Υπάρχουν πολλοί κυνηγοί, οι οποίοι έφτασαν 60 ή 70 ετών και δεν κατόρθωσαν να αποκτήσουν ποτέ ένα καλοντρεσσαρισμένο σκυλί που να κυνηγά γι ‘ αυτούς. Αλλά αγκομαχώντας τις περισσότερες φορές, κατορθώνουν να επωφεληθούν από τις κυνηγετικές ικανότητες του σκύλου τους. Μ’ αυτή τη σειρά των άρθρων θα προσπαθήσω να εξηγήσω από που πρέπει να αρχίσουμε και πως να προχωρήσουμε, έτσι ώστε το σκυλάκι μας να ολοκληρώσει το πρώτο στάδιο της εκπαίδευσής του, η οποία ονομάζεται βασική. Η βασική εκπαίδευση είναι ανάλογη με την εκπαίδευση του παιδιού, στο νηπιαγωγείο και το δημοτικό σχολείο.
Κατ’ αρχή θα πρέπει να αποφασίσουμε από ποιά ράτσα θα επιλέξουμε το κουταβάκι μας, μελετώντας το “στάνταρ ” εργασίας της κάθε μίας και τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της. ‘Όταν τελικά καταλήξουμε, μας μένει να ορούμε τους κατά το δυνατό καλύτερους γεννήτορες, οι οποίοι θα κληροδοτήσουν στο κουταβάκι τους τα κατάλληλα κληρονομικά χαρακτηριστικά. Δεν θα πρέπει να πειστούμε από τα λόγια κανενός πωλητή. Θα ελέγξουμε τη γνησιότητα των πρωτοτύπων PEDIGREE τους και αν έχει καταχωρηθεί η γέννα στον επίσημο Κυνολογικό οργανισμό, αν συμφωνούν τα νούμερα των τατουάζ με τα νούμερα των πετιγκρί.
Θα προσπαθήσουμε να δούμε τους γονείς στο κυνήγι και να προσέξουμε εάν έχουν το στυλ εργασίας της φυλής τους, να διαβάσουμε τα βιβλιάρια εργασίας εάν πρόκειται για TRAILERS (αγωνομάχους), να εξετάσουμε μη τυχόν έχουν κροτοφοβία ή έντονη δισπλασία ή άλλα μορφολογικά ελαττώματα, τα οποία να συνεπάγονται τον αποκλεισμό τους. Στην προσπάθειά μας αυτή μπορεί να μας βοηθήσει ο αναγνωρισμένος Κυνολογικός οργανισμός ή ο ‘Όμιλος του εξωτερικού στον οποίο ανήκει το σκυλί. Μετά απ’ όλα αυτά θα πρέπει να κάνουμε τον σταυρό μας να αποδειχτεί έντιμος ο εκτροφέας, γιατί στην εντιμότητά του αυτή βασιζόμαστε ουσιαστικά.
Όσο καλύτερη ποιοτικά είναι η γέννα, τόσο περισσότερο μοιάζουν τα κουτάβια μεταξύ τους. Αν έχουμε τη δυνατότητα επιλογής, θα επιλέξουμε ένα υγιές ζώο, το οποίο ακούει αμέσως το σφύριγμά μας και έρχεται κοντά κουνώντας την ουρά του, και που τη δεύτερη μέρα της ζωής του έχει γύρω στους 185 σφυγμούς το λεπτό σε κατάσταση ύπνου. Η μέτρηση γίνεται με στηθοσκόπιο και επαληθεύεται με τρεις μετρήσεις με διαφορά δύο ημερών η μία από την άλλη.
Ο απογαλακτισμός μπορεί να γίνει στις έξι εβδομάδες Θα προτιμήσουμε δε ένα κουταβάκι κατά την επιλογή μας, παρά ένα μεγάλο έξι μηνών το οποίο μπορεί να έχει αρνητικά βιώματα Για την κατάλληλη διατροφή του κουταβιού μας θα συμβουλευτούμε τον κτηνίατρό μας, ο οποίος θα αναλάβει την παρακολούθησή του καθώς και τους απαραίτητους εμβολιασμούς.
