Αρχική » Grid with Sidebar » Η μπεκάτσα που έγινε…αλεπού

Η μπεκάτσα που έγινε…αλεπού

by iHunt

Print Friendly, PDF & Email
demobanner
Οι λαγοκυνηγοί αποφεύγουν τις αλεπούδες όπως ο διάολος το λιβάνι. Αν θέλεις να χαλάσει το κυνήγι σου πρωί πρωί, μπορείς να αφήσεις τα σκυλιά σου στα σημεία που περνούν οι αλεπούδες. Λίγα σκυλιά μπορούν να αντισταθούν στον πειρασμό της καταδίωξης μιας αλεπούς και μόνο τα τελευταία τεχνολογικά κολάρα ελέγχου των σκύλων μπορούν να σταματούν μερικά λαγωνικά  ακόμη και αν την πάρουν στο κυνήγι.
 
Αν και στα λαγοκυνήγια μας χτυπήσαμε καμιά δεκαριά αλεπούδες που έπεσαν πάνω στα τουφέκια καταδιωκόμενες από τα σκυλιά, κυνηγώντας μπεκάτσες  δεν είναι εύκολο να έχει κανείς παρόμοιες συναντήσεις. Τα κουδουνάκια και τα μπίπερ των σκυλιών κάνουν περισσότερο  θόρυβο τελικά από τα αλυχτίσματα στον τορό και οι πονηρές αλεπούδες φροντίζουν να εξαφανιστούν.
 
Την τελευταία ημέρα της μπεκάτσας, ακολουθούσαμε την διαφυγή μιας πονηρής βασίλισσας που μας είχε κάνει καροτσάκι. Πάνω από πέντες φορές ξέφυγε πριν πλησιάσουμε στην ζεστή της θέση και τρέξουμε να κυκλώσουμε το πυκνό γύρω από τα σκυλιά που είχαν ανήσυχα  μια «λευκή» φέρμα.
 
Έφυγα γρήγορα  μπροστά για να περάσω ένα πυκνό και να πιάσω θέση πριν εμφανιστούν τα σκυλιά. Μια πυκνή πλαγιά χώριζε τα χωράφια ψηλά , από όπου  θα έφταναν σκυλιά και κυνηγοί, με το ρέμα χαμηλά. Έπιασα αθόρυβα την άκρη της ρεματιάς και περίμενα να ακούσω κουδουνάκι ψηλά και να δώ την πονηρή κυρία να εξαφανίζεται, όμως αυτή τη φορά θα την περίμενα.
 
Μια καφετιά σκιά φάνηκε ανάμεσα στα κλαδιά μπροστά μου. Δεν ήταν μπεκάτσα, μια αλεπού προσπάθησε να εξαφανιστεί μέσα στη ρεματιά που ανέβαινε κάθετα την πλαγιά. Έριξα γρήγορα πάνω της το οχτάρι διασποράς.  Φύλλα, κλαδιά και η πλάτης της αλεπούς σκεπάστηκαν από τα σκάγια. Δεν ήταν πολύ μακρυά, καμιά δεκαπενταριά μέτρα το πολύ ήταν  η απόσταση και χάθηκε στο πυκνό.
 
«Αλεπού, πάνω σας» φώναξα καθώς την έχασα από μπροστά μου και υπέθεσα ότι θα πάρει τον ανήφορο μέσα από τη ρεματιά. Μετά από λίγο όμως φάνηκε να παίρνει το πλάι της πλαγιάς χαμηλά και να απομακρύνεται δεξιά μου. Δεν είχε κουράγιο να  συνεχίσει στον ανήφορο , τα σκάγια έστω και ψιλά είχαν κάνει τη δουλειά τους. Δεύτερη τουφεκιά, αυτή τη φορά μακρύτερα και πάλι με οχτάρι διασποράς. Χτυπήθηκε πάλι  στη ράχη όμως συνέχισε  την πορεία της.
Τρίτη τουφεκιά με επτάρι καθώς πήρε να ανεβαίνει λοξά τον ανήφορο και έδειξε όλο το πλευρό της. Αυτή τη φορά έφερε τούμπα και τινάχτηκε μέσα στα κλαδιά. 
 
