Πριν λίγες ημέρες βρέθηκα στην Κοζάνη και είχα την τύχη να γνωρίσω έναν εξαιρετικό κυνηγό και άνθρωπο. Τον Θάνο.Ο Θάνος είναι ένας κυνηγός με αρχές από αυτούς που βοηθούν την κυνηγετική δραστηριότητα στη χώρα μας.
Μιλώντας μαζί του, διαπίστωσα ότι πρόσφατα ένα λύκος επιτέθηκε σε μια σκύλα του. Δυσκολεύτηκα να του πάρω μερικές λέξεις από το στόμα για το συγκεκριμένο περιστατικό.
Τελικά εμφανώς συγκινημένος μου εξιστόρησε το περιστατικό και μου έδωσε ένα video που τραβήχτηκε όταν αντίκρισε το νεκρό σκυλί του. Είναι πολύ συγκινητικό αλλά και ταυτόχρονα πολύ σκληρό.
O Θάνος ξεκίνησε το πρωί της 31ης Αυγούστου 2014 να πάει για εκπαιδευτικό λαγού στη Βάρη του νομού Γρεβενών μαζί με τα σκυλιά του. Ας δούμε πως περιγράφει ο ίδιος το τι έγινε εκείνη την ημέρα :
“Γρήγορα τα σκυλιά σηκώνουν ένα μικρό που τραβά μια πορεία που αν δεν το έβλεπα θα πίστευα πως τα σκυλιά είχαν αλεπού. Περνάει η ώρα και τα σκυλιά είναι άφαντα. Με ζώνουν τα φίδια. Πάω πιο ψηλά για τα ακούσω. Τίποτα. Φτάνοντας στην κορυφή βλέπω τα δύο από αυτά να γυρνάνε. Βάζω μια φωνή και αμέσως εμφανίζεται και το τρίτο από τα τέσσερα σκυλιά μου.
Το τέταρτο έχει κολάρο εντοπισμού με GPS. Βλέπω στην οθόνη του GPS να κινείται 10 μέτρα κοφτά από την πορεία που πρωτο-έκανε πολλές φορές. Αρχίζω να πιστεύω ότι μάλλον κάποιο φίδι τη δάγκωσε και κατεβαίνω τα κοφτά και δύσβατα βράχια, πλησιάζοντας στο σημείο που μου υποδείκνυε το μηχάνημα. Μου δείχνει ότι απέχω 30 μέτρα από τη σκύλα. Βάζω μια φωνή. Τίποτα. Φτάνω 12 μέτρα από τη σκύλα. Φωνάζω! Τίποτα…Προσπαθώ να πλησιάσω ακόμη περισσότερο. Το GPS γράφει NEAR (δηλαδή ότι απέχω ελάχιστα από τη σκύλα). Φωνάζω ακόμη μια φορά. Και πάλι τίποτα. Τότε μέσα από Βάϊα και δρυς διακρίνω το λύκο να τραβά τη σκύλα και να προσπαθεί να την πάει κατά τον λάκκο.
Με μια βροντερή φωνή και την μυρωδιά μου να ξεβράζει σκέτο μίσος την αφήνει και μες τον λάκκο. Δεν τον ξανάδα.
Προσπαθώ να βγάλω τη σκύλα έξω από το πυκνό.
Με πιάνει μια ανατριχίλα, πόνος, θλίψη και μια γρήγορη αναδρομή στις στιγμές που πέρασα μαζί της από ωρών κουταβάκι έως και σήμερα.
Χωρίς δεύτερη σκέψη παίρνω την σκύλα μου από κει με την βοήθεια του φίλο και κουμπάρου μου, την μεταφέρουμε να την θάψουμε.
Να ανέβω ξανά την κορυφή δεν θα το αντέξω και έτσι τραβάμε λοξά λοξά κατά τον δρόμο της πίσω μεριάς του βουνού.
Εκτός από τη δυσκολία που αντιμετωπίζω να διασχίσω τα πυκνά βρίσκω και την ποταμιά που δεν υπολόγισα πως θα καταφέρω να την περάσω φορτωμένος με την σκύλα.
Είμαι πλέον πολύ κουρασμένος αποφασίζω να την θάψω στο βουνό εκεί που μόλις πατούσε γινόταν κυρίαρχος του εαυτού της, στο βουνό που αγαπούσε, που ζούσε για αυτό και το όμορφο κυνήγι που πρόσφερε σε μένα και τον εαυτό της. Καλό παράδεισο και σε ευχαριστώ για όλα
Για αυτό και το όμορφο κυνήγι που πρόσφερες σε μένα και στον εαυτό σου εύχομαι καλό παράδεισο και σε ευχαριστώ για όλα”.
Κωνσταντίνος Λουρής για τo iHunt.gr
του iHunt.gr