717
Μέσα του Οκτώβρη και τα γεγονότα αναιρούν τις εικασίες..
Προ του Κυνηγιού..Διαδιδόταν πως τα αγριογούρουνα πλήθυναν σε υψηλό επίπεδο, όχι βέβαια αυτό τεκμηριωμένο μέσα από κάποιες επίσημες μελέτες, αλλά από λόγια του οποιοδήποτε, κάτι που σε πολλές των περιπτώσεων δεν αντιστοιχεί στην πραγματικότητα.
Συζητήσεις με πολλούς Κυνηγούς στην ευρύτερη περιοχή των Ιωαννίνων, αναφέρουν κατόπιν διεξαγωγής ενός μήνα Κυνηγιού πως ο πληθυσμός του αγριόχοιρου σε αρκετές περιοχές, είναι μικρότερος σε σχέση με ένα-δύο χρόνια πριν.
Βέβαια, στις περιοχές που ουδέ ποτέ στο παρελθόν προοριζόταν και υπήρξαν ως βιότοποι αγριόχοιρων και στη σήμερον ημέρα έχουν κατακλυστεί από τα υβρίδια, εντοπίζονται φαινόμενα αύξησης του πληθυσμού αυτών. Όμως, ακριτικές περιοχές (πατρίδες των αγριόχοιρων) που διατηρούν ακόμη κάποιο ποσοστό Άγριου πληθυσμού δεν περιέχουν σε καμία περίπτωση τους μεγάλους πληθυσμούς που αναφερότανε. Επίσης, κι αυτό, πηγάζει μέσα από λόγια συναδέλφων Κυνηγών δίχως να προκύπτει κατόπιν ανάλογων μελετών, κάτι όμως που φαντάζει πιο αληθινό, από τη στιγμή που δεν υπάρχει κίνητρο σκοπιμότητας όπως στην πρώτη περίπτωση.
Βέβαια, οι ”ειδήμονες” (να τους κάνει ο θεός) έσπευσαν άμεσα να αυξήσουν το όριο της κάρπωσης σε Πανελλήνιο επίπεδο, ακούγοντας σε προφητείες γεωργών και λοιπών ασχέτων του αντικειμένου, θέλοντας έτσι να χρησιμοποιήσουν ως άλλοθι (για δικούς τους ευνόητους λόγους) την εικονική (;) έξαρση σε Πανελλήνια εμβέλεια.
Κατά συνέπεια, οι πανηγυρισμοί ”Κυνηγών” τύπου…”Τόσα χτυπήσαμε…”Θα πάρουμε Πρωτάθλημα” και οι συνεχής επιδείξεις των δήθεν αυτών κατορθωμάτων, έχουν σύντομη ημερομηνία λήξεως σε συνδυασμό με την λαθροθηρία που οργιάζει.
Αυτοί βέβαια που νοιάζονται για αυτά τα φαινόμενα, για τη διαχείριση και το μέλλον των ζώων αυτών, είναι αυτοί που έχουν ‘Εδρα-Τόπο-Πατρίδα. Οι λοιποί περιστασιακοί που λειτουργούν καιροσκοπικά και σπεύδουν όπου ακούν γουρούνια, εγκαταλείποντας τα μέρη που παρίστανται υπό συνθήκες, δεν τους καίγεται καρφί, διότι απλά δηλώνουν από σπόντα Κυνηγοί.
Αυτοί όμως που ανήκουν στη πρώτη μερίδα, δέχονται και συμμερίζονται τις καταστάσεις αυτές (συνειδητά ή ασυνείδητα) και σε λίγα χρόνια θα ξύνουν και πάλι το κεφάλι τους.
Εις το επανιδείν..
του Γιάννη Αμπατζίδη
