1,1K
Εχουν περάσει πάνω από πέντε χρόνια από τότε που μερικοί φανατικοί ζωόφιλοι θεώρησαν ότι θα σώσουν τα ζώα καταστρέφοντας μια επιχείρηση εκτροφής γουνοφόρων ζώων και απελευθερώνοντας χιλιάδες μινκ στη φύση.
Τα σαρκοφάγα αυτά ζωάκια είναι ένας φοβερός άρπαγας που μπροστά του το γνωστό μας κουνάβι είναι ένα ήρεμο πλάσμα. Το μινκ δεν φοβάται το νερό, κολυμπά, κάνει ακόμη και μακροβούτια, ενώ μπορεί να πιάσει ψάρια και υδρόβια πουλιά!
Σκαρφαλώνει σε δέντρα και βράχους, τρυπώνει άφοβα σε σπίτια και μπορεί να ζει μέσα στα πόλεις και στη φύση. Αν μπει σε κάποιο κοτέτσι θα αφανίσει όλες τις κότες και δεν θα διστάσει να επιτεθεί σε οικόσιτα ζώα, κουνέλια, αλλά και σκυλιά πολύ μεγαλύτερα από αυτό.
Λίγα σκυλιά μπορούν να το αντιμετωπίσουν με επιτυχία και μόνο όσα είναι έμπειρα ή λειτουργούν ομαδικά τα καταφέρνουν.
Σαν φίδι…
Επιστρέφοντας από το κυνήγι, φτάσαμε σχεδόν στην άκρη του χωριού, ακολουθώντας μια μικρή ρεματιά με απίστευτες πυκνούρες και βάτα. Δεξιά στην ανήλια πλαγιά το «κοπάδι» των σκυλιών μας έκανε άνω κάτω το πυκνό, χωρίς αποτέλεσμα.
Απέναντι ένας αγρότης καθάριζε τα ξερόχορτα και τις αγκαθιές στην άκρη του ρέματος καίγοντάς τα.
Πέρασα πρώτος σε ένα ατέλειωτο τριφύλλι κοντοκουρεμένο σαν γήπεδο και στάθηκα σε ετοιμότητα περιμένοντας κάποια κίνηση από την ανήλια πλαγιά.
Τα 5 σκυλιά περικυκλώνουν το τραυματισμένο μινκ και ετοιμάζονται για την επίθεση.
«Μπροστά σου», ακούγεται μια φωνή πίσω μου. Ενα μινκ είχε βγει από τη ρεματιά τρομαγμένο από τον καπνό και διέσχιζε το τριφύλλι. Με το χαμηλό του ύψος και τα μικρά πόδια έμοιαζε να έρπει σαν ένα γρήγορο μαύρο φίδι.
Καμιά σαρανταριά μέτρα έπρεπε να τρέξει στο ανοιχτό και άλλα τόσα απείχε από μένα. Θα έπεφτε πάνω στα σκυλιά και δεν ήταν το καλύτερο να μπλέξουμε σε μια μάχη που θα είχε σίγουρα κάποιες άσχημες δαγκωματιές για τα σκυλιά.
Το μινκ δεν φοβάται το νερό, κολυμπά, κάνει ακόμη και μακροβούτια, ενώ μπορεί να πιάσει ψάρια και υδρόβια πουλιά! Σκαρφαλώνει σε δέντρα και βράχους, τρυπώνει άφοβα σε σπίτια και μπορεί να ζει μέσα στα πόλεις.
Στην πρώτη τουφεκιά που πέφτει πάνω του, κάνει μια μεγαλοπρεπή τούμπα, χτυπιέται δυο-τρεις φορές και… συνεχίζει την πορεία του. Νέα τουφεκιά στη μέση του χωραφιού και το ίδιο αποτέλεσμα. Τούμπα και συνέχιση της πορείας του με πιο αργό ρυθμό αυτήν τη φορά. Τα σκυλιά ακούγοντας τους πυροβολισμούς ξεχύνονται χαμηλά.
Λίγα μέτρα πριν φτάσει στο πυκνό, τρίτη τουφεκιά πάνω του. Αυτήν τη φορά κόλλησε κυριολεκτικά στο χώμα. Γύρισε στο πλάι, τινάχτηκε μερικές φορές και έμεινε ακίνητο. «Τελείωσε», ακούστηκε ο Θύμιος που παρακολουθούσε από την αρχή. «Πάμε να το πάρουμε πριν έρθουν τα σκυλιά».
Το μινκ αναστήθηκε ξαφνικά και άρχισε να σέρνεται στην άκρη του πυκνού. Πίστευα ότι δεν είχε δυνάμεις και δεν θα ξεπερνούσε το ρηχό αυλάκι στην άκρη του χωραφιού.
Τα σκυλιά με προσπέρασαν και όρμησαν μπροστά, στην κατεύθυνση των πυροβολισμών.
