Το κοτσύφι είναι ενδημικό πουλί που φωλιάζει σχεδόν παντού. Από τα πάρκα και τις αυλές των σπιτιών στις πόλεις μέχρι τα βουνά και τα δάση. Η φωλιά του θα ετοιμαστεί προσεκτικά, συνήθως σε κάποιο χαμηλό και πυκνό θάμνο και όχι ψηλά στις κορφές των δένδρων.
Τρεχούμενο επιφανειακό νερό θα βρίσκεται σίγουρα κοντά στη φωλιά του αλλά και σε σκιερά υγρά μέρη για να σκαλίζει το χώμα μέσα στον βιότοπό του. Τα βρύα και η λάσπη από τα σημεία αυτά αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία θα χτίσει τη φωλιά του.
Θα πλέξει μερικά χόρτα γύρω από μια χοντρή διχάλα. Αποφεύγει τις άκρες των κλαδιών και θα κολλήσει λάσπη και βρύα πάνω στο κλαδί. Βρύα, λειχήνες, ξερά φύλλα και μακριά ξερόχορτα θα συμπληρώσουν το εξωτερικό περίβλημα, ενώ εσωτερικά, λεπτά μαλακά χόρτα θα είναι το υπόστρωμα όπου θα γεννήσει τα αβγά του.
Το πόσο γρήγορα τα πουλιά προσαρμόζονται στις ανθρώπινες δραστηριότητες και εκμεταλλεύονται τα σκουπίδια είναι γνωστό στους ανθρώπους της υπαίθρου.
Γιατί αυτοί βιώνουν τη φύση καθημερινά και μπορούν να παρατηρούν τις μικρολεπτομέρειές της.
Πολλές φορές στο κυνήγι και στις εξόδους για μανιτάρια βρίσκω άδειες φωλιές κοτσυφιών, μια και είναι εκτός εποχής αναπαραγωγής. Την τελευταία έξοδο για ανοιξιάτικα μανιτάρια, πριν τα δένδρα πρασινίσουν, μια περίεργη ασπριδερή τούφα σκουπιδιών τράβηξε την προσοχή μου.
Πλησίασα το σημείο και διαπίστωσα ότι δεν μετακίνησε εκεί ο αέρας σακούλες και σκουπίδια, αλλά κάποιος τα τοποθέτησε σκοπίμως.
Ηταν μια φωλιά κότσυφα φτιαγμένη από σχοινιά, μια ασπριδερή τούφα. Αν και είχε καταστραφεί τον χειμώνα από τις βροχές και τον αέρα, διατηρούσε ακόμη το σχήμα και την τεχνική της.
Πού βρήκε όμως τόσα σχοινιά μαζεμένα ο κότσυφας;
Χαμηλότερα από τη φωλιά ήταν το ποτάμι και τα χωράφια με τριφύλλια, στάρια και χέρσα. Να κουβάλησε τα σχοινιά από μακριά λίγο απίθανο.
Στο ψηλότερο επίπεδο ένας σωρός από καλάμια, που χρησιμοποιούν οι γεωργοί για υποστήριγμα των φασολιών, ήταν στοιβαγμένος προσεκτικά στα είκοσι μέτρα από τη φωλιά, δίπλα στο οργωμένο χωράφι, περιμένοντας την επόμενη καλλιέργεια.
Να πού βρήκε ο κότσυφας τα σχοινιά. Κάθε άνοιξη πριν τοποθετηθούν τα καλάμια στο χωράφι, λύνονται τα δεμάτια τους και τα σχοινιά μένουν στην άκρη του χωραφιού.
Η ανακύκλωση στη φύση σε όλο το μεγαλείο της. Τα κομμάτια σχοινιού που κόβονται και πετιούνται, γίνονται ένα χρήσιμο και βολικό υλικό για να πλέξει τη φωλιά του ο κότσυφας. Πιο ανθεκτικά από τα χόρτα, πολύ πιο εύκαμπτα, μέχρι και κόμπους θα μπορούσε να κάνει ο πολυτεχνίτης μας.
Το μόνο μειονέκτημα, το ασπριδερό χρώμα τους που φωνάζει από μακριά, κατά τα άλλα υπάρχουν σε μεγάλο αριθμό δίπλα στη φωλιά και δεν χρειάζεται να ψάχνει στις πλαγιές για ξερόχορτα.
Ενα κομμάτι από πλαστική σακούλα, κουρελιασμένη από τον αέρα και τον καιρό, σκαλωμένη στη διχάλα κάτω από τη φωλιά, αποτέλεσε την τέλεια παραλλαγή.
Από μακριά θα φαινόταν σαν μια σακούλα σκαλωμένη στα κλαδιά, σαν τις δεκάδες που υπάρχουν χαμηλά στις όχθες του ποταμιού.
Ηταν τυχαία τοποθετημένη από τον αέρα και ο κότσυφας έστησε μετά την ασπριδερή φωλιά του πάνω της ή τη μετέφερε ο ίδιος για να παραλλάξει και να κρύψει τη φωλιά σε ένα βολικό σκουπίδι;
Ο κότσυφας είναι ένα από τα εξυπνότερα πουλιά και δεν θα ήταν διόλου περίεργο να οργάνωσε αυτή την παραλλαγή σκουπιδιών για τη φωλιά του, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Εκμεταλλεύτηκε πλήρως τα ανθρώπινα σκουπίδια για να χτίσει και να κρύψει την φωλιά του.
Γιατί, στη φύση τίποτε δεν πάει χαμένο. Ακόμη και τα άχρηστα σκουπίδια γίνονται χρήσιμα υλικά για να φτιάξουν ένα καινούργιο σπιτικό…
Θωμάς Μπατσέλας για το ihunt
του iHunt.gr