνται αυτονόητες, αλλά ποτέ κανένα υπουργείο ή κανένα Δασαρχείο δε θεώρησε σκόπιμο να υλοποιήσει.
ΟΜΩΣ, στο συγκεκριμένο δελτίο τύπου, δε γίνεται καμία αναφορά στην αντίστοιχη έρευνα που εκπονεί η ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ και ο Κυνηγετικός Σύλλογος Δράμας, σε συνεργασία με το ΤΕΙ Καρδίτσας, με τη συμμετοχή του Δασαρχείου Δράμας και του Φορέα Διαχείρισης Οροσειράς Ροδόπης από το 2009.
Τότε που κάποιοι γράφανε σε εφημερίδες πως λαθροθήρες σκότωσαν το τελευταίο αγριόγιδο της Ροδόπης, στην προσπάθεια της οικοτρομοκρατίας και της αρπαχτής, μιας και κάθε είδος που χαρακτηρίζεται απειλούμενο, κουβαλά αρκετά εκατομμύρια ευρώ στην πλάτη του, για κάποιους κατά τα άλλα ανιδιοτελείς οικολόγους και σωτήρες της φύσης.
Τότε που ιδρυόταν το επικοινωνιακό τερτίπι που το ονομάσανε Υπουργείο Περιβάλλοντος, με τη Μπιρμπίλη, από την κυβέρνηση που μας έβαλε στα μνημόνια με πρακτικές που ερευνούνται για ποινικές ευθύνες σε βαθμό εσχάτης προδοσίας, άσχετα αν αυτές θα αποδοθούν ποτέ.
Τότε που πολύ από αυτούς που επαίρονται για την καθόλα ιδιοτελή «οικολογική» τους δράση, δε γνώριζαν αν υπάρχει αγριόγιδο στο Φρακτό.
Τότε λοιπόν, η ΚΟΜΑΘ, με πρωτεργάτη το συνεργάτη της, το Φάνη τον Καραμπατζακη, με όλο το επιστημονικό της προσωπικό, με θηροφύλακες, με εξοπλισμό και αρκετά τετρακίνητα οχήματα, με την ουσιαστική συνδρομή του Κυνηγετικού Συλλόγου Δράμας, με τη συμμετοχή και σε συνεργασία με το Δασαρχείο Δράμας αλλά και το Φ.Δ.Ο.Ρ., ξεκίνησε να κάνει καταμετρήσεις αγριόγιδων σε μία περιοχή που κάποιοι έλεγαν πως εξαφανίστηκε το συγκεκριμένο είδος. Η ΚΟΜΑΘ λοιπόν, απέδειξε μέσα από τις συνεχείς ετήσιες καταμετρήσεις της, πως όχι μόνο δεν εξαφανίστηκε το αγριόγιδο από τη Ροδόπη, αλλά αντίθετα, εκεί υπάρχει «ένας από τους τέσσερις πιο εύρωστους πληθυσμούς του είδους στη χώρα».
Μπορεί κανείς να γράψει πολλά, για το πόσα προσφέρουν οι Κυνηγετικές Οργανώσεις στο φυσικό περιβάλλον της χώρας σε επίπεδο έρευνας και φύλαξης που αποτελούν τους πυλώνες της πολυπόθητης διαχείρισης και για το «νόμο τη σιωπής», την ιδιότυπη αυτή αντικυνηγετική ομερτά, που έχει διαμορφωθεί γύρω από κάθε φιλοπεριβαλλοντική δράση των κυνηγών για την οποία κανείς δε μιλά και κανείς δε γράφει.
Μπορεί επίσης να γράψει κανείς πολλά για την απόλυτη και τραγική απουσία σχεδόν όλων των θεσμικών και λοιπών φορέων από την Ελληνική φύση, που κάνουν διαχείριση από γραφεία και με δελτία τύπου.
Μπορεί επίσης να γράψει κανείς πολλά για το γεγονός πως η συνεργασία ΚΟΜΑΘ, ΤΕΙ Καρδίτσας, Κυνηγετικού Συλλόγου Δράμας, Δασαρχείου Δράμας και Φορέα Διαχείρισης Οροσειράς Ροδόπης στις καταμετρήσεις αγριόγιδων στο Φρακτό αποτελεί πρότυπο και ένα από τα μοναδικά παραδείγματα του είδους που αποδεικνύει τα μέγιστα το ρητό: η ισχύς εν τη ενώσει.
Πολλά, πάρα πολλά μπορούν να γραφτούν για το ποιος νοιάζεται, ποιος πληρώνει και ποιος ενεργεί στην πράξη και όχι στη θεωρία για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος και για το γεγονός πως οι κυνηγοί αποτελούν το μοναδικό στήριγμα της Δασικής Υπηρεσίας και των, μη αναγνωρισμένων από την πολιτεία στην πράξη, Φορέων Διαχείρισης, στο έργο που έχουν καθήκον να κάνουν.
Εμείς όμως, εκφράζοντας και σημαντική μερίδα των κυνηγών που παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις, θα γράψουμε μόνο μία λέξη:
Γιατί;
Γιατί τόσο μίσος;
Γιατί τόση απαξίωση;
Γιατί τόση εμπάθεια;
Ποιος ωφελείται από τον αποκλεισμό της εθελοντικής προσφοράς των κυνηγών στην προστασία και διαχείριση του φυσικού περιβάλλοντος τόσο στην πράξη όσο και σε επίπεδο ανακοινώσεων;
Σίγουρα όχι το περιβάλλον.
O Τρυποφράχτης
email : [email protected]
