Βασικες αρχες ιδιογομωσης

Θυμάμαι πριν από δέκα και πλέον χρόνια, ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές πολλοί κυνηγοί και σκοπευτές να γεμίζουν μόνοι τους τα φυσίγγιά τους. Μπορώ να πω ότι από τα μεταπολεμικά χρόνια, δηλ. από το 1950 έως το 1980, δεν υπήρχε κυνηγός που να μην είχε δοκιμάσει έστω και μία φορά να γεμίσει ο ίδιος τα φυσίγγιά του. ’λλοι τα παράτησαν γιατί δεν τα κατάφερναν καλά και τ’ αποτελέσματα δεν τους ικανοποίησαν και άλλοι συνέχισαν να το κάνουν.

Σε αυτό το όμορφο χόμπυ των ιδιογομώσεων, τα πρώτα εκείνα δύσκολα χρόνια του 1950 και μετά, βοήθησε η οικονομική ανέχεια και η φτώχεια, που μάστιζε τις οικογένειες των κυνηγών και τους στοίχιζε πολύ φθηνότερα να φτιάχνουν μόνοι τους τα φυσίγγιά τους, παρά να αγοράζουν έτοιμα. Όσο όμως πέρναγαν τα χρόνια, άρχισαν να ακριβαίνουν τα υλικά γομώσεως, να εμφανίζονται όλο και περισσότερα καταστήματα ειδών κυνηγίου που πρόσφεραν έτοιμα φυσίγγια σε προσιτές τιμές και η οικονομική επιφάνεια της οικογένειας του μέσου κυνηγού να ανεβαίνει. Για να επιτύχει όμως αυτή την καλυτέρευση στα οικονομικά του, ο κυνηγός θυσίαζε τις καθημερινές τον ελεύθερο χρόνο του, που ήταν απαραίτητος για να γεμίσει τα φυσίγγια που χρειαζόταν για το κυνήγι του Σαββατοκύριακου. Αυτό μαζί με την οικονομική άνεση να αγοράσει το έτοιμο φυσίγγι και την άγνοια που έχουν ιδιαίτερα οι νέοι κυνηγοί πάνω στην «λεπτή» διαδικασία των ιδιογομώσεων, είχε σαν συνέπεια την δεκαπενταετία από 1980  1995 να παρατηρηθεί μία μεγάλη αποχή απ’ αυτή την ενασχόληση κι ελάχιστοι κυνηγοί πια γέμιζαν μόνοι τους τα φυσίγγιά τους. Από πληροφορίες όμως που έχω από καταστήματα κι από διάφορους αντιπροσώπους κυνηγετικών ειδών, τα τελευταία 8 χρόνια έχει εκδηλωθεί ένα μεγάλο ενδιαφέρον από παλιούς κυνηγούς να ξαναρχίσουν να γεμίζουν τα φυσίγγιά τους και από νέους να ξεκινήσουν τώρα να το κάνουν, αφού φυσικά πρώτα μάθουν και ακολουθήσουν προσεκτικά την διαδικασία που απαιτείται για μία σωστή ιδιογόμωση. Τώρα, αν αυξήθηκαν οι συνταξιούχοι κυνηγοί ή οι νέοι δουλεύουν λιγότερο κι αυξήθηκαν οι ελεύθερες ώρες τους, αυτό δεν ξέρω να σας το πω. Αυτό μπορεί να φαίνεται παράξενο γιατί με την πληθώρα των διαφόρων φυσιγγίων που έχουν κατακλύσει την αγορά και με τον μεγάλο ανταγωνισμό ανάμεσα στις εταιρίες και τα καταστήματα για την διάθεση ενός καλού φυσιγγίου σε χαμηλή τιμή, δεν δίνουν σοβαρό κίνητρο σε κάποιον να ξεκινήσει να γεμίζει μόνος του τα φυσίγγιά του. Απεναντίας, μπορώ να πω ότι η αύξηση των τιμών των υλικών γομώσεων (κάλυκες, καψύλλια, πυρίτιδες, κ.λ.π.) αποτρέπει εκείνους που σκέπτονται την εξοικονόμηση κάποιου κέρδους από τα φυσίγγια που θα γεμίζουν μόνοι τους, αφού η διαφορά ενός φυσιγγίου γεμισμένου στο σπίτι είναι αναλόγως των υλικών 0,10-0,15 ευρώ φθηνότερο από αυτά που πωλούνται έτοιμα στα καταστήματα. Κέρδος μηδαμινό και μπορώ να πω αμελητέο. Γιατί λοιπόν έχει εκδηλωθεί αυτό το ενδιαφέρον επιστροφής στην παλιά καλή συνήθεια των σπιτικών φυσιγγίων και από ποιους κυνηγούς;

