982
Διάβασα πριν λίγο για κάτι νεκρούς πελεκάνους στη Μακεδονία από τους οποίους έγιναν οι σχετικές εξετάσεις σε τρεις, με αποτέλεσμα να αποκαλυφθεί πως οι δύο ήταν πυροβολημένοι με σκάγια.
Αν δεν κάνω λάθος δεν είναι το πρώτο τέτοιο περιστατικό τη φετινή χρονιά.
Και αυτό με κάνει να νιώσω οργή. Μεγάλη οργή που ξεχειλίζει.
Δεν έχει καμία σημασία τι θα κάνει ο οικολόγος πράσινος Τσιρώνης, που θα αποφασίσει τη μοίρα του κυνηγιού χωρίς να το κατέχει το πράμα, όταν μάλιστα είναι και ιδεολογικά «αντίθετος».
Δεν έχει καμία σημασία που η γνωστή κοινοπραξία των «μεγάλων» περιβαλλοντικών ΜΚΟ θα παίξει για άλλη μια φορά τα ρέστα της για να περιορίσει το κυνήγι και να συρρικνώσει ή να καταργήσει τις κυνηγετικές οργανώσεις, για να μπορεί ελεύθερα πλέον να λυμαίνεται την Ελληνική φύση και τις «μελέτες» της.
Δεν έχει καμία σημασία που η δασική υπηρεσία όσο άσχετη τείνει να γίνει σε θέματα θηραματοπονίας τόσο πιο επιθετική γίνεται στους νόμιμους κυνηγούς. Οι οποίοι αν μη τι άλλο με τη θηροφυλακή αλλά και με πολλούς εθελοντές κυνηγούς στη λύσσα, στις πυρκαγιές, στη γρίπη των πτηνών αλλά και όπου αλλού ζητήθηκε, είναι πάντα εκεί για να τη βοηθήσουν χωρίς κανένα προσωπικό όφελος. Με μοναδικό κίνητρο την αγάπη για τη φύση που πηγάζει αυθόρμητα μέσα από την άσκηση του κυνηγιού.
Δεν έχει καμία σημασία που πολλοί δασικοί και δασοφύλακες με πρωτοπαλίκαρο κάποιον Κατσούδα όπως διαβάζω, σε πλήρη συμφωνία με το wwf παλιότερα, αλλά και σε πλήρη αντίθεση με την ισχύουσα νομοθεσία και νομολογία του ΣτΕ, ζητούν να καταργήσουν τη θηροφυλακή των κυνηγετικών οργανώσεων. Και να περάσουν οι σημερινοί θηροφύλακες που πληρώνονται από τους κυνηγούς στο Ελληνικό δημόσιο (παράνομο χωρίς ΑΣΕΠ), για να κάθονται μαζί με τους 1000 περίπου αγροφύλακες, των οποίων το «έργο» σε πολλά δασαρχεία αναγνωρίζεται από τους ίδιους τους δασικούς ως ανύπαρκτο ή ελάχιστο σε σχέση με τις υπάρχουσες ανάγκες, λόγω έλλειψης κονδυλίων και γενικότερης απαξίωσης της υπηρεσίας από τα αρμόδια υπουργεία εδώ και χρόνια.
Δεν έχει καμία σημασία που όταν μας χρειάζονται τους κυνηγούς στα ζόρικα πέφτει το γλείψιμο της αρκούδας, αλλά όταν είναι να βγουν δελτία τύπου ή να παρθούν αποφάσεις για το κυνήγι ως δια μαγείας μας ξεχνάνε πάντα.
Δεν έχει καμία σημασία που στην Ελλάδα η περιβαλλοντική πολιτική ισοδυναμεί εδώ και αρκετά χρόνια με ανεφάρμοστους νόμους και πολλές και ποικίλες μελέτες, που ως δια μαγείας, αν και άλλες είναι οι απειλές για το περιβάλλον, καταλήγουν παντού και πάντα σε απαγορεύσεις θήρας.
Δεν έχει καμία σημασία που έχουν κάνει τη μισή χώρα περιοχή νατούρα και παρόλα αυτά τα πολλά «προστατευτικά» και τις πολλές «μελέτες» όλα τα απειλούμενα είδη συνεχίζουν να μειώνονται σύμφωνα με τους ίδιους με αμείωτο ρυθμό, αλλά συνταγή δεν αλλάζουνε.
ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΠΆΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ,
Αυτό που θέλω είναι να μπορέσουμε να βρούμε αυτούς τους λίγους που κάνουν αυτήν τη ζημιά στο περιβάλλον και στο κυνήγι.
Ούτε ο πελεκάνος, ούτε οι αετοί, ούτε τα γεράκια μοιάζουν με τίποτα άλλο για να υπάρχει το «άλλοθι» της λάθους αναγνώρισης.
Ξέρει πολύ καλά αυτός που σηκώνει το όπλο στον πελεκάνο πως αυτό που κάνει απαγορεύεται.
Ξέρει επίσης πολύ καλά πως αυτό που κάνει προκαλεί τεράστια ζημιά στο κυνήγι αλλά και στη φύση.
Και παρόλα αυτά τα γράφει όλα στα πα….ια του και πατά τη σκανδάλη.
Ε, πρέπει να βρούμε εμείς οι κυνηγοί αυτούς τους αλήτες και επιτέλους να ξεμπερδεύουμε με την πάρτη τους.
Να τιμωρηθούν τόσο που για κάθε έναν που θα καταδικάζεται, δέκα να φοβούνται να κάνουν τέτοια δουλειά.
Και να καταλάβουν πως αν γράφουν στα τέτοια τους τους νόμους, τη φύση και τους νόμιμους κυνηγούς, θα πρέπει να το πληρώσουν ακριβά.
Οι προκλήσεις μπροστά μας είναι πολλές.
Χρειάζεται «αρετή και τόλμη» για να τις αντιμετωπίσουμε.
Χρειάζεται ενότητα και καθαρό κούτελο.
Και όσο υπάρχουν αυτοί οι αλήτες στη γύρα, τόσο θα έχουμε τα διάφορα αντικυνηγετικά παπαγαλάκια να βρίσκουν αιτίες κι αφορμές για να προτείνουν νέες απαγορεύσεις θήρας, άσχετες με τις πραγματικές απειλές για τη φύση και τη βιοποικιλότητα.
Και να τρέχουμε εμείς μετά να αποδείξουμε πως δεν είμαστε ελέφαντες.
Γιατί έτσι πάει το πράμα στην Ελλάδα. Δεν έχει επιστήμη εδώ. Δεν έχει επιχειρήματα. Δεν έχει θηραματοπονία.
Έχει μόνο ρουσφέτι και επικοινωνιακό τερτίπι. Κι εμείς είμαστε πίσω και στα δύο, προς τιμήν μας σε κάποιο βαθμό, εις βάρος μας σε κάποιον άλλο.
Κάντε κάτι λοιπόν όσοι νιώθετε πραγματικά κυνηγοί, και παρά τις φαιδρότητες των απαγορεύσεων και των περιορισμών, σέβεστε τον εαυτό σας, το θήραμα, τη φύση και το κυνήγι.
Η αυτοί ή εμείς. Όλοι μαζί σύντομα δε θα χωράμε.
O Τρυποφράχτης
email : [email protected]
