Η «καλοσύνη των ξένων» και η παραβίαση των νόμων.
Πριν από δύο εβδομάδες, ένας πολίτης υπεράνω πάσης υποψίας –τουλάχιστον για τους ανθρώπους που του κατέθεταν συστηματικά το δυσαπόκτητο βαλάντιό τους–, το όνομα του οποίου δεν μπορούμε να αναφέρουμε όσο ισχύει το τεκμήριο της αθωότητας, συνελήφθη στο εξωτερικό για κατάχρηση κονδυλίων που προορίζονταν για φιλοζωικούς σκοπούς (δωρεές και συνδρομές) και αγγίζουν το ποσό των 700.000 ευρώ.
Ο άνθρωπος αυτός, με τα πολλά ψευδώνυμα, τις διαφορετικές ιστοσελίδες, τις ποικίλες ιδιότητες (ακόμα και αυτή του κτηνιάτρου) και τις δακρύβρεχτες αναρτήσεις, κατάφερνε, σύμφωνα με το κατηγορητήριο, να αποσπά ποσά από διάφορους φιλόζωους του πληκτρολογίου, υποσχόμενος περίπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις, νοσηλείες και προωθήσεις σε ανάδοχες οικογένειες. Αντ’ αυτών, νοίκιαζε βίλες, αγόραζε αμάξια και –είμαι σίγουρος– έκανε τις απαραίτητες προπόσεις, αυτές που εμείς οι παλιοί θυμόμαστε ως «εις υγείαν των κορόιδων». Κατάφερε βέβαια να κρυφτεί όπως ο ελέφαντας ανάμεσα στις παπαρούνες, δηλαδή όχι αρκετά πετυχημένα, αλλά ποιος νοιάζεται;
Ποιος νοιάζεται όταν το inbox μου κατακλύζεται καθημερινά από προσκλήσεις σε bazaar, για «να σώσουμε τα κακόμοιρα τα αδέσποτα», όπου κινέζικες σαχλαμάρες των 30 λεπτών πωλούνται στη δεκαπλάσια τιμή και εξασφαλίζουν αφορολόγητο, μη ιχνηλατήσιμο, εύκολο, μαύρο χρήμα στους διοργανωτές; Ποιος νοιάζεται, όταν μπορεί με πέντε δέκα ευρώ να διασκεδάσει τις ενοχές, να εξαγοράσει τη συνείδησή του και να καθαρίσει με αυτό το δυσάρεστο καθήκον της φιλοζωίας;
Γιατί εγώ οι μόνοι που βλέπω να νοιάζονται είναι οι ίδιοι οι ύποπτοι. Αυτοί που, σε κάθε ευκαιρία, με βομβαρδίζουν με επιστολές και SMS (!) που κινούνται από την ευγενική, αλλά αυστηρή προειδοποίηση κυρώσεων μέχρι την απλή, χυδαία απειλή. Που επινοούν δικαιολογίες όπως «δεν υπάρχει χρόνος για έκδοση μπλοκ αποδείξεων», «δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αποκαλύπτουμε οικονομικά δεδομένα» ή, το κορυφαίο, «παρανομούμε μεν, αλλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Και εδώ επανέρχεται το γνωστό, χιλιοειπωμένο ερώτημα: δεν υπάρχουν «τίμιοι» άνθρωποι που μαζεύουν λεφτά για να σώσουν ζώα; Είναι όλοι γρανάζια ενός συστήματος που ανακάλυψε τον τρόπο για εύκολο χρήμα και το μόνο που κάνουν είναι να διαγκωνίζονται για το ποιος θα ξεθάψει τα περισσότερα κορόιδα και τον καλύτερο τρόπο για να τα ξεζουμίζει;
Μόνο που πρόκειται για ψευδοδίλημμα, για ένα ερώτημα, η απάντηση του οποίου δεν με ενδιαφέρει καθόλου. Δεκάρα δεν δίνω για το εάν υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να βάλουν δέκα χιλιάδες μαύρα ευρώ στην τσέπη τους και μετά να τα ξοδέψουν όλα στην περίθαλψη των αδέσποτων που έχουν αναλάβει να φροντίζουν. Και ξέρετε γιατί; Γιατί το ίδιο μπορεί να γίνει και νομότυπα. Γιατί οι κοινωνίες δεν λειτουργούν βασισμένες «στην καλοσύνη των ξένων». Λειτουργούν μέσα από τη νομοθέτηση, τον έλεγχο και την τιμωρία του παραβάτη. Και λειτουργούν έτσι ώστε κανένας να μην μπαίνει στον πειρασμό να ξαφρίσει πρώτα ένα χιλιάρικο από τα δέκα και μετά, όταν παραμείνει ατιμώρητος, όλο το ποσό.
Από αυτή την άποψη, την οποία μπορείτε άνετα να απορρίψετε, αλλά δεν επιτρέπεται να παραβιάσετε, όλοι όσοι μαζεύουν χρήμα ως ιδιώτες ή διαχειριστές ΜΚΟ ή «καλοί γείτονες» και δεν ελέγχονται επίσημα είναι ύποπτοι. Ουδείς είναι υπεράνω πάσης υποψίας. Μέχρις αποδείξεως του εναντίου, στα δικά μου μάτια, είναι όλοι απατεώνες.
Tου Γιώργου Φραντζεσκάκη ([email protected])
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