Νομίζω ότι η απάντηση δεν είναι τόσο απλή ούτε μονολεκτική. Υπάρχουν τρεις συγκεκριμένοι λόγοι που θα αναφέρω και είναι ικανό κίνητρο για έναν μερακλή κυνηγό ή σκοπευτή, που θέλει κάτι το ξεχωριστό να ξεκινήσει να γεμίζει τα φυσίγγιά του.

Α. Το δικαίωμα του σωστού κυνηγού να μην δέχεται την «μασημένη» τροφή, δηλ. το έτοιμο φυσίγγι, χωρίς να έχει επίγνωση του τι ποιότητας υλικά έχουν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του, αφού κανένας κατασκευαστής δεν αναγράφει ευκρινώς πάνω στα κουτιά τον τύπο των υλικών που έχουν χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή του φυσιγγίου. Όπως τον τύπο πυρίτιδας και το βάρος της, τον τύπο της τάπας, κ.λ.π. αφαιρώντας από τον κυνηγό την ικανοποίηση να γνωρίζει αν αυτό που πληρώνει 5 και 6 ευρώ αξίζει να το πληρώνει τόσο και όχι λιγότερα. Είναι ένα αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε αγοραστή.

Β. Ο μεθοδικός κυνηγός έχει κάνει την επιλογή του για το πιο θήραμα κυνηγά περισσότερο κι αισθάνεται την ανάγκη κάποιου ειδικού φυσιγγίου, που θα τον ικανοποιήσει στις λεπτομέρειες. Αυτό βέβαια είναι αντιπαραγωγικό και οι κατασκευαστές με το δίκιο τους δεν μπορούν να ικανοποιήσουν μεμονωμένους κυνηγούς.

Γ. Το κυνήγι για έναν μερακλή κυνηγό, νομίζω ότι δεν ξεκινάει το πρωί του Σαββάτου και τελειώνει το βράδυ της Κυριακής. Μπορεί να ξεκινάει από κάποιες ώρες στα μέσα της εβδομάδας με την «ιεροτελεστία» της γόμωσης των φυσιγγίων του Σαββατοκύριακου. Η ανάγκη για την δημιουργία ενός καλού φυσιγγίου από τον ίδιο τον κυνηγό, προϋποθέτει διάβασμα και γνώση όλων των απαραίτητων στοιχείων που διέπουν ένα σωστό φυσίγγιο. Μέσω της εξαιρετικής σειράς των άρθρων για τις πυρίτιδες που έγραψε στο περιοδικό μας ο Μηνάς Ιορδάνογλου, καθώς και από βιβλία που κυκλοφορούν, δίνεται η ευκαιρία στον κυνηγό να ενημερωθεί λεπτομερώς και σε άλλους ενδιαφέροντες τομείς, με αποτέλεσμα την άνοδο του επιπέδου των γνώσεών του. Ο φίλος, Χρήστος Χατζιώτης, έχει ήδη εκδώσει ένα ανανεωμένο σχετικό βιβλίο με γομώσεις. Κλείνοντας εδώ την πρώτη ενότητα του άρθρου, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην τονίσω την ικανοποίηση που νιώθουν οι κυνηγοί όταν κρατούν στα χέρια τους το θήραμα και είναι διπλή, αφού ξέρουν ότι με δικά τους φυσίγγια το τουφέκισαν και το πήραν.

