402
Σε μια ακόμα περιοχή της Ελλάδος και για μια ακόμα φορά υπό την μάσκα των προστατών του περιβάλλοντος “χτύπησαν” οι αυτόκλητοι σωτήρες της φύσης υπό τη μορφή περιβαλλοντολογικών οργανώσεων και λοιπών ΜΚΟ, καθιστώντας τους εαυτούς τους “σωτήρες” της Ελληνικής φύσης. Με αφορμή λοιπόν την καρέτα-καρέτα και την προστασία της οδήγησαν μία ολόκληρη πολιτεία και ολόκληρες τοπικές κοινωνίες σε μία άνευ λόγου αναστάτωση και μία ατέρμονη και άνευ λόγου αερολογία με μοναδικό στόχο την εισροή στα ταμεία τους και την διαχείριση εκ μέρους τους εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ προερχομένων από τα κρατικά και Ευρωπαϊκά ταμεία.
Έτσι η οποιαδήποτε αρχική πρόθεση προστασίας της καρέτα-καρέτα η οποία είναι γνωστό ότι γεννά τα αυγά της και τα επωάζει σε μία ακτίνα δέκα με δεκαπέντε μέτρων από το σκάσιμο του κύματος, ως εκ θαύματος διευρύνθηκε και στην προστασία χερσαίας περιοχής τουλάχιστον 45.000 στρεμμάτων από την Κυπαρισσία μέχρι το Κατάκολο συμπεριλαμβάνοντας καλλιεργήσιμες εκτάσεις και εκτάσεις λοιπών δράσεων οι οποίες πλέον αποστειρώνονται και τυγχάνουν απαγορευτικής χρήσης από τους κατοίκους της περιοχής και τους χρήστες γης.
Η συστράτευση των τοπικών κοινωνιών των δήμων της περιοχής των εμπορικών και τεχνικών επιμελητηρίων αλλά και δεκάδων άλλων φορέων και η αντίδρασή τους σε αυτό το επιχειρούμενο σχέδιο κοινωνικής, επιχειρηματικής, οικονομικής απαξίωσης της περιοχής θεωρείται σημαντική αρκεί η πολιτεία να ακούσει τις θέσεις τους και να λάβει σοβαρά υπόψιν της, τις τεκμηριωμένες προτάσεις όλων μας οι οποίες στηρίζονται σε επιστημονικά δεδομένα αλλά και στην πραγματικότητα .
Μήπως όμως ανεξάρτητα από όλα αυτά θα πρέπει κανείς να εξετάσει και την πονηρή πλευρά των πραγμάτων….Μήπως κάποιοι έχουν συμφέροντα στο να καταδικαστεί αναπτυξιακά η συγκεκριμένη περιοχή?
Δε θα πρέπει να παραβλέπει κανείς ότι το ίδιο καθεστώς υποτιθέμενης προστασίας επικρατεί στην Δυτική Πελοπόννησο από τον Άραξο μέχρι την περιοχή της Σκαφιδιάς όπου υπάρχουν εγκαταστάσεις δεκάδων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων (Hotel Ionion, Hotel Glarenza, Castro Beach Hotel, Kyllini Beach Resort, Olympia Golden Beach Resort & Spa, Fournia Village κ.ά. μέχρι Aldemar Olympian Village και Mare Dei Suites Hotel Ionian Resort) κλειστού τύπου. Και τώρα επιχειρείται παρόμοιο καθεστώς προστασίας στην περιοχή από Κατάκολο μέχρι την Κυπαρισσία του δήμου Τριφυλίας στα όρια του οποίου δραστηριοποιείται μία άλλη πολύ μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα του COSTA NAVARONE.
Πολύ μεγάλες μονάδες οι οποίες βεβαίως και εξυπηρετούν τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα αφού οι χιλιάδες τουρίστες που επισκέπτονται αυτές τις μονάδες καθίστανται εσώκλειστοι σ αυτές που τους παρέχουν όλες τις υπηρεσίες έναντι αδρού τιμήματος και με ανύπαρκτα η ελάχιστα οικονομικά οφέλη για τις γειτονικές των συγκεκριμένων συγκροτημάτων κοινωνίες και περιοχές. Μήπως λοιπόν καμία από αυτές τις “επιχειρήσεις κολοσσούς” δεν επιθυμεί καμιάς μορφής ανάπτυξη παρεμφερούς αντικειμένου στην ενδιάμεση περιοχή? Είτε αυτή η περιοχή αφορά την καταπληκτικού κάλους και τουριστικού ενδιαφέροντος περιοχή του Καϊάφα αλλά και άλλες παράκτιες ή μη εκτάσεις?? Αυτά ως απλό προβληματισμό…
Στην περιβαλλοντολογική μελέτη αλλά και στις θέσεις συγκεκριμένων και εμπλεκομένων ΜΚΟ αναφέρεται ρητά ως βιότοπος η περιοχή μεταξύ του ποταμού της Νέδας και Καλού Νερού. Ποιος είναι λοιπόν ο λόγος της επέκτασης και ένταξης σε τέτοιο καθεστώς ειδικής προστασίας χιλιάδων στρεμμάτων χερσαίας ζώνης μέχρι το Κατάκολο.
