748
Η αυτοκριτική είναι η αντιβίωση που θεραπεύει αποτελεσματικά τις ασθένειες που ονομάζονται ανθρώπινες αδυναμίες αλλά και τις ανάρμοστες συμπεριφορές. Είναι γεγονός ότι η αυτοκριτική μεταβάλλει πολλά αρνητικά στοιχεία σε θετικά και είναι η μέθοδος εκείνη που κατά κανόνα βοηθά στην αναβάθμιση των ανθρώπινων σχέσεων μέσα σε μία κοινωνία.
Οι αλληλοκατηγορίες μεταξύ συναδέλφων κυνηγών είναι γεγονός αναμφισβήτητο και θα πρέπει κάποια στιγμή να βρεθεί η κοινή συνισταμένη που να δώσει τέλος σε αυτήν τη διαμάχη. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ στις εξαιρέσεις κάποιων που ανήκουν σε αντικυνηγετικές οργανώσεις. Νομίζω ότι ένας τέτοιος συσχετισμός δεν θα βοηθούσε στην όποια επίλυση του προβλήματος.
Ας δούμε ρεαλιστικά κάποια στοιχεία που αιτιολογούν τις όποιες αντιδράσεις συνανθρώπων μας που δεν έχουν ούτε προκαταλήψεις κατά του κυνηγίου, αλλά ούτε και αντιπαθούν τους κυνηγούς. Είναι άνθρωποι που για πολλούς και διάφορους λόγους βαρίσκονται ή διέρχονται από την ίδια περιοχή που δραστηριοποιείται μία κυνηγετική ομάδα.
Η πιο συνηθισμένη περίπτωση είναι, σε δρόμους που κινούνται αυτοκίνητα, να αντικρίζει κάποιους κυνηγούς με το όπλο στην σκανδάλη να περιμένουν τον αγριόχοιρο στον δρόμο. Αγαπητοί συνάδελφοι, νομίζω ότι μία τέτοια εικόνα δυστυχώς αιτιολογεί πλήρως τις αντιδράσεις των συνανθρώπων μας αφενός και αφετέρου υποβαθμίζει τον κυνηγό και το ίδιο το κυνήγι.
Δεν σας κρύβω τα συναισθήματα ντροπής που νιώθω, όταν επί μισό αιώνα ασκώ αυτήν τη δραστηριότητα χωρίς καμία διακοπή, όταν διερχόμενος με το αυτοκίνητό μου από έναν δρόμο αντικρίζω αυτήν την εικόνα. Πόσω μάλλον γι’ αυτούς που δεν έχουν σχέση και δεν γνωρίζουν από κυνήγι. Αραγε τι εντύπωση σχηματίζουν και ποια συναισθήματα προκαλούνται.
Τον κυνηγό πρέπει να τον διακρίνουν η λεβεντιά, η αξιοπρέπεια, ο σεβασμός, η εξειδικευμένη γνώση και η αγωνιστική του δράση. Ενας κυνηγός με το όπλο στο χέρι, καρτέρι πάνω σε έναν δρόμο με το αυτοκίνητό του δίπλα, να περνούν και να τον βλέπουν συνέχεια αυτοκίνητα διαφόρων πολιτών, είναι πασιφανές ότι δεν πληροί καμία από τις ανωτέρω προϋποθέσεις. Και, βέβαια, είναι αυτονόητο ότι το κυνήγι υποβαθμίζεται.
Πού είναι ο σεβασμός για τον συνάνθρωπο, πού είναι η εξειδικευμένη γνώση, πού είναι η αγωνιστική δράση;
Ο κάθε άσχετος με το κυνήγι θα μπορούσε με ένα όπλο να κάτσει πάνω στον δρόμο περιμένοντας κάποιο αγριογούρουνο που θα διέσχιζε τον δρόμο για να το θηρεύσει.
Αυτό θα σήμαινε ότι ο συγκεκριμένος συνάνθρωπός μας είναι κυνηγός ή έχει γνώσεις για το κυνήγι;
Τα αυτονόητα
Δυστυχώς αυτή η εικόνα παρουσιάζεται συχνά – πυκνά στους κυνηγότοπους από πολλές κυνηγετικές ομάδες και θα πρέπει κάποια στιγμή να συνειδητοποιήσουμε τα αυτονόητα. Πρέπει να αναθεωρήσουμε τακτικές που αν μη τι άλλο δεν εξυπηρετούν κανέναν σκοπό, παρά μόνον προβάλλουν τον αρνητικό εαυτό μας. Επίσης, την έλλειψη παιδείας και κατ’ επέκταση την υποβάθμιση του κυνηγίου εν γένει. Είμαι βέβαιος ότι η πρώτη αντίδραση που θα προβάλουν οι συνάδελφοι στην παραπάνω επισήμανση θα είναι ο ισχυρισμός τους ότι ο δρόμος είναι το μοναδικό σημείο που μπορεί να τοποθετηθεί το καρτέρι για να έχει ορατότητα λόγω της διαμόρφωσης του εδάφους.