Προκειμένου λοιπόν να ικανοποιήσω κυνηγούς και σκοπευτές που θέλουν να ξεκινήσουν να γεμίζουν μόνοι τους τα φυσίγγιά τους, θα αναλύσω τα στοιχεία που πρέπει να γνωρίζει κάποιος για να γεμιστεί ένα φυσίγγιο και να δώσει τα δέοντα αποτελέσματα. ΚΑΛΥΚΑΣ
Όλοι οι χρησιμοποιούμενοι κάλυκες πλαστικοί ή από χαρτόνι, οι οποίοι είναι και πιο σπάνιοι, πρέπει να είναι ανάλογοι με το μήκος της θαλάμης του όπλου μας, δεν πρέπει δηλαδή να είναι μακρύτεροι, αλλά ούτε και πολύ μικρότεροι. Δηλαδή σε θαλάμη 70 χιλ. να μην κατεβούμε κάτω των 65 χιλ. Επίσης ο τύπος του κάλυκα και το εσωτερικό του πυθμένιο (επίπεδο, ημικωνικό, κωνικό) πρέπει να εναρμονίζεται με την χρησιμοποιούμενη για τη γόμωση πυρίτιδα, όπως και με το ογκομετρικό της βάρος (μεγάλου, μεσαίου ή μικρού όγκου).

Εάν χρησιμοποιήσουμε ριγμένους κάλυκες, τους οποίους μαζέψαμε από τον κυνηγότοπο ή το σκοπευτήριο, αφού πρώτα τους ελέγξουμε να είναι σε καλή κατάσταση, τους ξεχωρίζουμε κατά είδος, τους καλιμπράρουμε, δηλ. τους επαναφέρουμε στις αρχικές τους διαστάσεις με την ανάλογη συσκευή (καλίμπρα). Εκτός εάν διαθέτουμε τις ειδικές μηχανές επαναγεμίσματος, οι οποίες όταν βγάζουν το παλιό καψύλλιο από τον κάλυκα, ταυτόχρονα τον καλιμπράρουν, φέρνοντάς τον στις αρχικές του διαστάσεις. Βεβαίως, πρέπει να τονίσουμε ότι οι κάλυκες που έχουν έστω και την παραμικρή φθορά, πρέπει να πετιούνται, δηλ. παραμορφωμένοι ή με χείλη κομμένα. Προσωπικά χρησιμοποιώ κάλυκες για επαναγόμωση που έχουν ριχτεί μία μόνο φορά και είναι και άριστης ποιότητας. Αν κάποιος πάει σε ένα σκοπευτήριο, θα δει σωρούς από τέτοιους.

Καψύλλιο

Ο τύπος καψυλλίου (υψηλής ισχύος, μέσης ή μικρής) πρέπει να είναι κατάλληλος για την εκάστοτε χρησιμοποιούμενη πυρίτιδα και δεν πρέπει να γίνονται πειράματα, των οποίων δεν μπορούμε να προβλέψουμε τα αποτελέσματα. Ορισμένες πυρίτιδες δεν δίνουν καλά αποτελέσματα με τα ισχυρά καψύλλια, π.χ. FIOCCHI 616, M-686 ή CX 2000, ενώ δεν παρουσιάζουν καλή και ομοιόμορφη καύση με μικρής ισχύος καψύλλια, π.χ. FIOCCHI 615, ή τα παλαιότερα 6, 45, που βεβαίως δεν υπάρχουν πλέον, παρά μόνο σε συλλέκτες. Πρέπει επίσης να ξέρουμε ότι η ικανότητα ανάφλεξης των διαφόρων τύπων καψυλλίων της κατηγορίας SUR 209 είναι δυνατόν να διαφέρει πολύ. Το νέο καψύλλιο που θα τοποθετηθεί στο προς επαναγόμωση κάλυκα, πρέπει να εισέρχεται στη θέση του με κάποια ελαφρά προσπάθεια, της συσκευής καψυλλιώσεως  αποκαψυλλιώσεως, δηλ. σφηνωτά.

