Στην τέχνη της σκόπευσης ο βασικός συντονιστής είναι ο εγκέφαλος. Μόλις αυτός αντιληφθεί το θήραμα, δίνει πρώτος τη διαταγή και όλα τα μέλη του σώματος μπαίνουν σε δράση. Με άλλα λόγια, ελέγχει όλες τις φυσικές μας αντιδράσεις. Εκείνος διατάζει το πόδι να πάρει τη σωστή θέση, κάνοντας τη σχετική στροφή προς το μέρος του στόχου. Εκείνος μας λέει να επωμίσουμε το όπλο, να σκοπεύσουμε και να τραβήξουμε τη σκανδάλη. Για να γίνουν, όμως, όλα αυτά, περνάει αρκετός χρόνος που, οπωσδήποτε, πρέπει να μειωθεί στο ελάχιστο. Και αυτό θα γίνει εάν συντονίσουμε τις κινήσεις μας. Από τη στιγμή δηλαδή που ο εγκέφαλος δώσει την εντολή, όλα τα μέλη του σώματος να εκτελέσουν την κίνηση που για αυτήν προορίζονται ταυτόχρονα και συντονισμένα. Το σώμα θα πάρει την κατάλληλη θέση, θα επωμίσουμε και η κάννη – αυτό αποτελεί τη συστηματικότερη φάση της μεθόδου αυτής, θα παρακολουθεί αδιάλειπτα το στόχο, ενώ το τράβηγμα της σκανδάλης θα γίνει κατά τη διάρκεια αυτής της ημικυκλικής κίνησης. Όπως είναι ευνόητο, όχι μονάχα μειώνουμε σημαντικά το χρόνο, με αυτή τη μέθοδο, αλλά παρακολουθώντας σκοπεύουμε ένα πραγματικό στόχο γιατί με την ημικυκλική κίνηση, ου γίνεται σε πολύ περιορισμένη έκταση, καλύπτουμε την απόσταση που διανύει το θήραμα. Επί πλέον, η κίνησή μας αυτή μπορεί να γίνει με την ίδια ταχύτητα του θηράματος, εάν φυσικά, το όπλο βρίσκεται στη θέση σκόπευσης κατά τη διάρκεια της κίνησης. Διαφορετικά, εάν δηλαδή δεν έχει γίνει επώμιση, θα πρέπει να επιταχύνουμε την κίνησή μας, για να φθάσουμε και να προσπεράσουμε το στόχο έως ένα ορισμένο σημείο και μετά να την ξαναελαττώσουμε και να τη φέρουμε στην ίδια ταχύτητα του στόχου μας.
Είναι, λοιπόν, πολύ πιο εύκολο να μάθουμε την επώμιση του όπλου (για να γίνει καλή επώμιση πρέπει απαραίτητα το όπλο να είναι στα μέτρα μας) κατά τη διάρκεια της σκόπευσης-παρακολούθησης του στόχου, παρά να προσπαθήσουμε να επιχειρήσουμε τη σκόπευση με δύο διαφορετικές ταχύτητες. Επομένως, οι τρείς κανόνες “παρακολούθησης του στόχου” είναι :
1. Επωμίστε το όπλο παρακολουθώντας το στόχο με κίνηση προς τα δεξιά έχοντας ακριβώς ίδια ταχύτητα με αυτόν.
Ταυτόχρονα :
2. Αρχίστε να σκοπεύετε με το όπλο χωρίς να αλλάξετε καθόλου το ρυθμό της κίνησή σας με σκοπό να φέρετε τη σκοπευτική γραμμή ακριβώς επάνω από το στόχο και στο κατάλληλο σημείο μπροστά.
3. Τραβήξτε τη σκανδάλη, με όποιο τρόπο προτιμάτε, πράγμα που θα κάνει το όπλο να εκπυρσοκροτήσει, ενώ βρίσκεται εν πλήρη κίνηση διατηρώντας την προσκόπευση που χρειάζεται.
Εκείνο που έχει σημασία σ’αυτη τη μέθοδο, είναι ο συντονισμός. Εάν δηλαδή ο σκοπευτής καθυστερήσει να τραβήξει τη σκανδάλη, τα πουλιά “θα κάνουν φτερά”.
Έτσι, η μέθοδος της “Σκόπευσης-Παρακολούθησης”, έχει περισσότερες επιτυχίες από οποιοδήποτε άλλη μέθοδο.
Είναι αρκετό το να πούμε ότι η μέθοδος αυτή είναι η μόνη η οποία επιτρέπει την πλήρη παρακολούθηση του στόχου μας. Το όπλο κινείται ακριβώς μπροστά από το στόχο. Εάν ο στόχος αρχίζει να ανεβαίνει ψηλά, το όπλο υψώνεται συνεχίζοντας την τοξοειδή του κίνηση. Εάν πάλι ο στόχος κατεβαίνει, χαμηλώνουμε το όπλο, χωρίς να πάψουμε να έχουμε την κάννη στραμμένη επάνω του.
Όλη η θεωρία της μεθόδου “Σκόπευση-Παρακολούθησης”, στηρίζεται στον τέλειο έλεγχο κάθε κίνησης του σώματός μας καθώς και του όπλου μας.
Εάν ο στόχος αυξήσει την ταχύτητά του, ή αλλάξει κατεύθυνση, το μάτι αυτόματα παρακολουθεί το στόχο και το όπλο ακολουθεί το μάτι.
Εάν ο στόχος ξαφνικά σταματήσει στο κενό, τότε το μάτι σταματά, το όπλο επίσης σταματά για να διατηρήσει τη σωστή οπτική γραμμή και αυτομάτως πιέζουμε τη σκανδάλη.
Στο σκοπευτήριο, αυτή είναι η πιο κατάλληλη μέθοδος, καθώς επίσης και στο κυνήγι των υδροβίων, τρυγονιών, τσιχλών και των άλλων θηραμάτων που έχουν μεγάλη ταχύτητα στην κίνησή τους .
Σημαντικό λοιπόν, να φέρεται το όπλο στα μέτρα σας και να κάνετε ασκήσεις ακόμη και στο σπίτι σας. Ασκήσεις για σωστή επώμιση. Να κάνετε επωμίσεις σημαδεύοντας υποτιθέμενους στόχους. Βέβαια το ιδανικό είναι να πάτε σε ένα σκοπευτήριο εκμεταλευόμενοι τη νεκρή περίοδο του κυνηγιού.
του Φ.Τ.
