Τη χρονιά που γράφτηκε αυτό το άρθρο (1995), έγινε ένα ανεπίσημο γκάλοπ ανάμεσα σε αναγνώστε και φίλους του «Κ+Σ» για τις επιτυχίες που έχουν στο κυνήγι και τη σκοποβολή. Λέγοντας σκοποβολή αναφερόμαστε στη ψυχαγωγική σκοποβολή και όχι στην εντατική πρωταθλητική σκοποβολή. Αυτό που έφερε στην επιφάνεια η ανεπίσημη αυτή έρευνα, είναι κάτι το εκπληκτικό. Κανένας από τους ερωτώμενους δεν έχει κάνει δοκιμαστικές βολές στον πίνακα για να δει που πάνε τα σκάγια του σε σχέση με το που σκοπεύει, κανένας δεν έχει ελέγξει το όπλο του για να δει αν είναι πραγματικά στα μέτρα του.
Το δεύτερο, τα μέτρα είναι κατανοητό, για να βρεθούν τα μέτρα ενός όπλου είναι δουλειά που απαιτεί εμπειρία και τέχνη και ακόμη όταν υπάρχουν ειδικοί σπάνια συμφωνούν για τα ιδανικά μέτρα του πελάτη.
Αλλά η βολή στον πίνακα είναι τόσο απλή και τόσο εύκολη και είναι εκπληκτικό το ότι δε γίνεται.
ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΠΟΥ ΠΑΕΙ
Η δοκιμή στον πίνακα βρίσκει δύο χρήσιμα στοιχεία από την σκοπευτική άποψη. Δε μιλάμε για τη βλητική ανάλυση της τουφεκιάς τώρα, αναφερόμαστε μόνο στη σκοπευτική χρησιμότητα.
Το πρώτο πράγμα που μας λέει η βολή στον πίνακα είναι, αν το όπλο στέλνει τα σκάγια εκεί που σκοπεύουμε. Το δεύτερο είναι πως τα διαμορφώνει στον πίνακα σε σχέση με το στόχο μας. Ένα τρίτο και εξίσου χρήσιμο στοιχείο είναι πως φαίνεται η τουφεκιά μας σε σχέση με το στόμιο των καννών μας, όπως το βλέπουμε, όταν σκοπεύουμε σε διάφορες αποστάσεις.
Η διαδικασία είναι απλή. Δεν είναι η ακριβής διαδικασία του τεστ Churchill που είχαμε γράψει παλιά. Εδώ δε χρειάζονται μετρήσεις. Απλά χρειάζεται μία παρατηρητικότητα από τον σκοπευτή για αν δει τι γίνεται όταν τουφεκάει και μία επανάληψη της διαδικασίας έτσι ώστε να του μείνει στη μνήμη η εικόνα της τουφεκιάς του.
Ο πίνακας πρέπει να είναι διαστάσεων τέτοιων που να κρατά το σύνολο της τουφεκιάς μας. Ο πίνακας του σκοπευτηρίου είναι γύρω στο 1,20 x 1,20. Αλλά και λίγο πιο μικρός αν είναι δεν πειράζει, αρκεί να κρατά το σύνολο των σκαγιών. Οι δε αποστάσεις βολής δεν είναι υποχρεωτικά τα 36 μέτρα που κάνουμε τις βολές για βλητική απόδοση. Με λογική απόσταση που κρίνουμε ότι είναι απόσταση βολής είναι αρκετή. Οι περισσότερες βολές στο κυνήγι γίνονται στα 20 με 30 μέτρα.
Στέκοντας στα 20 μέτρα λοιπόν, επωμίζουμε το όπλο γρήγορα, όπως κάνουμε στο κυνήγι και ρίχνουμε στον πίνακα, σκοπεύοντας σε κάποιο σημείο του στη μέση που έχουμε χαράξει. Ο σκοπός μας είναι να δούμε πως πάνε τα σκάγια μας σε μία κυνηγετική βολή για αυτό το λόγο σκοπεύουμε γρήγορα όπως κάνουμε στο κυνήγι ή στο βατήρα του σκοπευτηρίου, όχι αργά και σταθερά όπως κάνουμε στο στρατό. Η γεωμετρική ακρίβεια δε θα μας πει τίποτε το χρήσιμο σε αυτή τη δοκιμασία, μάλλον θα μας αποπροσανατολίσει.