Πυρίτιδα

Κατ’ αρχήν σημειώνω και τονίζω ιδιαιτέρως ότι πρέπει να χρησιμοποιούνται μόνο κυνηγετικές πυρίτιδες που χρησιμοποιούνται στα λειόκαννα όπλα. Δηλαδή αποκλείονται απολύτως για την γόμωση κυνηγετικών φυσιγγίων:

1. Πολεμικές πυρίτιδες και πυρίτιδες για φυσίγγια ραβδωτών όπλων ή πυρίτιδες άγνωστες που μας χάρισαν.
2. Μίγματα κυνηγετικών πυρίτιδων.
3. Μίγμα ακάπνου κυνηγετικής πυρίτιδας με μαύρη.
4. Προσθήκη μικρής ποσότητας μαύρης πυρίτιδας επί του καψυλλίου προς ενίσχυσή του (δυστυχώς έχει γίνει και αυτό από κάποιον στο παρελθόν).

Πριν τη χρήση οποιασδήποτε κυνηγετικής πυρίτιδας που εμείς διαλέξαμε είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε την ζωηρότητα καύσης της, καθώς και τη δοσολογία της, η οποία πρέπει να εναρμονίζεται με τα φυσίγγια που επιθυμούμε να γεμίσουμε και να συνδυάζεται με τα άλλα μέρη του φυσιγγίου (βυσμάτωση, βάρος σκαγίων, είδος κλεισίματος παραδοσιακό ρέλιασμα ή αστεροειδές 6 ή 8 χωρισμάτων). Επίσης ιδιαίτερη προσοχή στη στατική πίεση ή οποία ασκείται επί της πυρίτιδας, δηλ. πρέπει ή δεν πρέπει να πιέζεται η βυσμάτωση και αν πρέπει, πόσο πρέπει να πιέζεται. Εννοείται φυσικά ότι δεν πρέπει να υπερβαίνονται τα βάρη της γόμωσης της πυρίτιδας, πέραν των συνιστώμενων βαρών (δόσεων) από τον κατασκευαστή, όπως αυτά γράφονται πάνω στην ετικέτα του κουτιού της πυρίτιδας ή στο βιβλίο ή στο άρθρο από το οποίο παίρνουμε τις πληροφορίες. Γι αυτό ποτέ δεν πρέπει να αγοράσουμε πυρίτιδα άγνωστη, ακολουθώντας την δοσολογία αυτού που μας την πούλησε ή χάρισε. Είναι επικίνδυνο και δεν θα είμαστε σίγουροι αν αυτό που μας δίνει είναι η πυρίτιδα που του ζητήσαμε. Προσοχή λοιπόν στις άγνωστες πυρίτιδες.

Οι ταχείας καύσεως πυρίτιδες (γρήγορες) είναι κατάλληλες για τις ελαφριές γομώσεις και τις σκοπευτικές σπόρτινγκ, δηλ. για το 12άρι, το βάρος σκαγίων μέχρι 32 γρ. Ακολούθως, οι ημιπροοδευτικής καύσης για μεσαίες γομώσεις με 33 έως 36 γρ. και τέλος οι προοδευτικές για βαρύτερες γομώσεις, ημιμάγκνουμ και μάγκνουμ.

Οι πυρίτιδες διπλής βάσης (νιτρογλυκερινούχες) που παλαιότερα ήταν πολύ δημοφιλείς απαιτούν συνήθως βάρη γομώσεων κατώτερα από αυτά που ισχύουν για τις πυρίτιδες απλής βάσης (νιτροκυταρινούχες), οι οποίες σήμερα είναι πολύ διαδεδομένες.

Οι πυρίτιδες πρέπει να φυλάσσονται μέσα σε μεταλλικά κουτιά που κλείνουν αεροστεγώς και σε περιβάλλον ξηρό, με μέση θερμοκρασία. Δοχεία από χαρτόνι ή πλαστικό δεν χρησιμεύουν για μακροχρόνια διατήρηση των πυρίτιδων. Να θυμόμαστε πάντα ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της πυρίτιδας είναι η υγρασία και η υψηλή θερμοκρασία.
 