Ο χαρακτήρας και η γενικότερη πορεία του κουταβιού μας, διαμορφώνεται με βάσει τα βιώματα τα οποία αποκτά κατά τη διάρκεια της ζωής του. Πρέπει λοιπόν να επιζητούμε εκείνα τα οποία το οδηγούν προς τη θετική και να το προστατεύουμε από τ’ άλλα τα οποία το οδηγούν προς την αρνητική κατεύθυνση. Το κουτάβι μας λοιπόν αποκτά βιώματα, δηλαδή εκπαιδεύεται, από τη στιγμή κατά την οποία μπορεί να λάβει ερεθίσματα από τον έξω κόσμο. Το πρώτο μέλημα του ιδιοκτήτη είναι να δεθεί ψυχολογικά με το κουτάβι του. Στα μάτια του σκύλου ο ιδιοκτήτης του πρέπει να έχει τη θέση που έχει ο Θεός για τον άνθρωπο. Η θέση αυτή δεν αποκτάται, ούτε διατηρείται εύκολα.
Πριν από την αγορά του κουταβιού θα πρέπει να έχουμε φροντίσει να εξασφαλίσουμε το χώρο του. Αυτός θα πρέπει να πληρεί τις εξής προδιαγραφές:
α) Να έχει αποχέτευση ώστε να καθαρίζεται εύκολα από τις ακαθαρσίες.
β) Να χωρίζεται σε εξωτερικό ευρύχωρο προαύλιο το οποίο να έχει ήλιο τις περισσότερες ώρες της ημέρας ώστε να μην έχουμε προβλήματα ραχίτιδας, και εσωτερικό ηχοθερμομονωμένο χώρο στον οποίο θα βρίσκεται και το κρεβάτι του. Στο χώρο αυτό θα απομονώσουμε το ζώο τις ώρες της κοινής ησυχίας για να μην έχουμε προβλήματα.
Οι περισσότεροι αγοράζουν ένα κουταβάκι και μετά αρχίζουν να το μαλώνουν γιατί λέρωσε ή γιατί έκανε φασαρία, με αποτέλεσμα να χαλούν τις σχέσεις τους μ’ αυτό και να δημιουργούν ένα δειλό ζώο το οποίο δεν μπορεί να εξηγήσει τη συμπεριφορά του ιδιοκτήτη του. Αργότερα αυτό το ζώο γίνεται ανεξάρτητο στο κυνήγι και ψάχνει χωρίς να έχει καμία επαφή με τον ιδιοκτήτη του. Και τώρα μια συμβουλή από καρδιάς: Αφήστε το ζώο να ανεβαίνει επάνω σας. Μπορεί βραχυπρόθεσμα να σας διευκολύνει μια τέτοια απαγόρευση, αλλά είναι περισσότερα τα προβλήματα τα οποία θα δημιουργήσει, παρά αυτά που θα λύσει. ‘Οταν πάμε στο κουτάβι μας μπορούμε να φοράμε μια φόρμα η οποία δεν μας νοιάζει αν θα λερωθεί.
Όταν το κουτάβι μας φτάσει και περάσει το βασικό ντρεσάρισμα, τότε θα μπορέσουμε σιγά- σιγά να το βάλουμε στο σπίτι μας και να του μάθουμε ότι εκεί δεν επιτρέπεται να λερώνει.
Πρέπει να το βγάζουμε έξω τρεις φορές την ημέρα από δυόμισι μηνών και κατά τον εξής τρόπο: Διαλέγουμε ένα χώρο χωρίς αυτοκίνητα, ανθρώπους, πρόβατα, κότες κλπ., και αφήνουμε το ζώο ελεύθερο. Κάθε φορά που μας πλησιάζει το χαϊδεύουμε και του λέμε να ξαναφύγει, συνεχίζοντας την πορεία μας. Εάν απομακρυνθεί, χωρίς να το φωνάζουμε, φεύγουμε μαλακά προς την αντίθετη κατεύθυνση. Εκείνο θα ανησυχήσει από το μεγάλωμα της απόστασης και θα έλθει προς το μέρος μας. Δεν θα το φωνάξουμε για κανένα λόγο, γιατί αν το φωνάξουμε κι αυτό δεν έλθει, τότε χάνουμε το κύρος μας. Μετά από αρκετές εξόδους μπορούμε να το φωνάζουμε μία ή δύο φορές σε κάθε έξοδο, να το χαϊδεύουμε και να του λέμε να ξαναφύγει.
