H Πρέβεζα είναι μία μικρή παραθαλάσσια πόλη στη βορειοδυτική Ελλάδα, που βρέχεται δυτικά από το Ιόνιο πέλαγος και ανατολικά από τον Αμβρακικό κόλπο. Τα σεπτεμβριάτικα περάσματα τρυγονιών στην Πρέβεζα είναι γνωστά από την αρχαιότητα, όπως αποδεικνΰουν τοιχογραφίες και απεικονίσεις κυνηγιού σε αγγεία που έχουν βρεθεί στην αρχαία Νικόπολη, που βρίσκεται σε απόσταση 8 χλμ. από την πόλη της Πρέβεζας.
Οι περισσότεροι κυνηγοί γνωρίζουν ότι τα πουλιά περνάνε από κει το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου. Κάποιες φορές λίγα λίγα, τουλάχιστον επί 7-8 μέρες, συνεχόμενα ή μη, ενώ κάποιες άλλες ψορές παρατηρείται μαζικό πέρασμα, το αποκαλοΰμενο “πασάγιο” από τους ντόπιους, με ένα ή δυο περάσματα μικρότερης έντασης την προηγούμενη ή την επόμενη μέρα. Οι αποστάσεις που πρέπει να διανυθούν από την πόλη μέχρι τα καρτέρια είναι μικρές, η περιοχή όμορφη και η θάλασσα καθαρή και σε ευχάριστη θερμοκρασία αυτή την εποχή, οπότε υπάρχουν αρκετές εναλλακτικές προτάσεις για τις μέρες που δεν έχει πουλιά.
Τις μέρες που έχει πέρασμα, βγαίνουμε και απογευματινό, με πολλές φορές καλύτερα αποτελέσματα από το πρωινό κυνήγι. Ο πατέρας μου κι εγώ ανεβαίνουμε πάντα στα υψώματα, τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια που αφιερώνουμε από 3-4 ως και δέκα μέρες διαμονής στην περιοχή, την εποχή του περάσματος.
Από τις χρονιές αυτές, όλες είχαν τις συγκινήσεις τους, αλλά η πιο δυνατή ήτανε το 1991, οπότε και είχε γεμίσει ο τόπος τρυγόνια. Από το χάραμα μέχρι και τις εντεκάμιση η ώρα περνούσαν πουλιά σε όλα τα ύψη, σε μεγάλα κοπάδια και δεν υπήρξε κυνηγός που να μην πάρει τουλάχιστον 5-6. Το θέαμα ήταν εκπληκτικό, κοπάδια πετούσαν μέχρι και 400-500 μέτρα πάνω από τη γη, με μέσο όρο πάνω από τριάντα πουλιά το καθένα και δεν προλάβαινες να ντουφεκάς και να μαζεύεις αυτά που είχες πάρει.
Με τέτοιες εμπειρίες λοιπόν στο ενεργητικό μας, προσπαθούμε να εξασφαλίζουμε λίγες μέρες άδεια από τη δουλειά μας, για να βρεθούμε στην Πρέβεζα αρχές Σεπτεμβρίου. Έτσι έγινε και φέτος και βρεθήκαμε ξανά στα καρτέρια του Κούκου από τις 9 ως τις 12 του Σεπτέμβρη. Κάποιοι φίλοι κυνηγοί, που ήταν στην περιοχή από τις αρχές του μήνα, ήταν απογοητευμένοι. Τέσσερα άτομα είχανε μέχρι τις 9 του μηνός τέσσερα πουλιά όλα κι όλα. Η εμπειρία και οι ντόπιοι, όμως, λένε πως μέχρι τις 14 του Σταυρού θα κάνει τουλάχιστον ένα πέρασμα, οπότε το ηθικό παρέμεινε ακμαίο.
Την Κυριακή, ξυπνήσαμε κατά τις πεντέμισι, φτιάξαμε καφέ και ξεκινήσαμε για τον Κούκο. Στη διαδρομή ακούγαμε την εκπομπή των κυνηγών στην ΕΡΑ και μπήκαμε γρήγορα στο κλίμα με τα ευχάριστα και έξυπνα σχόλια των ομιλητών. Φτάσαμε κατά τις έξι και σε λίγο άρχισε να χαράζει. Κατά τις εφτά παρά, πήγαμε να πιάσουμε τα καρτέρια. Ο αέρας δυνατός, βορειοανατολικός που φέρνει τα πουλιά στην περιοχή. Αμέσως ακούω μια ντουφεκιά από τη μεριά του πατέρα μου. Πηγαίνοντας στο καρτέρι, σήκωσε τρία τρυγόνια από μια βελανιδιά και πήρε το ένα. Ο ενθουσιασμός και η αισιοδοξία στα ύψη, είχαν μπει πουλιά τη νύχτα, οπότε αναμενότανε πέρασμα.