Ο σκοπός του συγκεκριμένου άρθρου, είναι να εφοδιάσει με γνώσεις εκείνους τους κυνηγούς που θα ήθελαν να γεμίσουν τα φυσίγγιά τους ή να δοκιμάσουν να το κάνουν για κάποια από αυτά, αλλά στερούνται των γνώσεων που απαιτούνται γι αυτή την εργασία. Είναι χρήσιμο να δίνουμε γνώσεις στον κυνηγό, όταν εκείνος νιώθει την ανάγκη ή την εσωτερική επιθυμία να επαναλάβει σήμερα μια όμορφη κυνηγετική ενασχόληση του πατέρα του ή του παππού του. Όσο για τα υλικά γόμωσης, υπάρχουν ακόμη παραδοσιακά μαγαζιά ειδών κυνηγίου, που διαθέτουν διάφορες πυρίτιδες σε μικρές συσκευασίες του κιλού, σκάγια, μάλλινες τάπες και πλαστικά βύσματα με κυάθιο (συγκεντρωτήρες). Στις επαρχιακές πόλεις είναι ευκολότερη η εύρεση υλικών, αλλά και στην Αθήνα μπορείτε να βρείτε στου κ. Μηνά Ιορδάνογλου στον Βύρωνα, στου κ. Χέλμη στη Δεριγνύ (κοντά στην πλατεία Βικτωρίας), στου κ. Πολυχρονάκη στο Περιστέρι και σε άλλα παρόμοια καταστήματα, που έχουν κρατήσει την παλιά και καλή μορφή του «κυνηγομάγαζου».

Η βυσμάτωση

Είναι ένα από τα σημαντικότερα στοιχεία της γόμωσης και χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή. Εάν το βύσμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι σωστής κατασκευής και άριστης ποιότητας, τότε δεν θα έχουμε απώλειες αερίων και θα εκμεταλλευτούμε όλη την ισχύ της πυρίτιδας, διαφορετικά, εάν έχουμε απώλειες από το βύσμα, η ταχύτητα των σκαγίων θα είναι μικρή και τα αποτέλεσματά μας φτωχά.

Παλαιότερα υπήρχαν πολύ καλά μάλλινα βύσματα, όπως επίσης και τάπες χαρτονιού και φελλού. Σήμερα όλα αυτά έχουν γίνει πολύ σπάνια, γιατί το κόστος κατασκευής τους ήταν πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι οι πλαστικοί συγκεντρωτήρες, που σήμερα έχουν κυριαρχήσει. Αυτό που πρέπει να προσέχουμε όταν γεμίζουμε τα φυσίγγιά μας με μάλλινη τάπα, είναι ότι πρέπει πάντα να μπαίνει ένα αδιάβροχο χαρτονάκι, πάχους 2-3 χιλ. και κατόπιν η μάλλινη τάπα, που το ύψος της συνήθως κυμαίνεται από 10 έως 20 χιλ. Το ύψος της συνήθως κυμαίνεται από 10 έως 20 χιλ. Το ύψος της επιλέγεται αναλόγως του βάρους των σκαγίων της γόμωσής μας και του είδους του κλεισίματος που πρόκειται να κάνουμε, ώστε να κλείνει σωστά το φυσίγγιό μας. Το ίδιο επίσης ισχύει και για τα ολόσωμα πλαστικά βύσματα χωρίς κυάθιο, καθώς και τους συγκεντρωτήρες που κυκλοφορούν στο εμπόριο σε διάφορα ύψη και εμείς πρέπει να επιλέξουμε αυτό που μας κάνει. Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στην στατική πίεση του βύσματος επί τις πυρίτιδας. Εφόσον δεν συνίσταται ρητά από τον κατασκευαστή της η πυρίτιδα δεν πρέπει να πιέζεται. Οι περισσότερες σημερινές πυρίτιδες δίνουν τα καλύτερα αποτελέσματά τους με ελαφρά επαφή του χαρτονιού ή του πλαστικού συγκεντρωτήρα. Η ισχυρή συμπίεση της πυρίτιδας, αυξάνει την ζωηρότητα καύσεώς της και τις πιέσεις, οι οποίες μπορούν να φτάσουν σε επικίνδυνο σημείο. Επίσης δεν πρέπει να υπάρχει σημαντικό κενό αέρος ανάμεσα στο βύσμα και την πυρίτιδα, διότι τότε θα έχουμε ελαττωματική καύση με απρόβλεπτα αποτελέσματα. Το κενό που δημιουργεί ο εμφρακτήρας (η «φούστα») στο κάτω μέρος του συγκεντρωτήρα είναι χρήσιμο για κάποιους σημερινούς τύπους πυρίτιδων.

