Δείτε τα trailer από DVDs κυνηγιού αγριόκουρκου στη Νορβηγία και τη Σουηδία.
Ο Αγριόκουρκος στην Ελλάδα
O Αγριόκουρκος εξαπλώνεται στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη με περισσότερα από 760.000 ζευγάρια. Στην Ελλάδα ο πληθυσμός του εκτιμάται σε 225-313 ζευγάρια χωρίς ωστόσο να γνωρίζουμε τις τάσεις του (BirdLife International 2004). Η Ροδόπη αποτελεί το νοτιότερο άκρο της ευρωπαϊκής κατανομής του και το μοναδικό μέρος της Ελλάδας όπου το είδος απαντάται σε καλή πυκνότητα. Άλλες περιοχές εξάπλωσης είναι τα βουνά της Χαϊντούς στην Ξάνθη, ο Λαϊλιάς Σερρών (20-30 άτομα) και η χερσόνησος του Άθω (αν και στην τελευταία περιοχή δεν έχει εξακριβωθεί αν πρόκειται για αυτόχθονα πληθυσμό ή εισαγμένο) (Ηandrinos and Akriotis 1996; Holzinger & Rozler 1990). Ο συνολικός πληθυσμός του είδους στην Ελλάδα εκτιμάται σε 225-313 ζευγάρια (BirdLife International 2004). Η Ροδόπη φιλοξενεί τον κύριο όγκο του πληθυσμού σε πυκνότητα 9,5-16 ατόμων/ km2 ανάλογα τον βιότοπο (Ποϊραζίδης 1990, Xirouchakis 2005).
O Αγριόκουρκος δείχνει να διατηρεί σταθερή εξάπλωση κυρίως κατά μήκος των Ελληνοβουλγαρικών συνόρων από το δάσος του Φρακτού στα ανατολικά (κυρίως στο Παρθένο) μέχρι το δάσος της Σημύδας στα δυτικά. Η ισοϋψής των 1.000 m αποτελεί το νοτιότερο όριο της κατανομής του αν και το καλοκαίρι όλα τα πουλιά συναντώνται σταθερά πάνω από τα 1.300m. Αναλογιζόμενοι την έκταση της ζώνης των ψυχρόβιων κωνοφόρων που φιλοξενεί και τον πυρήνα του πληθυσμού του καθώς και το μέγεθος των επικρατειών του στην νότια Ευρώπη (δηλ. 100-150 ha, Cramp & Simmons 1980) τότε στην Ροδόπη χωροθετούνται 150-230 επικράτειες.
Οικολογία
O Αγριόκουρκος προτιμά τα ορεινά δάση των ώριμων κωνοφόρων με ερυθρελάτη (Picea abies) και δασική πεύκη (Pinus sylvestris) καθώς επίσης και τα ώριμα δάση οξιάς (Fagus spp.) ή τα μικτά δάση των παραπάνω ειδών. Οι περισσότερες παρατηρήσεις αφορούν μεμονωμένα άτομα ή ομάδες 2-3 ατόμων σε μικτές συστάδες ώριμων ψυχρόβιων κωνοφόρων ή πλατύφυλλων με χαλαρή συγκόμωση ενώ χαρακτηριστική είναι η ύπαρξη θάμνων στον υποώροφο ή έδαφος με πλούσια φυλοστρωμνή. Ο Αγριόκουρκος τρέφεται κυρίως με πευκοβελόνες και άνθη ή φρούτα δασικών θάμνων (ειδικά του μυρτίλου Vaccinium myrtillus) αν και οι νεοσσοί του τρέφονται με έντομα γι’ αυτό τα δασικά διάκενα πλούσια σε ποώδη βλάστηση ή ρέματα παίζουν σημαντικό ρόλο στο βιότοπο τροφοληψίας του. Φωλιάζει τον Απρίλιο και γεννά 5-12 αυγά σε φωλιά που φτιάχνει στο έδαφος. Η περίοδος επώασης διαρκεί περίπου ένα μήνα (24-26 ημέρες). Πολυγαμικό είδος είναι γνωστό για τις ερωτικές του επιδείξεις (courtship displays) όπου ένα ή περισσότερα αρσενικά επιδίδονται σε ερωτικό χορό και καλέσματα σε συγκεκριμένες περιοχές (leks) με στόχο την προσέλκυση των θηλυκών.
Απειλές
Οι πληθυσμοί του είδους στην νότια Ευρώπη παρουσιάζουν μικρότερες πυκνότητες σε σχέση με τις βόρειες χώρες πιθανόν λόγω κλιματολογικών διακυμάνσεων αλλά και λόγω της υπερθήρευσης και υποβάθμισης των δασικών οικοσυστημάτων (Cramp and
Simmons 1980, Johnsgard 1983). Το είδος στην περιοχή μελέτης απειλείται κυρίως από την λαθροθηρία. Η υφισταμένη δασική διαχείριση (ξέφωτα και δασικοί δρόμοι) δείχνουν να το ωφελούν (Ποϊραζίδης 1990) αφού επιτρέπουν αντίστοιχα την ανάπτυξη φρουτοφόρων θάμνων και διεξόδους διαφυγής από τους θηρευτές του. Ωστόσο σε ορισμένες περιπτώσεις οι υλοτομικές εργασίες μπορεί να προκαλέσουν
την διακοπή της αναπαραγωγικής δραστηριότητας λόγω όχλησης. Επίσης το είδος σίγουρα επηρεάζεται αρνητικά από την κλιματική αλλαγή ειδικά σε εύκρατα δάση τόσο νότια όπως της Ελλάδας.
(Το κείμενο προέρχεται απο την Ορνιθολογική Έκθεση “Πρόγραμμα επαναξιολόγησης 69 Σημαντικών Περιοχών για τα Πουλιά για τον χαρακτηρισμό τους ως Ζωνών Ειδικής Προστασίας της ορνιθοπανίδας. Σύνταξη σχεδίων δράσης για την προστασία των ειδών προτεραιότητας Φάκελος περιοχής: GR1140008 Κεντρική Ροδόπη και κοιλάδα Νέστου”, Τ. Δημαλέξης – Δ. Μπούσμπουρας, Οκτώβριος 2009.)
Το κείμενο είναι από το ΔΑΣΑΡΧΕΙΟ