Η έμπειρη Λώρη ήρθε τελευταία τρέχοντας στην άκρη του χωραφιού. Επεσε πάνω στο σημείο της τρίτης τουφεκιάς και χώθηκε δεξιά, μέσα στο πυκνό. Μέχρι να φτάσουμε, τσιρίδες και αγριεμένα γρυλίσματα ακούστηκαν μέσα στα δένδρα. Το μινκ ήταν ακόμη ζωντανό και η άγρια μάχη είχε ξεκινήσει.
Το τελειωτικό χτύπημα από τη Λώρη και τη Λίζα. Μόλις η Λίζα άρπαξε τη ράχη στη βάση της ουράς ακινητοποιώντας τα πίσω πόδια, η Λώρη το έπιασε από τον σβέρκο και το σήκωσαν ταυτόχρονα στον αέρα.
Μόλις η Λίζα άρπαξε τη ράχη στη βάση της ουράς ακινητοποιώντας τα πίσω πόδια, η Λώρη το έπιασε από τον σβέρκο και το σήκωσαν ταυτόχρονα στον αέρα.
Το περικύκλωσαν
Τα υπόλοιπα σκυλιά όρμησαν γαβγίζοντας μέσα στα χαμόκλαδα στριμώχνοντας το μινκ σε έναν όχθο. Με καλυμμένη την πλάτη και τα δόντια του να γυαλίζουν κοφτερά, έβγαζε απειλητικές τσιρίδες. Πέντε σκυλιά το περικύκλωσαν αλλά δεν ήταν εύκολος αντίπαλος.
Το νεαρό λιλιπούτειο Μπηγκλ θεώρησε προφανώς ότι είναι στα μέτρα του και ενθουσιασμένο από τον πυρετό της αναμέτρησης όρμησε απρόσεχτα, παραβλέποντας το γεγονός ότι οι τρεις έμπειρες σκύλες κινούνταν προσεκτικά γύρω του.
Ενα απεγνωσμένο και παρατεταμένο τσίριγμα του σκυλιού συνόδευσε το δάγκωμα που έφαγε στο πόδι του.
Βρήκε την ευκαιρία όμως η «Λώρη» και το άρπαξε από τη ράχη. Ηταν έμπειρη και δεν έδωσε την ευκαιρία για νέο δάγκωμα, καθώς το μινκ άφησε το μικρό Μπηγκλ και γύρισε να αρπάξει τον καινούργιο εχθρό.
Τα Μπηγκλ μετά το δάγκωμα αποσύρθηκαν στην ασφάλεια του χωραφιού και άφησαν τις σκύλες να τα βγάλουν πέρα με τον δαίμονα αυτό που είχε πολύ ζόρικο δόντι.
Οι τρεις σκύλες που έμειναν μέσα στο πυκνό ήταν καλά εκπαιδευμένες και λειτουργούσαν ομαδικά. Το αντιμετώπιζαν σαν ένα επικίνδυνο φίδι. Με τη σειρά δοκίμαζαν να βρουν νεκρό σημείο τριγυρίζοντας συνεχώς γύρω του.
Το άρπαζαν από τη ράχη μόλις έβρισκαν ευκαιρία και το τίναζαν στον αέρα πριν προλάβει να τους βάλει δόντι. Πέντε λεπτά διαρκούσε αυτή η μάχη, η οποία όμως ήταν προδιαγεγραμμένη. Αποκαμωμένο το τραυματισμένο μινκ άρχισε να γίνεται αργό στις αντιδράσεις του. Αντί για ένα τίναγμα, όποια σκύλα κατάφερνε να το αρπάξει από τη ράχη, το «χτυπούσε» κυριολεκτικά τρεις – τέσσερις φορές στο χώμα πριν το αφήσει και πεταχτεί πίσω σε ασφαλή απόσταση. Πλησίαζε η ώρα για το τελικό τους χτύπημα. Ορμησαν συγχρόνως δύο σκύλες και μόλις η Λίζα άρπαξε τη ράχη στη βάση της ουράς ακινητοποιώντας τα πίσω πόδια, η Λώρη το έπιασε από τον σβέρκο και το σήκωσαν ταυτόχρονα στον αέρα.
Δυο τινάγματα πέρα-δώθε σήμαναν το τέλος της άνισης μάχης. Χωρίς να χαλαρώσουν το σφιχτό τους δάγκωμα, το «πάτησαν» κυριολεκτικά στο χώμα και το κράτησαν μέχρι που διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε καμιά αντίδραση.
Η μάχη είχε τελειώσει και το μινκ κείτονταν νεκρό στα πόδια της σκληρής ομάδας των κυνηγόσκυλων. Τα κοτόπουλα στο χωριό είχαν γλιτώσει για την ώρα, μέχρι να εμφανιστεί το επόμενο.
Ευτυχώς τα σκυλιά είναι εμβολιασμένα για τη λύσσα, έτσι τουλάχιστον δεν υπήρχε κίνδυνος για το λιλιπούτειο Μπηγκλ που δοκίμασε το κοφτερό δόντι των μινκ. Την επόμενη φορά θα ξέρει και θα κρατήσει ασφαλείς αποστάσεις από αυτό το επικίνδυνο αρπακτικό.
Θωμάς Μπατσέλας
Φωτογραφίες Θωμάς Μπατσέλας