Η συγκεκριμένη λοιπόν επιμονή και πρεμούρα για την δημιουργία ενός τόσο μεγάλου Εθνικού Πάρκου εύλογα μας δημιουργεί τον προβληματισμό ότι τα οικονομικά συμφέροντα επεκτείνονται πέρα των ανωτέρω. Και τούτο διότι για κάθε ανθρώπινη δράση πλέον στην συγκεκριμένη περιοχή θα απαιτείται από τους “ ειδικούς και αυτόκλητους σωτήρες του περιβάλλοντος ” και ξεχωριστή μελέτη. Άρα δεκάδες μελέτες, κάθε μελέτη κάποιες χιλιάδες ευρώ. Άρα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ στα χέρια των ειδικών που μυρίζονται ψωμί τις περισσότερες φορές ανεξέλεγκτα. Έτσι για να συνεχίζεται το τρελό πανηγύρι της αναπτυσσόμενης κερδοφόρου βιομηχανίας των μελετών επί μελετών …
Σημειώνουμε για μια φορά ακόμα ότι τα μεγαλύτερα τερατουργήματα εις βάρος της φύσης προκαλούνται εκεί που δεν υπάρχει η ελεύθερη ανθρώπινη παρουσία, τηρουμένων βεβαίως των νόμων και των αρχών προστασίας της φύσης.
Το κυνήγι είναι μία δραστηριότητα διεθνώς αποδεκτή, νόμιμη και συμβατή με το περιβάλλον. Διέπεται από νόμους και αρχές και ουδόλως ενοχλεί την ανάπτυξη της θαλάσσιας χελώνας καρέτα-καρέτα. Όπως αποδεικνύεται, τα στοιχεία της περιβαλλοντολογικής μελέτης είναι ψευδή αφού όπως προκύπτει και από επισήμανση της Δασικής Αρχής στη περιοχή δεν υπάρχουν δάση κουκουναριάς αλλά και χαλεπίου πεύκης επί των θινών , αλλά ούτε βλάστηση βυθού της θαλάσσης με το φύκι Poseidonia. Το δε κυκλάμινο Cyclamen graecum συναντάται κατά εκατομμύρια σε όλη την Ελληνική ύπαιθρο και όχι μόνο στη συγκεκριμένη περιοχή. Άρα και εν κατακλείδι δεν υπάρχει κανένας λόγος γενικότερης απαγόρευσης της θήρας στην περιοχή αφού αυτή η απαγόρευση δεν τεκμηριώνεται από κανένα επιστημονικό στοιχείο.
Απεναντίας η παρουσία των κυνηγών στη παράκτια δασική έκταση όπως πολλάκις έχει αποδειχθεί είναι σωτήρια για την προστασία των δασικών εκτάσεων από τις πυρκαγιές και άλλες παράνομες δράσεις. Άλλωστε όπως προβλέπεται από τις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας η θήρα απαγορεύεται σε ακτίνα 250 μέτρων από τις παρυφές πόλεων, κωμοπόλεων, χωριών αλλά και σε ακτίνα 100 μέτρων από μεμονωμένες κατοικίες. Γεγονός που περιορίζει σοβαρά την άσκηση της θήρας. Άλλωστε όσο αναφορά την καρέτα-καρέτα στο κόκκινο βιβλίο των απειλουμένων ζώων της Ελλάδας αναφέρονται ως απειλές για την καρέτα –καρέτα οι κάτωθι λόγοι :
- Η υποβάθμιση των περιοχών φωλεοποίησης και του πλησίον θαλάσσιου χώρου, λόγω παράκτιων κατασκευών (κτίσματα, μαρίνες ) και οχλήσεων από τουριστικές δραστηριότητες ( φώτα, οχήματα, ομπρέλες, ταχύπλοα κ.α.)
- Επιπτώσεις από αλιευτικές δραστηριότητες. Το 80 % των ατόμων που εισήχθησαν για περίθαλψη στο Κέντρο Διάσωσης Θαλάσσιων Χελώνών στη Γλυφάδα έφερε τραύματα που οφείλονταν σε αλιευτικά εργαλεία, καθώς και σε σκόπιμη κακοποίηση ( Panagopoulos et al. 2003) .
- Θήρευση ( κυρίως αυγών ). Γίνεται κυρίως από αλεπούδες , στις περιοχές ωοτοκίας της Πελοποννήσου , σε ποσοστό φωλιών που ξεπερνά το 40%.
Άρα πουθενά το κυνήγι δεν φαίνεται ως απειλή για την καρέτα- καρέτα, ενώ παράλληλα δεν βλέπουμε καμία πρόταση σχετικά με τον πληθυσμό της αλεπούς η οποία αποτελεί φυσικό εχθρό των αυγών.
Η μόνη ίσως παραχώρηση που θα μπορούσαμε να δεχθούμε είναι να υπάρξει σχετική απαγόρευση σε μία ζώνη 30 μέτρων από το σκάσιμο του κύματος αφού η καρέτα-καρέτα όπως υποστηρίζεται και από τις ίδιες τις περιβαλλοντολογικές οργανώσεις αλλά και από την μελέτη αναπαράγεται και φωλεοποιεί από 8 έως 15 μέτρα από το σκάσιμο του κύματος. Η Ομοσπονδία μας σκέφτεται σοβαρά την προσφυγή στο ευρωπαϊκό δικαστήριο για την ανατροπή του εν τη γένεσή εθνικού εγκλήματος στην συγκεκριμένη περιοχή.
Κώστας Μαρκόπουλος, Πρόεδρος Γ΄Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Πελοποννήσου