Οχι, αγαπητοί φίλοι, η δικαιολογία αυτή είναι ανυπόστατη και στηρίζεται σε δύο εκδοχές. Ή τη χρησιμοποιούμε εκ του πονηρού για να καλύψουμε τις αδυναμίες μας, ή δεν γνωρίζουμε τη δραστηριότητα του κυνηγίου και μπαίνουμε σε αυτήν τη διαδικασία για να περνάει ο ελεύθερος χρόνος μας.
Ομως θα πρέπει να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας και στις δύο περιπτώσεις, τη ζημιά που προξενούμε με την αρνητική εικόνα που παρουσιάζουμε στην κοινή γνώμη, αλλά και σε αυτήν την όμορφη δραστηριότητα και στους συναδέλφους μας που αγαπούν και σέβονται πραγματικά το Κυνήγι και τους Κυνηγούς με το κάπα κεφαλαίο.
Δεν πετάει…
Για να μην υπάρχουν πλέον οι παραπάνω ανυπόστατοι ισχυρισμοί, θα θέσω την εξής ερώτηση. Ο αγριόχοιρος που ξεφωλιάζεται από το γιατάκι του πριν αποφασίσει να διασχίσει έναν δρόμο ακολουθεί εναέρια πορεία; Βέβαια η απάντηση είναι όχι.
Ο αγριόχοιρος δεν πετάει, ο αγριόχοιρος χρησιμοποιεί συγκεκριμένες διαδρομές (τα περίφημα περάσματα), τις οποίες ο κυνηγός θα πρέπει να ανακαλύπτει με την προσπάθεια της έρευνας, της παρατηρητικότητας, της γνώσης και, βέβαια, της αγάπης του για το κυνήγι.
Ο πραγματικός κυνηγός θα ανακαλύψει την κατάλληλη διάβαση που οδηγεί στον δρόμο, θα τοποθετήσει το καρτέρι αρκετά μέτρα πριν από αυτόν, ούτως ώστε να αποφευχθεί η όποια παρενόχληση σε διερχόμενο συνάνθρωπό του. Δηλαδή, προσπαθεί να μειωθεί στο ελάχιστο το όποιο τυχαίο ατύχημα και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες που θα εξασφαλίσουν τις περισσότερες πιθανότητες για την κάρπωση του αγριόχοιρου.
Αυτός είναι ο ορθόδοξος τρόπος κυνηγίου που πρέπει να εφαρμόζεται από το σύνολο των συναδέλφων όταν δραστηριοποιούνται στις περιοχές όπου υπάρχουν δρόμοι. Αναμφίβολα είναι ο δυσκολότερος στην εφαρμογή του, αλλά είναι αυτός που ξεδιπλώνει και αναδεικνύει τις αρετές και τις ικανότητες του κυνηγού.
Επειδή ο στόχος στο παρόν άρθρο είναι η ανάδειξη όλων εκείνων των στοιχείων που υποβαθμίζουν τον κυνηγό και το κυνήγι μέσο της αντικειμενικής αυτοκριτικής, θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφερθώ στις απαράδεκτες συμπεριφορές μεταξύ συναδέλφων κατά την άσκηση της θήρας.
Οι ακατονόμαστες ύβρεις που εκστομίζονται μεταξύ των μελών μίας ομάδας, ο ασύστολος ανταγωνισμός μεταξύ κυνηγών και ομάδων, οι εγωιστικές αντιλήψεις είναι στοιχεία που πολλές φορές θυμίζουν τριτοκοσμικές συμπεριφορές.
Κυνηγοί ομάδων να μαλώνουν μεταξύ τους να ανταλλάσσουν ύβρεις και βαριές κουβέντες, ενώ ο λόγος τις περισσότερες φορές ασήμαντος και γελοίος. Η διεκδίκηση κάποιου θηράματος ή η διεκδίκηση κάποιου κυνηγότοπου είναι από τις πιο συχνές αιτίες, με πρωτοστάτη πάντα τον παράγοντα? εγωισμό.
Είναι αυτός ο παράγοντας που θέτει σε αδράνεια τη λογική σκέψη και ενεργοποιεί ό,τι αρνητικό στοιχείο διαθέτει το οπλοστάσιο του ανθρώπου, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται τεράστια προβλήματα ακόμα και μεταξύ φίλων.