Μετά από τέσσερις- πέντε βολές στον πίνακα θα δούμε να εξελίσσεται μία κατάσταση. Τα σκάγια μας θα τείνουν να πηγαίνουν σε κάποια κατεύθυνση και τα κέντρα των σκαγιών θα έχουν κάποια σχέση με το σημείο που σκοπεύαμε. Τώρα έρχεται η ανάλυση της σκόπευσης.
ΧΑΜΗΛΗ ΤΟΥΦΕΚΙΑ
Το πρόβλημα είναι δύσκολο.. Χαμηλή τουφεκιά σε σχέση με το σημείο σκόπευσης μπορεί να οφείλεται σε σκληρή σκανδάλη, υπερβολική κλίση πέλματος που τείνει να χαμηλώνει τις κάννες κατά τη βολή (αυτό που λέμε pitch), πολλή κλίση στη ράχη του κοντακιού που μας κάνει να χαμηλώνουμε το όπλο για να δούμε το στόχο, άρα η τουφεκιά πάει χαμηλά. Ένα άλλο πιθανό πρόβλημα είναι η κάμψη του κοντακιού κατά τη βολή, αλλά αυτό σπάνια συμβαίνει με σύγχρονα όπλα που έχουν τζαβέτα στο κοντάκι.
ΠΛΑΓΙΑ ΜΕΤΑΤΟΠΙΣΗ
Η πλάγια μετατόπιση, αριστερά ή δεξιά από εκεί που σκοπεύουμε, οφείλεται στην πλάγια κλίση του κοντακιού που βάζει το μάτι μας στο πλάι του άξονα της κάννης.
ΨΗΛΗ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ
Το όπλο που ψηλοτουφεκάει σπάνια είναι πρόβλημα. Αν το κοντάκι είναι πολύ ψηλό διορθώνεται εύκολα αφαιρώντας ξύλο ή κατεβάζοντας το κοντάκι. Οι περισσότεροι κυνηγοί και σκοπευτές βολεύονται με όπλα που ρίχνουν τις τουφεκιές λίγο ψηλά, με τα δύο τρίτα της τουφεκιάς πάνω από το σημείο σκόπευσης. Αν το όπλο ρίχνει τα σκάγια του με το κέντρο της τουφεκιάς στο σημείο σκόπευσης ή λίγο πιο ψηλά, τότε το όπλο είναι φυσιολογικό. Αν η τουφεκιά είναι σχεδόν όλη πάνω από το σημείο σκόπευσης, τότε έχουμε πρόβλημα.
Η διόρθωση του όπλου είναι σχετικά εύκολη όταν ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε και αυτή η δοκιμή μας επιτρέπει να δούμε εμπειρικά, τι ακριβώς πρέπει αν γίνει στο όπλο για να στέλνει τα σκάγια εκεί που πρέπει. Αλλιώς μιλάτε στον οπλουργό όταν ξέρετε τι θέλετε, και αλλιώς όταν δε ξέρετε και περιμένετε όλα να λυθούν με τις δικές του μετρήσεις και παρατηρήσεις στο οπλουργείο.
ΠΩΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ Η ΤΟΥΦΕΚΙΑ
Το άλλο χρησιμότατο αποτέλεσμα της δοκιμής στον πίνακά μας είναι η εντύπωση στη σκέψη μας της τουφεκιάς, όπως αυτή είναι σε διάφορες αποστάσεις. Έχοντας ρίξει μερικές δεκάδες φυσίγγια σε διάφορες αποστάσεις και έχοντας στο μυαλό μας μία ξεκάθαρη εικόνα του πως είναι η τουφεκιά μας, τότε ΞΕΡΟΥΜΕ τι ακριβώς θα κάνει το όπλο μας όταν είμαστε στο κυνήγι ή στο βατήρα. Αυτή η γνώση είναι πολύτιμη. Ίσως να είναι το πιο χρήσιμο στοιχείο που μπορεί να έχει στο μυαλό του ένας κυνηγός ή σκοπευτής. Το παράδοξο είναι, ότι τόσοι κυνηγοί και σκοπευτές του κινητού στόχου παραμελούν αυτή τη γνώση.
