Συνεντευξη: Αμεση νομιμοποιηση των ραβδωτων…

Δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο ihunt.gr μια επιστολή που έστειλε ο γραμματέας του Τομέα Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη του ΠΑΣΟΚ κ. Γιώργος Παπακωνσταντής στον αρμόδιο υπουργό κ. Νίκο Δένδια σχετικά με την ανάγκη τροποποίησης της νομοθεσίας για την κατοχή και χρήση ραβδωτών κυνηγετικών όπλων στο κυνήγι, η οποία αποτελεί διαχρονικό αίτημα των Ελλήνων κυνηγών. Με αφορμή αυτήν την επιστολή, το «Εθνος – Κυνήγι» επικοινώνησε με τον κ. Παπακωνσταντή για να γνωρίσει τον ίδιο και τις θέσεις του…

 

Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Λουρή

 

-Κύριε Παπακωνσταντή, ποια ήταν η αφορμή αυτής της εισήγησής σας;

 

Εδώ και χρόνια, παρακολουθώντας τον κυνηγετικό έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο, αλλά έχοντας και προσωπικές εμπειρίες, έβλεπα ότι στη χώρα μας υπήρχαν πολλές παρανοήσεις σε σχέση με τα ραβδωτά όπλα στο κυνήγι. Επιπλέον, την τελευταία κυνηγετική περίοδο, με μεγάλη μου λύπη, είδα όπως όλοι μας τα πολλά ατυχήματα με θύματα κυνηγούς. Εχοντας λοιπόν την ευθύνη του τομέα Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη του ΠΑΣΟΚ από το περασμένο φθινόπωρο, θεώρησα σωστό να εισηγηθώ την αλλαγή στη νομοθεσία για τα ραβδωτά. Η πρώτη προσπάθεια έγινε κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την αναδιοργάνωση της Αστυνομίας, τον περασμένο Ιανουάριο, οπότε με εισήγησή μου ο βουλευτής Χίου Κώστας Τριαντάφυλλος, έχοντας κατανοήσει πλήρως το ζήτημα και την αναγκαιότητά να ρυθμιστεί, πρότεινε συγκεκριμένη τροπολογία στον αρμόδιο υπουργό, η οποία όμως, χωρίς να απορριφθεί στην ουσία της, δεν προχώρησε.

 

-Βλέπω ότι γνωρίζετε από όπλα και κυνήγι. Τι σχέση έχετε με αυτά; Είστε κυνηγός;

Γεννήθηκα σε ένα χωριό της Κρήτης, στο Μελιδόνι, από αγροτική οικογένεια, η οποία όπως τόσες άλλες μετανάστευσε στην Αθήνα, όταν ήμουν 10 ετών. Ομως τα πρώτα μου βήματα τα έκανα στη φύση του χωριού μου. Πολλοί συγγενείς μου ήταν κυνηγοί, οι πρώτες μου αναμνήσεις ήταν γύρω από το κυνήγι, έτσι κι εγώ ασχολήθηκα και ασχολούμαι με το κυνήγι, ιδιαίτερα του λαγού. Είμαι πια μόνιμος κάτοικος της Κρήτης, έχω δύο αγαπημένα σκυλιά, τον Κανέλλο και τη Φρίντα, και όποτε μου δίνεται η ευκαιρία κυριολεκτικά δραπετεύω από την καθημερινότητα στα βουνά του νησιού μου.

 

Αγαπημένες μου περιοχές είναι η περιοχή του Ψηλορείτη και τα βουνά της Νοτιοδυτικής Κρήτης γύρω από την Παλιόχωρα. Είχα την τύχη επίσης να κυνηγήσω στο Βέλγιο και στη Γαλλία, όταν υπηρετούσα στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, και εκεί διαπίστωσα μια άλλη κουλτούρα κυνηγιού, βασισμένη στην απλή λογική, στην εμπιστοσύνη μεταξύ κράτους και κυνηγών, και στην ορθολογική διαχείριση.

 

-Ποιοι είναι αυτοί που δεν επιθυμούν να κυνηγούν οι Ελληνες κυνηγοί με ραβδόκαννα κυνηγετικά όπλα και κάθε προσπάθεια πέφτει στο κενό;

 

 

Οπως πολλά πράγματα στη χώρα μας, έτσι και η νομοθεσία για την απαγόρευση της χρήσης των ραβδόκαννων νομίζω ότι έχει επηρεαστεί από συντηρητισμό, από στερεότυπα, από έλλειψη εμπιστοσύνης του κράτους προς τους πολίτες του, καθώς και από κατάλοιπα παρωχημένων αντιλήψεων στις υπηρεσίες ασφάλειας της χώρας. Αν προσθέσετε σε αυτό και την έλλειψη πολιτικής βούλησης λόγω άγνοιας και φόβου, νομίζω ότι έχουμε τη «συνταγή» της απαγόρευσης. Αλλωστε δεν είναι μόνο η απαγόρευση για τα ραβδόκαννα που κάνει την κυνηγετική νομοθεσία σε πολλά σημεία προβληματική. Υπάρχουν προβλήματα σχετικά με τη διαχείριση των θηραμάτων, την ουσιαστική προστασία της φύσης, την καταπολέμηση των επιβλαβών και ένα σωρό άλλα.