Για να γίνουν περισσότερο κατανοητές οι παραπάνω επισημάνσεις μου, θα σας περιγράψω μία πρόσφατη περιπέτεια μιας ολιγομελής κυνηγετικής ομάδας. Ενα μέλος της ομάδας αυτής με εξαιρετικές κυνηγετικές ικανότητες και πολυετείς γνώσεις, για κάποιες προσωπικές του διαφορές εκτός κυνηγίου με κάποιο μέλος της ομάδας αποφάσισε να αποχωρήσει.
Παρά την προσπάθεια κάποιων μελών να τον μεταπείσουν για την απόφασή του αυτή, ο εγωισμός του δεν του το επέτρεψε και απομακρύνθηκε από την ομάδα. Μέχρι το σημείο εκείνο δεν δημιουργήθηκε κανένα πρόβλημα. Ολα κυλούσαν φυσιολογικά. Η ομάδα συνεχίζει να κάνει αυτό που χρόνια ήξερε να κάνει, έως ότου δημιουργείται ένα γεγονός που αφήνει άναυδα όλα τα μέλη της ομάδας.
Μία ημέρα κατά τη διαδικασία μίας παγάνας, οι σκύλοι της ομάδας ξεφωλιάζουν έναν αγριόχοιρο και τον οδηγούν σε ένα από τα καρτέρια. Μετά τρεις τουφεκιές ενός συναδέλφου στο καρτέρι, ο κάπρος τραυματισμένος βαριά χάνοντας πολύ αίμα, εξαντλώντας τις τελευταίες του δυνάμεις, ακολουθεί με μεγάλη δυσκολία κατηφορική πορεία, επιβεβαιώνοντας τη σοβαρότητα του τραύματος με συνοδεία, βέβαια, τα σκυλιά.
Οπως ήταν φυσικό, τα μέλη της ομάδας ακολούθησαν το τραυματισμένο ζώο, το οποίο ολοένα και πλησίαζαν, όταν κάποια στιγμή άκουσαν τρις-τέσσερις τουφεκιές στην πλευρά που ακούγονταν οι φωνές των σκυλιών και μετά νεκρική σιγή.
Δεν πέρασε πολλή ώρα και τα σκυλιά επέστρεψαν, αλλά η συμπεριφορά τους μαρτυρούσε το τι έχει συμβεί. Για κακή τύχη του κλεπτο-συλλέκτη κρέατος, αφού αυτό υπονοούσαν τα σκυλιά, ο ένας ο σκύλος είχε GPS Οπως ήταν φυσικό, το μηχάνημα κατέγραψε τη διαδρομή και όταν δύο από τα μέλη της ομάδας μετά αρκετή ώρα ακολούθησαν διαμέσου του μηχανήματος την πορεία του σκύλου και έφτασαν στο επίμαχο σημείο από όπου έκανε την επιστροφή ο σκύλος, έμειναν με ανοιχτό το στόμα.
Δεν πίστευαν στα μάτια τους ότι ο κλεπτο-συλλέκτης κρέατος δεν ήταν άλλος από τον μέχρι τότε φίλο και συγκυνηγό τους για πολλά χρόνια, που για ασήμαντη αιτία αποχώρησε από την ομάδα. Μαζί με δύο συγγενικά του πρόσωπα, τα οποία προφανώς ειδοποίησε διά τηλεφώνου για βοήθεια, πιάστηκαν να σέρνουν βιαστικά τον κλεμμένο κάπρο προς το κρυμμένο αυτοκίνητό τους.
Αληθινή ιστορία
Η αποκορύφωση της ξεφτίλας διαδραματίστηκε όταν αντιλαμβανόμενα τα δύο μέλη της ομάδας κρύφτηκαν πίσω από το αυτοκίνητο. Νομίζω ότι η ανωτέρω αληθινή ιστορία, όσο και εάν μας υποβαθμίζει, θεωρώ ότι αναδεικνύει περίτρανα το πού μπορεί να οδηγήσει ο εγωισμός τον άνθρωπο.
Τον οδηγεί σε παράνομες πράξεις, τον ξεφτιλίζει, τον απομονώνει από την κοινωνία και τον απαξιώνει. Θεωρώ ότι δεν υπάρχει χειρότερη κατάντια για έναν νοήμονα άνθρωπο. Γι’ αυτό θα πρέπει μετά κάθε κυνηγετική έξοδο να κάνουμε την αυτοκριτική μας, για να μπορούμε να απολαύσουμε όλα τα πλούσια οφέλη που μας προσφέρει απλόχερα το κυνήγι…
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΕΥΜΟΙΡΙΔΗΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΘΗΝΑ ΔΗΜΗΡΟΠΟΥΛΟΥ
