Ατυχηματα με οπλα

Και ενώ η κυνηγετική περίοδος μόλις άρχισε ήδη τα πρώτα ατυχήματα με κυνηγετικά όπλα κατά τη διάρκεια του κυνηγιού έχουν κάνει την εμφάνισή τους.  Εάν κοιτάξουμε τα στατιστικά θα δούμε ότι κάθε χρόνο οι νεκροί από ατυχήματα με κυνηγετικό όπλο είναι πολλοί. 

Σύμφωνα λοιπόν με τη νομοθεσία το όπλο πρέπει να διατηρείται στο σπίτι άδειο από φυσίγγια.Όταν μεταφέρεται σε κατοικημένη περιοχή πρέπει να είναι λυμένο και μέσα στη θήκη του. Το ίδιο όταν μεταφέρεται με οποιοδήποτε όχημα. Επίσης, είναι υποχρεωτική η χρήση των πορτοκαλί γιλέκων όπως αναγράφεται και στη ρυθμιστική  “5. Προς αποφυγή ατυχημάτων κατά τη διάρκεια κυνηγίου αγριογούρουνου, λαγού, μπεκάτσας και ορτυκιού, οι κυνηγοί υποχρεούνται να φέρουν στον κορμό του σώματός τους ένδυμα φωσφορίζοντος χρώματος πορτοκαλί (αποκλειόμενης απλής λωρίδας), ορατό από κάθε

οπτική πλευρά, προς αποφυγή ατυχημάτων”. 

Αυτά αναφέρει η νομοθεσία αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα το να γίνει κανείς κυνηγός και να έχει στην κατοχή του ένα κυνηγετικό όπλο (ανεξάρτητα εάν είναι κυνηγός ή όχι) είναι πολύ εύκολο. Υπάρχει βέβαια ακόμη η προυπόθεση των εξετάσεων για κάθε νέο που θέλει να ασχοληθεί με το κυνήγι αλλά μεταξύ μας μόνο εξετάσεις δεν είναι αν και οι κυνηγετικές οργανώσεις πολύ θα ήθελαν ένα καλό σύστημα εκπαίδευσης και εξέτασης των εν δυνάμει κυνηγών.

Φυσικά για να λειτουργήσει καλά ένα τέτοιο σύστημα πρέπει πρώτα να προταθεί από κάποιους και μετά να εφαρμοστεί. Δύσκολα πράγματα για τη χώρα μας. Ειδικά η μη εφαρμογή των αποφάσεων και των νόμων είναι εθνικό μας χαρακτηριστικό και καλό θα είναι να μην τα ρίχνουμε όλα στους πολιτικούς γιατί τους πολιτικούς τους δημιουργεί και τους συντηρεί ο λαός.

Από την άλλη, πόσοι από τους κυνηγούς που έχουν άδειες και εδώ και πολλά χρόνια βγαίνουν σε βουνά και λαγκάδια ξέρουν να συμπεριφερθούν σωστά στο κυνήγι και πόσοι έχουν τεχνικές γνώσεις για όπλα, φυσίγγια κλπ.; Παρατηρήστε του κυνηγούς γύρω σας και πείτε μου. Πόσες φορές περπατάτε σε ένα δρόμο με άλλους κυνηγούς και βλέπεται την κάνη του όπλου ενός άλλου κυνηγού να σας “κοιτάει”, και το όπλου του να είναι γεμάτο; Πόσες φορές σκαρφαλώσατε σε γκρέμια και ο μπροστινός σας δεν έχει αδειάσει το όπλο του; Πόσες φορές έχετε πάει για γουρούνια και δεν ξέρετε που βρίσκονται, τουλάχιστον, τα διπλανά σας καρτέρια;

Στους κυνηγότοπους πολλές φορές και οι στοιχειώδεις κανόνες ασφαλείας. Στο εξωτερικό, όπου τα ομαδικά κυνήγια είναι συνηθισμένα, οι κυνηγοί που επιστρέφουν στους χώρους συγκέντρωσης έχουν πάντα τα δίκανα “σπασμένα” για να φαίνεται ότι είναι άδεια και όσοι έχουν καραμπίνες έχουν τη θαλάμη ανοιχτή.