 

-Πολλοί ισχυρίζονται ότι η νομιμοποίηση των ραβδόκανων κυνηγετικών όπλων θα έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση των κυνηγετικών ατυχημάτων. Ποια η γνώμη σας;

 

 

Οταν έχεις περισσότερους από δέκα νεκρούς κυνηγούς σε μια κυνηγετική περίοδο, τότε έχεις ήδη πρόβλημα ατυχημάτων. Κατά τη γνώμη μου η σωστή χρήση, ακόμη και η επιβολή χρήσης ραβδόκαννων ή λειόκαννων με μονόβολα, με ειδικά σκοπευτικά ώστε ο κυνηγός να βλέπει πού ρίχνει στο κυνήγι μεγάλων τριχωτών, με προϋπόθεση την ειδική εκπαίδευση των κυνηγών, αφενός μεν θα μειώσει δραστικά τα ατυχήματα, αφετέρου δε θα συμβάλει και στη μείωση των πληγωμένων και χαμένων θηραμάτων.

 

-Δίνετε έμφαση στην εκπαίδευση των κυνηγών, βάζοντάς το ως προϋπόθεση για την απόκτηση ραβδόκαννων. Πιστεύετε ότι είναι καιρός να ξεκινήσει η εκπαίδευση κυνηγών;

Προφανώς! Ενα οποιοδήποτε όπλο στα χέρια οποιουδήποτε αδαή είναι επικίνδυνο. Οι κυνηγετικές οργανώσεις είναι σε θέση να οργανώσουν πιστοποιημένα σεμινάρια και να παρέχουν σωστή εκπαίδευση για τους κυνηγούς. Με την Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή έχουν αποδείξει ότι μπορούν να κάνουν σοβαρή δουλειά και το κράτος πρέπει να τους δώσει την απαιτούμενη εμπιστοσύνη. Η νομιμοποίηση των ραβδόκαννων πρέπει να συνοδευτεί από την αναγκαιότητα εκπαίδευσης όλων των κυνηγών, όχι μόνο σε θέματα χρήσης του όπλου, αλλά και σε περιβαλλοντολογικά θέματα, καθώς και σε θέματα θηραματοπονίας. Μέσα από την εκπαίδευση, την οποία τώρα στην ουσία παρέχει μόνο ο ειδικός κυνηγετικός Τύπος, σίγουρα θα βελτιωθεί και η κυνηγετική κουλτούρα.

 

-Γιατί στην ελληνική κοινωνία επικρατεί τόσο οπλοφοβικό κλίμα;

Νομίζω ότι αυτό το κλίμα έχει διαμορφωθεί περισσότερο στις υπηρεσίες του κράτους και στα ΜΜΕ, που σε αρκετές περιπτώσεις δεν εμβαθύνουν στο θέμα. Συχνά θεωρούν ότι το όπλο προκαλεί το έγκλημα και όχι ο άνθρωπος. Βέβαια έχει αποδειχτεί ότι τα μικρά όπλα χειρός (πιστόλια, περίστροφα) μπορούν να συμβάλουν στην αποτελεσματικότητα μιας εγκληματικής απόφασης, όμως ειδικά για τα ραβδόκαννα μακρύκαννα κυνηγετικά είναι χαρακτηριστικό ότι δεν έχει καταγραφεί έγκλημα που να έχει εκτελεστεί με τέτοιου είδους όπλο. Παρουσιάζεται λοιπόν το φαινόμενο ενώ η ελληνική κοινωνία μέσα από τους επίσημους εκπροσώπους της να εξορκίζει τα όπλα, στην πραγματικότητα δεν είναι οπλοφοβική. Μάλιστα ορισμένες τοπικές κοινωνίες (π.χ. Κρήτη) κάθε άλλο παρά οπλοφοβικές είναι. Η έλλειψη όμως ορθολογικής νομοθεσίας, η έλλειψη σκοπευτηρίων, η έλλειψη αθλητικής παιδείας σχετικά με τα όπλα δημιουργούν αυτήν τη σύγχυση.

 

-Πότε θα αποκτήσει επιτέλους κάθε κυνηγετικός σύλλογος τον χώρο εκπαίδευσης των μελών του, όπως δικαιούται;

Νομίζω ότι κάθε λογικός άνθρωπος θα πρέπει να είναι αρωγός στην προσπάθεια εκπαίδευσης των κυνηγών, ώστε να αποφεύγουν τα ατυχήματα, αλλά και να καλλιεργούν δεξιότητες χρήσιμες στο κυνήγι και το περιβάλλον. Οι υπηρεσίες του κράτους έχουν υποχρέωση γι’ αυτό. Είναι καλό και για το περιβάλλον και για τον άνθρωπο. Χρειάζεται πολιτική βούληση από τη μια, αλλά και ουσιαστική ενεργοποίηση των κυνηγετικών συλλόγων από την άλλη.

