1,4K
Σήμερα μας ήρθε από το εξαιρετικό ihunt.gr το παρακάτω ενδιαφέρον ερώτημα – θα αφιερώσουμε ένα άρθρο σε αυτό γιατί κι εμείς πιστεύουμε ότι λύνει πολλές απορίες αναγνωστών:
G. Th. Καλημέρα σας. Θέλω να σας μεταφέρω μια απορία πολλών συναδέλφων κυνηγών και εμού του ιδίου:
Ποια καραμπίνα από τις τρείς παρακάτω έχει μεγαλύτερη δύναμη και διάτρηση όταν χρησιμοποιούμε ίδιο φυσίγγι και ίδια κάνη σε μήκος, αυλό, τσόκ κτλ.. όταν το ένα όπλο είναι αδράνειας το άλλο ελατηρίου και το τρίτο αερίων;
Τα τσόκ επηρεάζουν και την άτρακτο των σκαγιών; η μόνο την διασπορά τους; καλό θα ήταν να γραφτεί και ένα άρθρο με τα παραπάνω θέματα, μιας και απασχολούν μια πολύ μεγάλη μερίδα συναδέλφων κυνηγών. Ευχαριστώ!
Πολύ ωραία λοιπόν, ας τα πάρουμε ένα ένα:
Α. Μηχανισμός όπλισης και ισχύς πυρός
Το όπλο αδρανείας (πιο σωστά αδρανείας κοντής διαδρομής) και το όπλο ελατηρίου (πιο σωστά αδρανείας μακράς διαδρομής) ανοίγουν το κλείστρο τους με την ανάκρουση του πυροβολισμού. Η βολίδα δηλαδή φεύγει ανενόχλητη και μετά «ανοίγει» το όπλο. Έτσι πρακτικά εκμεταλευόμαστε το 100% της ισχύος πυρός του φυσιγγίου, όπως γίνεται και στα δίκαννα ή τα μονόκαννα και τα επαναλληπτικά.
Η καραμπίνα αερίων τώρα, είναι διαφορετικό είδος ζώου, καθώς χρησιμοποιεί μέρος των αερίων της έκρηξης για να οπλίσει το μηχανισμό της. Θεωρητικά λοιπόν, θα έχουμε απώλεια στην ισχύ πυρός! Έχουμε όμως στα αλήθεια; Ένα σύγχρονο όπλο αερίων έχει συνήθως αυλό 18,4mm, δηλαδή με επιφάνεια 265,9 τετρ. χιλιοστά σε μια κάθετη τομή του. Χρησιμοποιεί συνήθως 2 οπές που στέλνουν τα αέρια στο έμβολο, με διάμετρο χονδρικά 3mm η κάθε μία. Έχουμε δηλαδή συνολική επιφάνεια στις οπές όπλισης 14 τετρ. χιλιοστά. Επειδή όμως οι οπές αυτές είναι σχετικά κλεισμένες από το έμβολο και έχουν κατεύθυνση προς θα πίσω, δηλαδή δεν ευνοούν τη ροή των αερίων, πρακτικά επιτρέπουν περίπου τη μισή από τη φυσιολογική ροή – αυτό το γράφω κατά προσέγγιση, για να πάρετε μια τάξη μεγέθους. Όταν λοιπόν έχουμε τα 265,9 τετρ. χιλιοστά που πιέζουν εμπρός για ισχύ πυρός, περίπου 7 τετρ. χιλιοστά «ξεφουσκώνουν» το σύστημα για να οπλίσει το όπλο. Δηλαδή μιλάμε για απώλεια της τάξης του 2,6% – πρακτικά αμελητέα, καθώς έχουμε πολύ μεγαλύτερες διακυμάνσεις απόδοσης από το ένα φυσίγγι στο άλλο, ακόμα και σε φυσίγγια που προήλθαν από το ίδιο κουτί! Αν σε αυτά συνυπολογίσουμε και την πιο μαλακή ανάκρουση του όπλου αερίων, δεν έχουμε καμία δικαιολογία για να μη το χρησιμοποιούμε.
Β. Τσοκ και άτρακτος σκαγιών
Φυσικά και τα τσοκ επηρεάζουν την άτρακτο, πώς θα μπορούσαν να μην το κάνουν; Αλλάζουν τη ροή του μολύβδου, άρα αλλάζουν και το τελικό σχήμα που παίρνει στον αέρα. Μάλιστα, υπάρχουν και εξειδικευμένα τσοκ που προκαλούν μακρυά άτρακτο για να δημιουργήσουν φράγμα πυρός – σχετικό άρθρο ΕΔΩ. Θα πρέπει όμως αυτό να ανησυχήσει τον μέσο κυνηγό; Πρακτικά όχι: Όταν το μέσο θήραμα κινείται με περίπου 50Km/h και τα σκάγια θα το χτυπήσουν με περίπου… 1150Km/h, καταλαβαίνετε ότι ο στόχος είναι πρακτικά ακίνητος, και ότι θα δεχθεί όλο το κομμάτι της ατράκτου που του αντιστοιχεί.
Συμπέρασμα; Αν δεν ασχολούμαστε πρωταθληματικά με σκοποβολή κινητού στόχου, η άτρακτος των σκαγιών έχει μόνο ακαδημαϊκή σημασία…
του Ραξή Επιτρόπου για το ΑΜΥΝΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ
