Μετακινήσεις
Είναι είδος αποδημητικό αλλά και ενδημικό σε αρκετές περιοχές, κυρίως της Nότιας Ευρώπης. Οι βορειότεροι πληθυσμοί μετακινούνται προς τη Νότια και Δυτική Ευρώπη. Κυρίως μεταναστεύει τη νύχτα, με αποτέλεσμα να σκοτώνονται πάρα πολλοί στους φάρους της Βόρειας θάλασσας κατά τη μετακίνηση .
Σε αντίθεση με τα άλλα είδη της οικογένειας (Turdidae) επηρεάζεται ελάχιστα από δριμύς χειμώνες και οι μεγάλες μεταναστεύσεις λόγω βαρυχειμωνιάς δεν συνηθίζονται. Οι φθινοπωρινές μετακινήσεις αρχίζουν αργά το Σεπτέμβριο, με το κύριο πέρασμα τον Οκτώβριο και αρχές Νοεμβρίου. Τα ανήλικα διακτινίζονται από τις περιοχές αναπαραγωγής κατά τη διάρκεια του Ιουλίου και αρχές Αυγούστου ,σε τυχαίες κατευθύνσεις. Οι επιστρόφιες μετακινήσεις προς τα βόρεια και βόρειο ανατολικά αρχίζουν στα τέλη Φεβρουαρίου, με το κύριο πέρασμα να σημειώνεται το Μάρτιο και αρχές Απριλίου, ενώ μικρότερα περάσματα συνεχίζονται μέχρι τις αρχές Μαίου.
Συνήθειες συμπεριφορά
Γενικά ζει σε βιότοπους που η παρουσία του ανθρώπου δεν είναι συχνή. Όμως συναντάται αρκετές φορές μέσα σε πόλεις και προάστια. Εκτός της αναπαραγωγικής περιόδου σχηματίζει κοπάδια, τα οποία έχουν χαλαρή δομή. Tο φαινόμενο αυτό συνδέεται στενά με την μεταναστευτική περίοδο.Σε βιότοπους που προσφέρουν αρκετή τροφή και επαρκή κάλυψη κατά την περίοδο του χειμώνα, τα ζευγάρια δεν μεταναστεύουν αλλά εγκαθίστανται εκεί και διατηρούν τη χωροκράτεια τους. Το αρσενικό και το θηλυκό εκτός της αναπαραγωγικής περιόδου, τείνουν να διακρατούν διαφορετικές περιοχές εντός των ορίων της χωροκράτειας τους. Δηλαδή με απλά λόγια το χειμώνα τα άτομα του ζευγαριού συμπεριφέρονται σαν γείτονες.Τα μεταναστευτικά πουλιά εκτός της αναπαραγωγικής περιόδου μεταναστεύουν σε κοπάδια χωρίς ιδιαίτερη δομή και ιεραρχία και τρέφονται σε γκρουπ τον 10-20 ατόμων.
Τροφή
Τρέφεται κυρίως με έντομα και σκουλήκια αλλά και με καρπούς καθ’όλη τη διάρκεια του έτους , με μέγιστο το φθινόπωρο και το χειμώνα. Τρέφεται στο έδαφος και λιγότερο σε δέντρα και θάμνους. Βρίσκει την τροφή του κάτω από τα φύλλα σκαλίζοντας με το ράμφος. Τα σκουλήκια τα εντοπίζει βλέποντας την άκρη τους να προεξέχει από το έδαφος. Επίσης μπορεί να εντοπίσει ασπόνδυλα ακούγοντας τα όταν κινούνται κάτω από το έδαφος. Έχουν παρατηρηθεί και μερικά παράξενα είδη τροφής όπως μικρά ψάρια, σαλαμάντρες και σαύρες.
Αναπαραγωγή
Είναι είδος μονογαμικό, εκτός κάποιων εξαιρέσεων που έχουν αναφερθεί περιπτώσεις διγαμίας. Σε περιοχές με ενδημικούς πληθυσμούς τα ζευγάρια παραμένουν, μαζί για περισσότερες από δύο αναπαραγωγικές περιόδους εφόσον επιζήσουν και τα δύο. Τα περισσότερα νέα ζευγάρια σχηματίζονται στα τέλη του χειμώνα και τις αρχές της Άνοιξης. Οι χωροκράτιες μπορεί να είναι μικρές και πυκνά κατανεμημένες σε άριστους βιότοπους, ενώ σε ανοιχτές περιοχές και δάση αρκετά πιο αραιές.
Το αρσενικό κελαιδάει μελωδικά κατά την περίοδο της αναπαραγωγής και ερωτοτροπεί με συγκεκριμένη συμπεριφορά για να προσελκύσει το θηλυκό. Η έναρξη της ωοτοκίας έχει άμεση σχέση με το γεωγραφικό πλάτος. Στη νότια Ευρώπη ξεκινάει το Μάρτιο ενώ στη βόρεια στα μέσα με τέλη Απριλίου, αυτό έχει σαν αποτέλεσμα νότια να παρατηρούνται συνήθως 2-3 φωλεοποιήσεις ( μέχρι και 4 ), ενώ στα βόρεια η τρίτη φωλεοποίηση είναι πολύ σπάνια.
Θέση φωλεοποίησης: συνήθως στους κορμούς μικρών δέντρων ή θάμνων και μεταξύ των κλαδιών. Έχουν παρατηρηθεί φωλιές σε κτίρια, ερείπια, πασσάλους ακόμη και στο έδαφος. Τη φωλιά του την κατασκευάζει σε μορφή κυπέλλου, με χορτάρια ,μικρούς βλαστούς, ή άλλα φυτικά υλικά σε συνδυασμό με βρύα. Στο εσωτερικό της φωλιάς πολλές φορές τοποθετεί και λάσπη, έπειτα τη στρώνει με μαλακά χόρτα. Περιστασιακά τη διακοσμεί με κομμάτια χαρτιού, πλαστικού και αλουμινόχαρτου.
Γεννάει 3-5 αυγά ανάλογα με την περίοδο. Γεννάει λιγότερα στην αρχή και στο τέλος της αναπαραγωγικής περιόδου. Το χρώμα των αυγών είναι πρασινομπλέ με έντονα κοκκινόφαια στίγματα. Η επώαση γίνεται από το θηλυκό και διαρκεί 12-14 μέρες. Οι νεοσσοί μένουν στη φωλιά επί 10-19 ημέρες, οπότε διατρέφονται και από τους δύο γονείς.