 

-Κύριε Παπακωνσταντή, η επιστολή που αποστείλατε στον υπουργό Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη είναι μια καλή αρχή. Τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα ώστε να μπορέσουν οι Ελληνες κυνηγοί να γίνουν Ευρωπαίοι πολίτες;

Νομίζω ότι η αρχή έχει γίνει ήδη στη σταδιακή αλλαγή νοοτροπιών. Οι λάθος προσεγγίσεις στο παρελθόν δεν πρέπει να μας αποτρέπουν στην επιμονή να βελτιώνουμε τα πράγματα. Γνωρίζω ότι υπάρχουν πολύ εμπεριστατωμένες εισηγήσεις από τις κυνηγετικές οργανώσεις. Μάλιστα, η τροπολογία που προτείναμε στις αρχές του χρόνου βασιζόταν στις προτάσεις της ΚΟΜΑΘ. Περιμένουμε τη θετική ανταπόκριση του υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, προκειμένου να εκλογικευτεί η νομοθεσία. Νομίζω ότι η άμεση συγκρότηση νομοπαρασκευαστικής επιτροπής με τη συμμετοχή των κυνηγετικών οργανώσεων και τη δική μας συνδρομή, αλλά και όποιου άλλου μπορεί να συνεισφέρει, είναι δυνατόν να καταλήξει σε σύντομο χρονικό διάστημα σε μια πρόταση νόμου, ώστε την επόμενη κυνηγετική σεζόν να μπορούν οι Ελληνες κυνηγοί να κυνηγούν με ραβδόκαννα με ειδικά σκοπευτικά, ώστε εκτός των άλλων να αποφύγουμε και τα θλιβερά ατυχήματα της περασμένης περιόδου. Με το δεδομένο της αύξησης των μεγάλων τριχωτών θηραμάτων και κατά συνέπεια την επέκταση του αριθμού των κυνηγών που ασχολούνται με αυτά, είναι εγκληματικό να μην αλλάξουμε τίποτα, γνωρίζοντας ότι αν τα πράγματα μείνουν όπως είναι, τα επόμενα θύματα θα είναι πάλι συνάδελφοι κυνηγοί…

 

---

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες του «Εθνους – Κυνήγι», το επιτελείο του υπουργού είναι θετικά διακείμενο σε μια τέτοια εξέλιξη. Αυτό που μένει να δούμε τώρα είναι αν και τα στελέχη των υπόλοιπων κομμάτων θα συνταχθούν υπέρ μιας τέτοιας νομοθετικής ρύθμισης. Ταυτόχρονα πρέπει να δραστηριοποιηθούν ακόμη περισσότερο οι κυνηγετικές οργανώσεις, οι οποίες φαντάζομαι ότι επιθυμούν να δουν τους Ελληνες κυνηγούς να εκπαιδεύονται και να κυνηγούν με ραβδόκαννα, όπως ΟΛΟΙ οι κυνηγοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης…

 

Who is whο…

 

Ο Γιώργος Παπακωνσταντής γεννήθηκε στο Ρέθυμνο το 1960. Σπούδασε Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Πειραιά, Παιδαγωγικά στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, από όπου πήρε το διδακτορικό του στις Πολιτικές Ασφάλειας. Αποφοίτησε επίσης από τη Σχολή Αξιωματικών και τη Σχολή Επιτελών Στελεχών της Ελληνικής Αστυνομίας, στην οποία ήταν ανώτατος αξιωματικός μέχρι το 2008, οπότε παραιτήθηκε.

 

Εχει διδάξει επί σειράν ετών Εγκληματολογία στο ΑΤΕΙ Κρήτης, στις Σχολές της Ελληνικής Αστυνομίας και ως επισκέπτης καθηγητής στην Αστυνομική Ακαδημία της Κύπρου και στο Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών του Πανεπιστημίου της Σεβίλλης. Υπήρξε σύμβουλος στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στην ΕΕ σε θέματα εσωτερικής ασφάλειας, μετανάστευσης και Schengen.

 

Εχει συγγράψει 6 βιβλία-μονογραφίες, αρκετές μελέτες και δεκάδες επιστημονικά και άλλα άρθρα με θεματολογία ανθρώπινα δικαιώματα, μετανάστευση, οικονομία, πολιτικές ασφάλειας, εγκληματικότητα και αντεγκληματική πολιτική. Είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας. Είναι μέλος και άμισθος επιστημονικός συνεργάτης των Συμβουλίων Πρόληψης Εγκληματικότητας των Δήμων Ρεθύμνου, Χανίων και Μυλοποτάμου.

 

Από το 2010 είναι μέλος του ΔΣ – γενικός διευθυντής της Νέας Τηλεόρασης Κρήτης. Ασχολήθηκε πρώτη φορά με την πολιτική ως υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στο Ρέθυμνο το 2012 και από το φθινόπωρο του 2013 είναι γραμματέας του Τομέα Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη. Είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με την Ελιά. Είναι παντρεμένος με τη Χριστίνα Βαρδουλάκη και έχουν δύο κόρες.

 

Πηγή : ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