Η μεταφορά προς και από την επιλεγμένη τοποθεσία όταν το κουταβάκι είναι μέχρι 3 1/2 μηνών θα γίνεται στην αγκαλιά. Η διαδικασία αυτή παρόλο που φαίνεται απλή, θέτει τις βάσεις ενός ήρεμου, κοντινού και αποδοτικού ψαξίματος όταν το κουτάβι ενηλικιωθεί. Η τοποθεσία στην οποία το βγάζουμε βόλτα πρέπει ν’ αλλάζει συχνά, ώστε να μην τη συνηθίζει και να αισθάνεται άνετα και μας προσέχει λιγότερο.
Η εξοικείωση με τους πυροβολισμούς πρέπει ν’ αρχίσει σε όσο το δυνατό μικρότερη ηλικία.
Είχα θυμάμαι μια γέννα Σέττερ. Η σκύλα ήταν δική μου και γεννούσε μέσα στο σπίτι μου. Εγώ και οι φίλοι μου κάναμε έξω από το σπίτι κάθε μέρα σκοποβολή. ‘Οταν τα κουταβάκια έφτασαν ενός μηνός και έβγαιναν από το σπίτι, έπαιζαν με τους άδειους κάλυκες στα πόδια μας, ενώ εμείς πυροβολούσαμε σε απόσταση δύο μέτρων χωρίς να δίνουν την παραμικρή σημασία. Συνδυάστε στους πυροβολισμούς με κάτι ευχάριστο, το φαγητό ή τη βόλτα και συνεχίστε τους μέχρι το σκυλί να βγει στο κυνήγι. Πολλά άξια ζώα καταστρέφονται από ακατάλληλους χειρισμούς, διότι άκουσαν πυροβολισμούς για πρώτη φορά στη ζωή τους κατά την έναρξη του κυνηγιού. Για όσους μένουν στην πόλη, η εξοικείωση των κουταβιών μπορεί να γίνει με πιστόλι φωτοβολίδων. Ο κάθε εκτροφέας επίσης θα έπρεπε να διευκολύνει τη δουλειά του μελλοντικού κατόχου των κουταβιών του, εξοικειώνοντάς τα με πυροβολισμούς την ώρα που αυτά θηλάζουν .
‘Οσο περισσότερες παραστάσεις έχει το κουτάβι μεταξύ δύο και οκτώ μηνών, τόσο πιο ευπροσάρμοστο σε νέες συνθήκες γίνεται. ‘Οταν απομονώσουμε ένα κουτάβι και σε ηλικία οκτώ μηνών το βγάλουμε έξω, φοβάται τα πάντα γιατί δεν γνωρίζει τίποτα. Αφήστε το να παίξει, να περάσει μέσα από θάμνους, να γρατσουνιστεί, να δει αυτοκίνητα, ανθρώπους, άλλα ζώα. Από τεσσάρων μηνών πρέπει σιγά- σιγά να το συνηθίσουμε στο λουρί και την έννοια της δέσμευσης. Αν περιμένουμε να φτάσει τους έξι μήνες, η αντίδραση θα είναι εντονότερη και η τραυματική εμπειρία θα εξαλειφθεί δυσκολότερα. Δέστε το με το λουρί και μείνετε σταθεροί. Αυτό θα δοκιμάσει να φύγει, να απελευθερωθεί. Ηρεμείστε το με τη φωνή σας και χαϊδέψτε το όταν πάψει να αντιστέκεται. Μην υποχωρήσετε και το αφήσετε ελεύθερο πριν ηρεμήσει και μετά αφού το ελευθερώσετε χαϊδέψτε το και παίξτε μαζί του. Σε τρεις τέσσερις μέρες θα το έχει συνηθίσει αρκετά.
Αναδημοσίευση από το site του Θωμάς Πετρόχειλου