Ένας σκοπευτής του σταθερού στόχου δεν έχει τέτοια πολυτέλεια, το βλήμα του είναι ένα και μικρό, και ο σταθεροστοχίτης πρέπει να ξέρει ακριβώς τι θα κάνει η βολή του στο στόχο. Για όσους δεν έχουν επαφή με το σταθερό στόχο θα δώσουμε ένα μικρό παράδειγμα της γνώσης που έχει ο σκοπευτής του σταθερού για το όπλο του. Ρίχνοντας στα 50 μέτρα με καραμπίνα 0,22, ο σκοπευτής είναι ικανός να ξέρει πως θα πάει η βολή στο στόχο, έχοντας την εικόνα των σκοπευτικών του στη σκέψη του, και ξέροντας την πίεση που άσκησε πάνω στη σκανδάλη. Επιβεβαιώνοντας τις υποψίες του με μία ματιά στο στόχο, στα 50 μέτρα μη ξεχνάτε, μπορεί να διορθώσει τις επόμενες βολές. Όσοι ρίχνετε με αεροβόλο και ξέρετε το όπλο σας έχετε αυτή την εμπειρία. Το θέμα είναι να την αποκτήσουμε και στο λειόκαννο.
Ένα χρήσιμο βοήθημα είναι η καταγραφή της διαμέτρου της τουφεκιάς στις διάφορες αποστάσεις και η παρατήρησή της για να μείνει αυτή η εντύπωση στο μυαλό μας.
Η γνώση της τουφεκιάς στον αέρα είναι ίσως το μεγαλύτερο συστατικό της επιτυχίας στη σκόπευση με το λειόκαννο. Όταν ήταν εδώ ο πρωταθλητής του σκητ, ο John Satterwhite, φιλοξενούμενος της Μ.Γ. Κύργιας Α.Ε., αντιπροσώπου της Benelli, τον ρωτήσαμε πως καταφέρνει να κάνει όλα αυτά τα σκοπευτικά τρυκ με το λειόκαννο που έδειχνε η βιντεοταινία της εταιρείας. «Πρέπει να ξέρεις τι ακριβώς, και εννοώ ακριβώς, κάνει το όπλο σου, πρέπει να ξέρεις πως θα είναι οι τουφεκιές σου σε κάθε απόσταση, και πρέπει να το ξέρεις απ’ έξω, σαν ποίημα», είχε πει ο μεγάλος άσσος της σκοποβολής. Συνεχίζοντας, ανέλυσε ότι αυτή η γνώση είναι πολύ πιο χρήσιμη από μέτρα κοντακιού, τσοκαρίσματα και άλλα βοηθήματα. Ενας που ξέρει που ακριβώς θα στείλει τα σκάγια του, έχει μεγαλύτερες πιθανότητες ευστοχίας από κάποιον άλλο που έχει όπλο απόλυτα στα μέτρα του, τσοκ ιδανικά για το θήραμά του, αλλά δεν έχει δει ποτέ του τι κάνει το όπλο του.
Γνωρίστε το όπλο σας λοιπόν τώρα, και θα μας θυμηθείτε όταν έλθει η ώρα να το επωμίσετε στο κυνήγι ή στο βατήρα.
Το άρθο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΚΥΝΗΓΙ & ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ. Στο ihunt.gr αναδημοσιεύτηκε με την άδεια του του κ. Κυπρίδημου. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση χωρίς την άδεια του.
Démonstration de tir fusil à pompe et semi-auto από pitier37
