607
Αυτές τις μέρες, γινονται οι εκλογές των κυνηγετικών συλλόγων για τα ΔΣ της επόμενης διετίας.
Ζούμε σε μια χώρα Δημοκρατίας, μια χώρα με πλουσια ιστορία αγώνων για επικράτηση της ελευθερίας, άποψης, λόγου και ενεργειών.Οι κυνηγετικοί σύλλογοι , έχουν μια βαθιά ιστορία , ενός αιώνα πια, περνώντας μέσα από 2-3 διαφοροποιήσεις νομοθεσιών και διατάξεων.Πάντα , απο τα παλαιότερα χρόνια, υπήρχε μια άμιλλα ,ένας ανταγωνισμός που δεν ήταν όμως σχεδόν ποτέ μειωτικός της προσωπικότητας των κυνηγών.Ο κυνηγός, κατα τεκμήριο, είναι πολύ πανω από τον μέσο όρο νοημοσύνης του μέσου συμπολίτη μας, είναι πολίτης ψαγμένος, με άποψη, σωστή ή λανθασμένη είναι συνήθως κάτι το υποκειμενικό, για τον καθένα μας.
Τα τελευταία χρονια, ειδικά με την ανάπτυξη του διαδικτύου, ο ανταγωνισμός ‘εφυγε απο τα καφενεία, τα κυνηγομάγαζα και τους λοιπους χώρους μας, και μεταφέρθηκε στις οθονες των υπολογιστών μας και των τηλεφώνων μας.
Μαζί μ αυτα βέβαια, προέκυψαν και διάφορα άλλα πικρά .Το κυριότερο απ όλα αυτά είναι, ότι τωρα, τα χαρτάκια της υποδειξης , η γνωστή γραμμή, ξεφυγε πια από τον στενό κυκλο των γνωστών και των εν δυναμει υποστηρικτών, και εξαπλώθηκε παντου στο διαδίκτυο.
Το να λες σε 5-10 γνωστους, σταυρώστε αυτούς, σαφώς είναι υποβιβασμός της προσωπικότητας και αυτού που το προτείνει και αυτού που το δεχεται-αν δεν το κανει από απλή ευγένεια, βεβαια.
Αλλά το να βγαίνεις στο Facebook, και στα λοιπά μέσα, με λίστες του στυλ, σταυρώστε τον 4,7,3,9, 17,31 26, 2, είναι πράξη που υποβιβάζει το επίπεδό μας, μας γυρνάει στις σκοτεινές εμφυλιοπολεμικές εποχές των στρατοδικείων και της παρανομίας.
Όταν μαλιστα απευθύνεσαι σε ανθρώπους που πολλοι απο αυτούς είναι απόφοιτοι ανωτάτων σχολών, είναι δοκιμασμένοι επιχειρηματίες και στελέχη επιχειρησεων, είναι πρωτοπόροι γεωργοί και κτηνοτρόφοι, είναι παιδιά που έχουν βγαλει σχεδον όλοι ένα λύκειο, ξέρουν απο υπολογιστές, διαβαζουν άνετα και καταλαβαίνουν κείμενα σε ξένες γλώσσες….
Τότε, απλά βουλιαζεις το κυνήγι, τότε παραδίνεις το όνειρο του ελευθερου παραδοσιακού κυνηγιού στους εχθρούς του, δίνεις δικαίωμα σε ολους όσοι είναι εκεί εξω, ετοιμοι να μας κανουν να κρεμάσουμε τα όπλα μας,να μας κρεμασουν… και μας.
Κανένας δεν είναι ο 1.2.3.4. 5, 6….ο 21 ή ο 31.
Είμαστε όλοι κυνηγοί, με άποψη, και καλό είναι να έλθουν οι συναδελφοι, χωρις νουμερα και τετοια τραγελαφικά στο μυαλό τους, να έλθουν όλοι στις συνελεύσεις και να ακούσουν τους υποψηφιους.Να ρωτήσουν, να προτείνουν, να τοποθετηθούν και τελος, να διαλέξουν.
Νουμερα 1. 2. 3. 4, 5 ….κλπ, υπηρχαν στην Χιλη του Πινοσέτ, και στα Γκούλανγκ του Στάλιν.
Στην χώρα που ανακάλυψε την << εκκλησία του Δήμου>>, το να προτείνει κανείς αριθμούς στο κατα αλφαβητικη σειρα ενιαίο ψηφοδέλτιο, είναι , ύβρις στους προγονους μας, εξ αιτ’ιας των οποίων ακόμη ‘εχουμε και διατηρούμε μια κεκτημενη εξ αυτών ταχύτητα ζωής και επιβίωσης.
Αλλλά είναι και κάτι άλλο…
—Πάρτε ρε, πάρτε το χαρτάκι, μπεστε στην σειρά μεταπασχαλινοί αμνοί, σειρα την Κυριακή του Θωμά, και επιλέξτε τους αυριανούς σφαγείς του ονείρου σας.
Γιατί πολυ απλά, αφου πάμε στην χαρτοσειροεπικράτηση, για ποιο λογο κανουμε συνελευσεις, απολογισμούς,προτάσεις;
Οι σύλλογοι δεν είναι βιλαέτια κανενός αγά, οι κυνηγοί δεν είναι αμνοί και οι προτασεις αυτού του στύλ,το μονο που κάνουν είναι
να εκνευριζουν τους δεχόμενους την πρόταση, τόσο, που ακόμη και αν ειχαν υπ όψιν τους να σταυρώσουν καποιον απο τους προτεινόμενους-και λογικό ειναι ν αξίζει καποιος τουλαχιστον βρε αδελφέ, αναμεσα σε 6,7, 8 ,10 προτεινόμενους…..
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ
Οι κυνηγοί, δεν είναι ούτε κορόιδα, ούτε μειωμενης αντιληψης πολίτες, ούτε χρειάζονται κάποιον να τους περάσει απέναντι, αυτοί που περνανε φαράγγια με χιονοθύελες.
Καλή ψήφο, αδέλφια, σε όλη την πικρή μας πατριδα
ΥΓ.Είμαι και γω υποψήφιος στον ιστορικό κυνηγετικό συλλογο Θεσσαλονίκης, ψάξτε με στο ψηφοδέλτιο. Οπως και πολλοι άλλοι αξιόλογοι συνάδελφοι, με σημαντικό έργο και μάλιστα , πολύ προσφατο, τόσο σημαντικό, που εκνευρίζει κάποιους. Αλλά, αυτά, δεν τα λεμε με νουμερα, ερχόμαστε στην συνελευση, ήρεμα, αξιοπρεπώς και με την μπαλλα χαμηλά, και ακούμε όλον τον κόσμο. Όλον.
Σωτήρης Δημηρόπουλος, ένας δικός σας, καθημερινά και παντα στα ίσια, αδέλφια
Η φωτογραφία είναι της Αθηνας Δημηροπούλου, και είναι από χαλάκι σε τοίχο, στην Κοττάνη- στα μαγικά Πομακοχώρια. όπου έμαθα να κυνηγάω και κυρίως να σκέφτομαι.
του Σωτήρη Δημηρόπουλου