Ο Θύμιος φάνηκε ψηλά στο πρανές αλλάζοντας σφαίρες. «Τρέξε στο ρέμα δεξιά εκεί θα πιάσει» φώναξα και έφυγε πίσω και δεξιά. Τουφεκιά δεν ακούστηκε και ξαναγύρισε με απορία πίσω ρωτώντας φωναχτά που στο διάολο εξαφανίστηκε.
 
Ο Ρέξ εμφανίστηκε μπροστά μου  και άρχισε να ακολουθεί τις τουφεκιές και την αλεπού. 
 
 
Προχωρώντας παράλληλα, την  είδα πεσμένη κάτω από μια συστάδα ανθισμένες φουντουκιές και τους ειδοποίησα ότι έπεσε για να πλησιάσουν. «Πιάσε τον Ρέξ» φώναξα, «κουνιέται ακόμη». Δεν ήταν ώρα να φάει καμιά δαγκωνιά από την αλεπού. Αν και όλα τα σκυλιά είναι εμβολιασμένα για την λύσσα , καλύτερα να αποφεύγει κανείς παρόμοιες επαφές.
 
Πριν φτάσει στην αλεπού, έφτασε πρώτος ο Θύμιος  και έδεσε τον Ρέξ μόλις πλησίασε. Η αλεπού κουνιόταν ακόμη. Με φωτεινό  κόκκινο πυκνό τρίχωμα  ξεχώριζε από μακριά ανάμεσα στα καφετιά φύλλα. Ο Θοδωρής ανέλαβε να ειδοποιήσει τους κτηνίατρους και να συνεννοηθεί για την μεταφορά της. Άλλο ένα δείγμα προστέθηκε στα όσα είναι αναγκαία στην περιοχή μας για τον έλεγχο της λύσσας.
 
Αν και είναι γενικά σκληρό και μεγάλο ζώο, με παχύ τρίχωμα το χειμώνα,  η εμπειρία μου με ελαφριά φυσίγγια που χρησιμοποιούμε στις μπεκάτσες, συνήθως οχτάρια, δείχνει ότι πέφτει τελικά αν χτυπηθεί από καλή γωνία. 
Η κοιλιά και το πλάι είναι η πιο φονική βολή και θα πέσει τελικά , ακόμη και αν έχει δυνάμεις και απομακρυνθεί. Τα τραύματα στην περιοχή  αυτή είναι θανατηφόρα. Ο πυροβολισμός  στη ράχη και από πίσω της,  μόνο τρομάρα της δίνει με τα οχτάρια και εννιάρια διασποράς. Με τα «βαριά», τριάρια του λαγού  δεν έχει πολλές δυνατότητες διαφυγής και θα διατρηθεί από όποια γωνία και αν βληθεί ακόμη και από μακρινή απόσταση.
 
Αν οι λαγοκυνηγοί  οργάνωναν μερικά συστηματικά κυνήγια αλεπούς, μετά την λήξη του λαγού και μείωναν τον αριθμό των αλεπούδων στα κυνηγοτόπια τους και στις γύρω περιοχές, το φθινόπωρο θα έβλεπαν τους κόπους τους να ανταμείβονται με περισσότερους λαγούς.
 
Οι αλεπούδες δεν είναι μόνο μάστιγα για τα κυνηγόσκυλα, είναι ένας επικίνδυνος θηρευτής, σχεδόν εξολοθρευτής, για τα μικρά λαγουδάκια και όπου υπάρχει μεγάλος αριθμός αλεπούδων είναι μικρός ο αριθμός του λαγού.
Η οργανωμένη διαχείριση του πληθυσμού των αλεπούδων επιβάλει να διατηρείται ο αριθμός τους μικρός. Έτσι έχουμε περισσότερα θηράματα , τριχωτά και πουλιά στη διάθεση μας , αλλά και μειώνουμε τις πιθανότητας  εξάπλωσης της λύσσας που δυστυχώς έκανε την επανεμφάνιση της στη χώρα μας.
 
Θωμάς Μπατσέλας για το iHunt.gr

SVESTONOF

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