Στην Ελλάδα όλοι ξαναγυρίζουμε στη συντροφιά μας με τα όπλα γεμάτα, πολλές φορές πεταμένα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου έτσι ώστε να προλάβουμε να πάμε σε κάποιο άλλο καρτέρι που θα μας υποδείξουν. Στη Γαλλία δεν μπορούν να φανταστούν κάτι τέτοιο. Στην Ελλάδα “Ελα μωρέ…προσέχω…”. Ναι αλλά ξεχνάμε τη δική παλιά παροιμία “Τα άδεια όπλα σκοτώνουν”.

Πολλά ατυχήματα  οφείλονται (εάν δείτε ακτινογραφία μου κεφαλιού μου θα νομίσετε ότι βλέπετε σουρωτήρι) στη συσσώρευση πολλών κυνηγών σε περιορισμένο χώρο. Είναι γνωστό ότι στα ορτυκοτόπια είναι πολύ επικίνδυνο να διασταυρώνονται πυρά, γιατί τα πουλιά πετούν χαμηλά και τα σκάγια εύκολα μπορούν να πετύχουν τον κυνηγό που έρχεται από την αντίθετη κατεύθυνση.

Η αιτία όμως των περισσότερων θανατηφόρων ατυχημάτων είναι η κακή συνήθεια που έχουν πολλοί κυνηγοί να βιάζονται να ρίξουν πριν αναγνωρίσουν το θήραμα, όπως συνηθέστατα συμβαίνει με τα αγριογούρουνα ή να πυροβολούν πριν ακόμη φέξει ή αργά το σούρουπο. Αυτό το τελευταίο το απαγορεύει ό νόμος αλλά μάλλον είναι ψιλά γράμματα για τους περισσότερους κυνηγούς.

Το κόκκινο γιλέκο είναι σωτήριο για πολλές από τις περιπτώσεις. Αν και οι περισσότερες παρέες χρησιμοποιούν κόκκινα γιλέκα, πέρσι πήγα κάπου στη Λαμία για κυνήγι αγριογούρουνου και δεν φόραγε κανείς!!!!! Δεν ξαναπήγα μαζί τους και ούτε βέβαια θα ξαναπάω.

Υπάρχουν όμως και ατυχήματα με θύματα μη κυνηγούς και το πιο συνηθισμένο με μικρά παιδιά. Πολλοί αφήνουν τα όπλα και τα φυσίγγια τους σε προσιτούς για τα παιδιά χώρους. Είναι εύκολο λοιπόν για τα παιδιά να μιμηθούν αυτά που βλέπουν στην τηλεόραση, να πάρουν το όπλο, να το γεμίσουν και να τουφεκίσουν.

Πέρα από αυτά που καθορίζει ο νόμος, η ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ των κυνηγών είναι το καλύτερο μέτρο κατά των ατυχημάτων με όπλα. Οι ομοσπονδίες και οι σύλλογοι πρέπει να κινηθούν πιο πολύ προς από αυτή την κατεύθυνση. Και βέβαια μεγάλο ρόλο παίζει ο κυνηγετικός τύπος. Μπορεί πολλές φορές να γίνεται κουραστικό να βλέπεις τα ίδια και τα ίδια στα περιοδικά και τα sites αλλά μόνο έτσι θα κάνουμε βήματα μπροστά.

Ξέρω, ότι διαβάζοντας αυτό το κείμενο όλοι σας θα πείτε : “Τι λες ρε φίλε, εγώ κράτω όλους τους κανόνες ασφαλείας και έχω βαρεθεί να διαβάζω πράγματα που ξέρω…”. 

Τότε, γιατί φίλοι μου γίνονται τόσα θανατηφόρα κυνηγετικά ατυχήματα;

O iHunter