Πώς καταφέρνει ένα ταχυδρομικό περιστέρι να βρίσκει το δρόμο του σε αποστάσεις πολλών εκατοντάδων χιλιομέτρων;
Εδώ και πολλά χρόνια γνωρίζουμε ότι τα ταχυδρομικά περιστέρια μπορούν να προσανατολίζονται ακολουθώντας χαρακτηριστικά σημάδια στα μέρη απ’ όπου περνάνε – για παράδειγμα, στους δρόμους μιας γνωστής περιοχής. Ωστόσο, μια νέα έρευνα αποδεικνείει ότι τα πουλιά αυτά έχουν και μια αίσθηση «πυξίδας», η οποία τα βοηθάει να προσανατολίζονται στο βόρειο μαγνητικό πόλο.
Σε ένα πείραμα, Νεοζηλανδοί επιστήμονες τοποθέτησαν μερικά ταχυδρομικά περιστέρια σε μια ειδικά κατασκευασμένη ξύλινη σήραγγα, που είχε μια υποδοχή με τροφή σε κάθε άκρο της. Γύρω από τη σήραγγα είχαν προσαρμόσει μαγνήτες, τους οποίους είχαν τη δυνατότητα να ενεργοποιούν και να απενεργοποιούν. Έτσι, μπορούσαν να αφήσουν να λειτουργεί μόνο το φυσικό μαγνητικό πεδίο, ή να δημιουργούν ένα δικό τους. Στη συνέχεια, τα περιστέρια εκπαιδεύτηκαν να πετούν προς το ένα άκρο όταν οι μαγνήτες ήταν ενεργοποιημένοι, και προς το άλλο όταν τους είχαν απενεργοποιήσει. Τα πουλιά τα κατάφεραν μια χαρά, αλλά η ικανότητα του προσανατολισμού τους εξαφανίστηκε εντελώς, όταν οι επιστήμονες στερέωσαν μαγνήτες στο ράμφος τους.
Το πείραμα αποδεικνύει ότι τα περιστέρια πράγματι διαθέτουν ένα είδος ενσωματωμένης πυξίδας, ώστε να αντιλαμβάνονται το μαγνητικό πεδίο της Γης. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα περιστέρια χρησιμοποιούν αυτή την ιδιαίτερη ικανότητα όταν διανύουν μεγάλες αποστάσεις ή θέλουν να επιστρέψουν στη φωλιά τους πάνω από άγνωστο έδαφος.
