Στα αρχαία χρόνια η έννοια κυνηγός περιέγραφε το κυρίαρχο αρσενικό που είχε ως σκοπό του την εξασφάλιση πηγής πρωτεϊνών στην οικογένεια του. Σε αρκετές περιπτώσεις και για χιλιάδες χρόνια, πριν ο άνθρωπος καταφέρει να εξημερώσει ζώα, η μόνη πηγή για να εξασφαλίσει κρέας ήταν το κυνήγι. Αργότερα το κυνήγι συνέχισε να συμπληρώνει περιστασιακά το οικογενειακό τραπέζι αλλά ο άνθρωπος συνέχισε να το έχει ανάγκη για την δική του πνευματική διαφυγή από τα προβλήματα της καθημερινότητας αλλά και για σωματική άσκηση. Σε πολλές περιπτώσεις η αποχή κυνηγών από την περιοχή οδηγούσε βιοτόπους προς την καταστροφή. Η ραγδαία αύξηση θηραμάτων σήμαινε καταστροφή της χλωρίδας ή τρομερή αύξηση των θηρευτών και αυτό χαλούσε την ισορροπία στην φύση. Στην πραγματικότητα ο σωστός κυνηγός είναι προστάτης και ρυθμιστής της φύσης. Είναι εκείνος που παρατηρεί και προβαίνει σε διορθωτικές κινήσεις για να υπάρχει ένα σωστό φυσικό ισοζύγιο. Δυστυχώς υπάρχει και η μερίδα των κακών κυνηγών και αυτών που διασύρουν το όνομα του σωστού κυνηγού. Αυτοί οι άνθρωποι υπήρχαν και υπάρχουν διαχρονικά και ασελγούσαν στην φύση με υπερκάρπωση και λαθροθηρία με απώτερο σκοπό κυρίως το οικονομικό όφελος ή την αυτοπροβολή. Τέτοια περιστατικά όμως κάθε άλλο παρά κυνηγοί μπορούν να ονομαστούν.
Στις μέρες μας έχουν αναπτυχθεί ένα σωρό περιβαλλοντολογικές οργανώσεις όπου οι περισσότερες με έντονο αντικυνηγετικό μένος επιμένουν στον όρο ‘προστασία’ αγνοώντας τον όρο διαχείριση και αειφόρος ανάπτυξη. Έτσι λοιπόν αγνοούν επιστημονικές μελέτες που τεκμηριωμένα καταλήγουν ότι χωρίς την ανθρώπινη παρέμβαση δεν μπορεί να υπάρξει ‘αποκατάσταση’ του περιβάλλοντος. Ένα άλλο σημαντικό σημείο το οποίο αγνοούν είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις επικεντρώνονται στο να παύσουν την κυνηγετική δραστηριότητα σε μία περιοχή και στο τέλος η παράνομη οικιστική ανάπτυξη αλλά και η παράνομη θήρευση καταστρέφει την περιοχή τόσο από πλευράς πανίδας όσο και από πλευράς χλωρίδας.
Σε αρκετές περιπτώσεις οι κυνηγετικές οργανώσεις διαφύλαξαν τεράστιες περιοχές οι οποίες κινδύνευαν από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα ή ακόμη είχαν καταστραφεί λόγω της απουσίας του ανθρώπου.
Η ειρωνεία είναι ότι οι ίδιες οι αρχές που απαγόρευσαν αρχικά το κυνήγι στο τέλος ζήτησαν επι πληρωμή την βοήθεια των κυνηγών για να αποκαταστήσουν την ανισορροπία η οποία είχε δημιουργηθεί. Αυτό το φαινόμενο είναι έντονο σε αρκετές χώρες του εξωτερικού ενώ στην Κύπρο θα δούμε πάντοτε τους κυνηγούς στην πρώτη γραμμή των πυρκαγιών, των δεντροφυτεύσεων, των σπορών ενώ οι περισσότεροι (όχι όλοι ) ‘πράσινοι’ μόνο εάν υπάρχει κάπου εκεί κοντά ο φακός της τηλεοπτικής κάμερας.
Το όνομα του Κυνηγού έχει αμαυρωθεί
Ενώ λοιπόν χιλιάδες άνθρωποι στο νησί μας έχουν το κυνήγι ως τρόπο ζωής, μερικοί με τα ‘ κατορθώματα ‘ τους έχουν καταφέρει να αμαυρώσει το όνομα του κυνηγού. Αυτές όμως οι περιορισμένες μονάδες δίνουν αρκετοί τροφή και αρκετό υλικό στα αντι-κυνηγετικά σύνολα για να δημιουργούν λόμπι ενάντια στο κυνήγι. Προσπαθούν με κάθε τρόπο να περάσουν στην κοινή γνώμη ότι κυνηγός είναι ο βάρβαρος, ψυχοπαθής καταστροφέας του περιβάλλοντος. Ακόμη χειρότερα γίνονται τα πράγματα όταν τέτοιες κατηγορίες αντί να αντικρούονται με επιχειρήματα και με αποδείξεις καταλήγουν σε συζητήσεις χαμηλού επιπέδου ρίχνοντας ακόμη πιο χαμηλά το όνομα του πραγματικού κυνηγού. Αν όμως όλοι αυτοί οι κατήγοροι κοιτάξουν προσεκτικά μέσα στην κοινωνία , θα δούνε ότι η οικογένεια των κυνηγών απαρτίζεται από χιλιάδες εξαίσιους και σωστούς ανθρώπους. Επιστήμονες, γιατρούς, επιχειρηματίες, οικογενειάρχες ακόμη και ανθρώπους της εκκλησίας. Δεν είναι λίγες οι φορές που είχαμε και έχουμε στους κύκλους μας πάτερ που ασχολούνται με το κυνήγι.
Κυνήγι και παράδοση
Το κυνήγι ως συνήθως αποτελεί μια οικογενειακή παράδοση η οποία συνεχίζεται από γενιά σε γενιά. Είναι η χαρά του πατέρα να οδηγήσει το παιδί του στα μοναδικά κυνηγετικά μονοπάτια , τα ίδια μονοπάτια τα οποία ο δικός του πατέρας του είχε δείξει. Είναι η χαρά του να μοιραστεί πατέρας και γιός, παππούς και εγγονός την ίδια λαχτάρα, τον ίδιο ενθουσιασμό. Στιγμές στην φύση οι οποίες δημιουργούν μοναδικές αναμνήσεις, οι οποίες φυτεύονται για πάντα στην μνήμη μας. Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε την πρώτη μας κυνηγετική εξόρμηση, ποτέ δεν θα ξεχάσουμε την πρώτη χαρά ή την πρώτη απογοήτευση, την οποία μοιραστήκαμε με ένα δικό μας πρόσωπο. Όλα αυτά έρχονται στην μνήμη μας κάθε φορά που πιάνουμε στα χέρια μας το όπλο του παππού , το όπλο του πατέρα ή ακόμη όταν βλέπουμε το άλμπουμ με τις κυνηγετικές μας φωτογραφίες.
Κυνήγι = τρόπος ζωής
Κάποιοι μπορούν να πουν ότι το κυνήγι είναι άθλημα. Μπορεί να μας προσφέρει μεγάλη σωματική εξάσκηση αλλά για να ήταν άθλημα θα έπρεπε να έχει οπαδούς, κερκίδες, τρόπαια, χορηγούς και πολλά άλλα τα οποία δεν συνάδουν με το παραδοσιακό κυνήγι.
Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι το κυνήγι είναι χόμπι αλλά η λέξη χόμπι δεν θα μπορούσε να περικλύσει το πάθος, την αφοσίωση , την εκπαίδευση , την προσπάθεια, τις θυσίες , τον κόπο και το μεράκι για να γίνει κάποιος πραγματικός κυνηγός. Χόμπι είναι κάτι το οποίο απλά σου γεμίζει κάποια κενά χρονικά κομμάτια της ζωής σου και σίγουρα δεν είναι το κυνήγι αυτό.
Τι είναι άραγε το κυνήγι. ; Για τον οποιοδήποτε σοβαρό κυνηγό το κυνήγι είναι τρόπος ζωής. Μπορεί να βουλιάζει κάποιος μέσα στο άγχος της καθημερινότητας αλλά όταν σκέφτεται ότι θα πάει μια βόλτα με τον σκύλο του στο βουνό , ή να αναλογιστεί ότι κοντεύει η κυνηγετική εξόρμηση τότε όλα ξεχνιούνται. Το μυαλό καθαρίζει και ο οργανισμός μας επαναφορτίζεται. Δεν μας ενδιαφέρει η σωματική κόπωση της βδομάδας. Είμαστε έτοιμοι να περπατήσουμε στις πιο απότομες βουνοκορφές για να αναμετρηθούμε στα ίσα με το θήραμα για χιλιόμετρα.
Είναι το πρωινό ξημέρωμα στο βουνό, η εικόνα του ήλιου που ανατέλλει πίσω από τις βουνοκορφές . Είναι η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, η μυρωδιά των θάμνων όταν τους ακουμπάμε και απελευθερώνουν τα αρώματα τους. Είναι αδρεναλίνη όταν καταλάβουμε ότι το σκυλί μας έχει εντοπίσει θήραμα, είναι το απρόσμενο ξεπέταγμα ενός θηράματος που μας κόβει την ανάσα.
Κυνήγι είναι η μεσημεριανή ξεκούραση κάτω από ένα δέντρο με παραδοσιακά εδέσματα και καλή παρέα. Η χαρά του κυνηγού που περιμένει με ανυπομονησία να βρεθεί με την παρέα του και να μοιραστούν μαζί αυτή την εμπειρία. Κυνήγι είναι να σε περιμένει ο πατέρας ή ο παππούς σου στο χωριό για να σε δει κάθε Κυριακή που έχει κυνήγι, είναι η χαρά των παιδιών που σε βλέπουν να επιστρέφεις στο σπίτι ,είναι η χαρά των σκυλιών που καταλαβαίνουν ότι θα πας να κάνουν αυτό που η φύση τα έχει προικίσει να κάνουν. Είναι οι αναμνήσεις που μένουν, οι εικόνες, οι κουβέντες.
Ο Άνθρωπος γεννήθηκε κυνηγός και χάρις στο κυνήγι κατάφερε σε πολλές περιπτώσεις να επιβιώσει δια μέσο των αιώνων. Το κυνήγι γυμνάζει σώμα και πνεύμα και βοηθά να θυμόμαστε την ταυτότητα μας. Ποιοι είμαστε, τι είμαστε και από πού καταγόμαστε.
Η σπίλωση και απαξίωση αυτού του ονόματος από κάποιους προσπαθεί να σβήσει όλες αυτές τις αλήθειες. Αλλά όσο υπάρχουν σωστοί κυνηγοί το κυνήγι θα υπάρχει. Είναι στο χέρι του κάθε κυνηγού να εξυψώνει με τις πράξεις του το όνομα του Κυνηγού είναι στο χέρι του να κάνει και τους ποιο ασεβείς αντικυνηγούς να μας σέβονται.
Του Άριστου Αριστείδου Αντι-πρόεδρος Κ.Ε.Κ.Κ
Πηγή : https://cyprushunters.com.cy/