Αμέσως μετά περνάει ένα ζευγάρι από μένα, χαμηλά και πολύ γρήγορα, κάνω ένα ντουμπλέ, αλλά δεν κράτησα κανένα. Δεν προλαβαίνω να γεμίσω, να σου κι άλλο ζευγάρι, άλλη μία ντουφεκιά, άστοχη κι αυτή. Πάω να γεμίσω ξανά, να κι ένα μονό, το οποίο κρύφτηκε πίσω από τα δέντρα πριν προλάβω να ντουφεκίσω. Τα συναισθήματα ανάμεικτα, διαφαίνεται πέρασμα, αλλά εγώ δε σταυρώνω πουλί…
Το μισάωρο αδράνειας που ακολούθησε με έπεισε ότι τα πουλιά αυτά ξεκλάρωσαν από τη ντουφεκιά και δεν ήρθαν τώρα στην περιοχή. Αλλάξαμε λίγο θέση και περιμένουμε. Από μακρυά βλέπουμε μία τετράδα να πλησιάζει, περάσανε ανάμεσά μας και πήραμε τα τρία. Το σημάδι βελτιώθηκε. Κάτι φίλοι είχαν πάει κοντά στη Θεσσαλονίκη για ορτύκια, και πήραν τηλέφωνο να δούνε τι γίνεται. Εκεί ο καιρός ήταν βροχερός και σηκώσανε μόνο δύο πουλιά. Η κατάσταση συνεχίστηκε και κατά τις οχτώμισι είχαμε κρατήσει εννιά πουλιά. Η χαρά μεγάλη. Είχαμε καιρό να κυνηγήσουμε παρέα και να έχει έστω και λίγα πουλιά. Απ’ ότι μάθαμε στη συνέχεια, και όπως φάνηκε και από τις λίγες ντουφεκιές που ακούγονταν, μάλλον το πέρασμα ήταν μικρό και ήμασταν από τους πιο τυχερούς.
Μιλήσαμε με δέκα κυνηγούς και μόνο ένας είχε πάρει ένα τρυγόνι. Άρα δεν ήταν αυτό το πέρασμα που περιμέναμε. Στη συνέχεια της ημέρας, λίγο ψαροντούφεκο, λίγο κολύμπι, φαγητό και συζήτηση για το κυνήγι στο ξενοδοχείο. Όπως συμβαίνει πάντα η αισιοδοξία παρέμεινε στα ύψη και αποφασίσαμε την επόμενη να σηκωθούμε νωρίτερα για να πιάσουμε το καρτέρι που φάνηκε να είναι καλό. Κατά τις πεντέμισι, το επόμενο πρωί, φθάσαμε πρώτοι στο σωστό σημείο.
Οι κυνηγοί αισθητά λιγότεροι. Οι περισσότεροι συνδυάζουν το κυνήγι με διακοπές και πολλοί έχουν παιδιά μαζί τους για τα οποία ξεκινούσε η σχολική χρονιά εκείνη τη μέρα. Οι φίλοι από τη Μακεδονία απογοητευμένοι από τα ορτύκια, εμείς απτόητοι. Κάνω μια βόλτα στις ελιές και τις βελανιδιές που χτες σηκωθήκανε
τα τρία, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Κακός οιωνός. Η μέρα προχωράει, και τελικά πέρασαν ελάχιστα πουλιά και πήραμε από ένα.
Η συνέχεια αναμενόμενη, το ψαροντούφεκο βελτίωσε λίγο την ψυχολογία και το κολύμπι και το φαγητό ήταν πολύ καλά. Την επόμενη θα κυνηγούσα μόνος, γιατί ο πατέρας μου έπρεπε να φύγει λόγω δουλειάς. Ο ενθουσιασμός περιορίστηκε. Από όταν ήμουν πέντε χρονών πηγαίναμε μαζί για κυνήγι. Δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα, περισσότερο ή λιγότερο σοβαρό, που να μη λύθηκε μετά από ένα κυνήγι με τον πατέρα μου, έστω και αν δεν μιλούσαμε καθόλου για αυτό. Τα τελευταία οχτώ χρόνια όμως που έχω φύγει για σπουδές και δουλειά, είναι λίγες οι φορές που κυνηγάμε μαζί και πάντα φαίνονται ακόμα πιο λίγες.
Το μόνο που έσωνε την κατάσταση ήταν η προσμονή περάσματος την επόμενη και τελευταία μέρα στην Πρέβεζα.
Ήμουν στο καρτέρι στις έξι. Οι κυνηγοί ακόμα λιγότεροι. Έκατσα μέχρι τις εννιά και δεν είδα ούτε ένα τρυγόνι. Όπως έμαθα την επόμενη, για τέσσερις μέρες περνούσαν πουλιά στην Κρήτη και ακούστηκαν φήμες και για Καρδίτσα. Το κυνήγι για να είναι ευχάριστο, δεν πρέπει να εξαρτάται από το αποτέλεσμα.
Το παράδειγμα της Ιθάκης του Καβάφη ισχύει κι εδώ. Το μεσημέρι η ευχή που κάναμε ήταν να κυνηγήσουμε, πατέρας και γιος, και του χρόνου μαζί κι ας είναι και χειρότερα.
του Αλέξανδρου Γκάσιου, Δασολόγου – Θηραματολόγου – Από την έντυπη έκδοση της ΣΤ’ ΚΟΜΑΘ “ΠΑΝ-ΘΗΡΑΣ. Τα πάντα περί θήρας”
