Όταν το κυνήγι του λύκου επετράπη ξανά στο Αίνταχο των ΗΠΑ το 2009, ο Robert Millage, ένας κτηματομεσίτης στο επάγγελμα, επέδειξε τον πρώτο λύκο που σκοτώθηκε στις 48 κάτω πολιτείες από το 1973 που θεσπίστηκε ο Νόμος για την Προστασία των Απειλούμενων ειδών. Η φωτογραφία που ανέβασε στο διαδίκτυο (παρακάτω) ξεκίνησε μια χιονοστιβάδα εχθρότητας. Ένας σχολιαστής έγραψε, “η οικογένεια και οι φίλοι σου είναι πλέον στόχοι μας και θα εξαλειφθούν, καθώς σκότωσες έναν από τους αδερφούς μας” Ένας άλλος αναρωτήθηκε: “σας κάνει να αποζημιωμένοι για το μικρό πουλί σας;”
Ανάμεσα σε αυτούς που θέλουν να ανθίσουν οι λύκοι, τέτοια εχθρότητα είναι κατανοητή. Το κυνήγι λύκων βοήθησε να φτάσουν στο χείλος της εξαφάνισης στην Αμερική και τη Δυτική Ευρώπη. Οι κυνηγοί αγανακτισμένοι από τον πολλαπλασιασμό των επιπτώσεων από την απαγόρευση των λύκων και σε άλλα θηρεύσιμα είδη, όπως οι άλκες, ήταν πίσω από την εκστρατεία για τη ” διαγραφή ” τους από τη λίστα των απαγορευμένων ειδών στην Αμερική. “Το κυνήγι έχει μειωθεί, και οι άνθρωποι έχουν πραγματικά τρελαθεί», λέει ο Doug Smith, επικεφαλής του προγράμματος λύκου στο Yellowstone. Μαζί με τον κλάδο της κτηνοτροφίας, το Συνέδριο Αθλητών του Κογκρέσου, που υποστηρίζεται από την πτέρυγα των δικαιωμάτων των κυνηγών της Εθνικής Ομοσπονδίας Όπλων, οδήγησε το Κογκρέσο να δράσει.
Η ιδέα ότι το κυνήγι και η διατήρηση είναι ασυμβίβαστα δεν είναι μόνο διαδεδομένη μεταξύ των οικολόγων: επηρεάζει επίσης την πολιτική. Όταν η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε ότι οι λύκοι θα πρέπει να θανατώνονται, «ο υπουργός ήθελε να γίνει από τεχνικούς και όχι κυνηγούς,” σύμφωνα με την Marie-Odile Guth, πρώην αξιωματούχος του γαλλικού υπουργείου περιβάλλοντος. «Οι κυνηγοί θα λαμβάνουν ένα είδος ευχαρίστησης από τη δολοφονία ενός προστατευόμενου είδους», εξηγεί. “Και αυτό δε συμβαδίζει με τη δεοντολογία της προστασίας των ζώων.”
Οι κυνηγοί θεωρούν τέτοιες συζητήσεις απλώς ανόητες. Σύμφωνα με τον Pierre de Boisguilbert της Société de France του Vènerie (κυνήγι με κυνηγόσκυλα), “Στέλνουν 30 δημοσίους υπαλλήλους να σκοτώσουν ένα λύκο. Αυτό είναι μία απολύτως ηλίθια κατάσταση “. Οι κυνηγοί, λέει, θα κάνουν τη δουλειά πιο φτηνά και με μεγάλο ενθουσιασμό. “Είναι δέκα φορές πιο παθιασμένοι για να σκοτώσουν έναν λύκο από μια αρκούδα ή ένα αγριογούρουνο”. Οι Αμερικανοί κυνηγοί είναι επίσης πολύ πρόθυμοι. Αυτή τη χρονιά, όταν το Ουισκόνσιν εγκαινίασε την πρώτη, μετά από πολλές δεκαετίες, κυνηγετική για λύκους περίοδο, 20.272 άνθρωποι έκαναν αίτηση για 1.160 άδειες.
Επιτρέποντας στους κυνηγούς να θανατώνουν λύκους είναι προφανώς προς το συμφέρον των κυνηγών. Αλλά μπορεί επίσης, παραδόξως, να είναι και στο συμφέρον των λύκων, προφανώς όχι ατομικά, αλλά ως είδος.
Χωρίς το παιχνίδι δεν υπάρχει κυνήγι, έτσι οι κυνηγοί αναψυχής είναι εγγενώς υποστηρικτές της διατήρησης του φυσικού περιβάλλοντος. Η Ομοσπονδία των Σουηδών Κυνηγών, για παράδειγμα, ιδρύθηκε το 1836 με σκοπό την αύξηση του αριθμού των άλκεων. Εκείνη την εποχή, υπήρχαν 300 άλκες στη Σουηδία. Τώρα υπάρχουν 200.000-300.000.
Στις περιοχές όπου οι λύκοι προστατεύονται πλήρως, αποτελούν ανταγωνισμό για τους κυνηγούς, οι οποίοι ως εκ τούτου δεν ενδιαφέρονται για την επιβίωσή τους. Αλλά όταν επιτρέπονται ως θήραμα, “οι κυνηγοί έχουν ένα σαφές κίνητρο για να κάνουν το είδος συνηθισμένο», λέει ο Angus Middleton της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας των Ενώσεων για το Κυνήγι και τη Διατήρηση.
Και να αφήσει τους κυνηγούς να σκοτώσουν ορισμένους από αυτούς κάνει την πολιτική για την προστασία τους ευκολότερη. Η αντι-λύκος εκστρατεία αποτελείται από κτηνοτρόφους και κυνηγούς. Οι κυνηγοί τείνουν να είναι πιο πλούσιοι από ό, τι οι αγρότες, και σε μεγάλο βαθμό τους ξεπερνούν: στη Γαλλία, υπάρχουν περίπου 1,25 εκατομ. στην Αμερική υπάρχουν 13,6 εκατομ. και αυξάνονται. Μετατρέποντας τους, επιτρέποντας περιορισμένο αριθμό θανατώσεων, μπορεί να βοηθήσει στην προστασία των λύκων. Η φινλανδική κυβέρνηση προσπάθησε να το κάνει αυτό με την έκδοση αδειών κυνηγιού λύκων όταν ο πληθυσμός τους άρχισε να αυξάνεται στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Στη συνέχεια, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή τους πήγε στο δικαστήριο, όπου το κυνήγι απαγορεύτηκε για μια ακόμη φορά-και η λαθροθηρία έφτασε στα ύψη.
Επιτρέποντας κάποιο κυνήγι μπορεί, επίσης, να μετριάσει την αίσθηση της αδυναμίας που νιώθουν ορισμένοι άνθρωποι, οι οποίοι, όπως λένε, δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να προστατεύσουν τον εαυτό τους από τα άγρια θηρία. “Θα τους κάνει να αισθάνονται ότι δεν είναι παθητικοί αποδέκτες για ότι τους κάνουν οι λύκοι και οι αρκούδες ” λέει ο John Linnell του Νορβηγικού Ινστιτούτου για την Έρευνα της Φύσης. “Σε μικρούς πληθυσμούς, το κυνήγι είναι ακατάλληλο, αλλά όπου υπάρχει μεγάλος πληθυσμός, δεν χρειάζεται η προστασία του κάθε ατόμου.”
Όμως, το να ενώσεις τους κυνηγούς με τους πράσινους είναι δύσκολο. Η ιδέα ότι είναι στην ίδια πλευρά αν και βγάζει νόημα, εν τούτοις κάποιοι το νιώθουν ως λάθος. Και στις σχέσεις του ανθρώπου με το λύκο, τα συναισθήματα είναι που έχουν σημασία.
Επιμέλεια iHunt.gr – Πηγή economist.com
του iHunt.gr