Τα σκάγια

Τα σκάγια πρέπει να έχουν σωστό σφαιρικό σχήμα και διάμετρο και να είναι στο κατάλληλο νούμερο για το θήραμα που θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε. Πρέπει να δίνουμε την απαραίτητη προσοχή στη σκληρότητα, δηλ. στο κράμα του μολύβδου που είναι κατασκευασμένα. Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους σκάγια με μεταλλική επικάλυψη (επινικελωμένα, επιχαλκωμένα), καθώς επίσης και σκάγια ατσάλινα ή αλλιώς σιδήρου (steel shot), τα οποία είναι ατοξικά και χρησιμοποιούνται στο κυνήγι των υδροβίων. Πολύ πρόσφατα, γνωστές ξένες βιομηχανίες κατασκεύασαν ατοξικά σκάγια για υδρόβια από βισμούθιο και τουγκστένιο, μέταλλα με ειδικό βάρος πολύ κοντά στον μόλυβδο, τα οποία όμως δεν έχουν εμφανιστεί ακόμα στη χώρα μας, ούτε και ενδιαφέρουν τους ιδιογομωτές. Θα πρέπει τα σκάγια να ζυγίζονται με την ίδια προσοχή και σχολαστικά, όπως η πυρίτιδα και να μην υπερβαίνουμε την ανώτερη γόμωση, που δίδεται για κάθε διαμέτρημα. Εάν γεμίζουμε με μηχανή γομώσεως, πρέπει σε τακτά διαστήματα να ελέγχουμε ζυγίζοντας την ποσότητα των σκαγίων  καθώς βέβαια και της πυρίτιδας  για να προλάβουμε τυχόν λάθος από το ογκομετρικό της μηχανής.

Το κλείσιμο

Προκειμένου περί παραδοσιακού ρελιάσματος με στροφή των χειλέων του κάλυκα, πρέπει να ξέρουμε ότι οι ζωηρές πυρίτιδες δηλ. ταχείας καύσεως, απαιτούν συνήθως χαμηλότερο ύψος κάλυκα για το ρέλιασμα σε σχέση με τις προοδευτικές και ημιπροοδευτικές. Για το αστεροειδές κλείσιμο, το οποίο είναι και πιο διαδεδομένο, το ύψος των χειλέων του κάλυκα κυμαίνεται συνήθως γύρω στα 10 με 11 χιλιοστά. Αυτό είναι απαραίτητο να είναι απόλυτα επίπεδο, διότι το πολύ βαθύ κλείσιμο αυξάνει σημαντικά τις πιέσεις, ενώ ένα κλείσιμο πολύ ελαφρύ ή στραβό, είναι δυνατόν να προκαλέσει μη κανονική καύση της πυρίτιδας και βέβαια άνοιγμα του αστεροειδούς με απώλεια σκαγίων.

Επίσης θέλω να τονίσω ότι παίζει σημαντικό ρόλο και το περιβάλλον της γόμωσης, το οποίο δεν πρέπει να είναι πολύ ψυχρός ή υγρός ή ισχυρά θερμαινόμενος χώρος. Επίσης, πρέπει να γεμίζει κανείς τα φυσίγγιά του με προσοχή, ηρεμία και συγκέντρωση, γιατί το γέμισμα των φυσιγγίων είναι μια πολύ λεπτή εργασία, η οποία είναι δυνατόν να θέσει σε κίνδυνο την ασφάλειά μας, εάν δεν καταβάλλουμε κάθε φορά τη δέουσα προσοχή. Είναι βασικό να μην μας παρενοχλούν παιδιά και άσχετοι με το αντικείμενο, όταν εμείς θα γεμίζουμε.

Σήμερα είναι γνωστό ότι υπάρχουν στο εμπόριο αρκετές πολύ καλές μηχανές γομώσεων φυσιγγίων όπως οι MEC σε διάφορους τύπους, η LEE, ο τύπος LOAD ALL, ενώ μπορεί κανείς να προμηθευτεί και άλλες, που όμως δεν εισάγονται επίσημα στη χώρα μας ακόμη, όπως η HORNADY APEX, DILLON 9000, PONSSNESS & WARREN με τα μοντέλα SIZE 0 MATIX & ELITE. Όλες αυτές διευκολύνουν σημαντικά τα γεμίσματα και κάνουν την εργασία πιο ξεκούραστη και παραγωγική.

Τα παλαιότερα χρόνια, το γέμισμα των φυσιγγίων με μόνο βασικό εφόδιο μια μικρή ζυγαριά ήταν χρονοβόρο και αρκετά κουραστικό. Όμως αυτό δεν αποτελούσε εμπόδιο για τους μερακλήδες κυνηγούς και σκοπευτές, γιατί η ικανοποίηση και το συναίσθημα μιας σωστής και επιτυχημένης γόμωσης, που οι ίδιοι δημιούργησαν αποτελούσε πάντα το σημαντικότερο κίνητρο για την προσπάθεια. ’λλωστε, δεν είναι και λίγοι εκείνοι οι παλιοί κυνηγοί, που με δικά τους φυσίγγια γεμισμένα στο σπίτι είχαν πολύ καλές επιτυχίες στο βουνό και δεν άλλαζαν την «ριξιά» τους.

Σαν επίλογο αυτού του άρθρου, για να έχουμε μία πλήρη εικόνα της ιδιογόμωσης, παραθέτω ένα πίνακα με μία κοστολόγηση του πόσο στοιχίζει ένα φυσίγγιο γεμισμένο στο σπίτι, από τα χέρια του κυνηγού, ώστε αν κάποιος αναγνώστης κυνηγός ή σκοπευτής, θέλει να ελέγξει και αυτή την πλευρά να έχει την απάντηση.

Η τιμή των υλικών είναι η πιο οικονομική που μπορεί να βρει κάποιος σε πολύ καλή ποιότητα.

Στην βυσμάτωση, αν αγοράσουμε μάλλινες τάπες, το κόστος ανεβαίνει λίγο. Η κανονική γόμωση για το 12άρι είναι αυτή των 32 γραμ. και κοστίζει συνολικά 0.12 ευρώ το κάθε φυσίγγιο, δηλ. 3 ευρώ κοστίζει το κουτί των 25 φυσιγγίων.

Απαραίτητο βέβαια είναι να μαζεύουμε τους ριγμένους κάλυκες, διότι εάν χρησιμοποιήσουμε καινούργιους, το κόστος ανεβαίνει αρκετά ψηλά. Πιστεύω ότι δεν είναι και τόσο κουραστικό πριν φύγουμε από το καρτέρι μας να μαζέψουμε τους κάλυκες που ρίξαμε, γιατί έτσι και οικονομία θα έχουμε και το καρτέρι θα μείνει μυστικό, αλλά και τέλος δεν θα βλέπουμε αυτό το άσχημο θέαμα με στρώμα τους πλαστικούς κάλυκες, μέσα σε ξένο χωράφι ή δίπλα σε κάποιο πουρνάρι στο βουνό. Επίσης, αν επισκεφτείτε ένα σκοπευτήριο κυνηγετικού όπλου, θα διαπιστώσετε ότι στα καλάθια υπάρχουν πολύ καλής ποιότητας κάλυκες, που έχουν χρησιμοποιηθεί μόνο μία φορά και τους πετούν. Μπορείτε λοιπόν να μαζέψετε όσους χρειάζεστε για να γεμίσετε τα φυσίγγια της επόμενης κυνηγετικής περιόδου.

του Μπάμπη Αιγινίτη. Αναδημοσίευση από το site της Ελληνική Σχολή Κυνηγετικής Σκοποβολής