693
Ποικίλουν οι ερμηνείες και τα συμπεράσματα που εκφράζονται καθημερινά από συναδέλφους κυνηγούς, τόσο στα κυνηγετικά στέκια, όσο και στο διαδύκτιο σε ότι αφορά την εικόνα που παρουσιάζει ο αγριόχοιρος τα τελευταία χρόνια στην βόρεια Ελλάδα και όχι μόνον. Αναφέρομαι σκόπιμα στο ανωτέρω κομμάτι της πατρίδας μας, για δύο λόγους.
Ο πρώτος λόγος είναι διότι η βόρεια Ελλάδα ήταν και είναι παραδοσιακά ο ιδανικός βιότοπος όπου το κυνήγι του αγριόχοιρου είχε και συνεχίζει να έχει μεγάλη προτίμηση από τους κυνηγούς και ο δεύτερος λόγος είναι διότι μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει συγκριτικά στοιχεία του τότε με το σήμερα. Πράγματι κατά την σύγκριση των στατιστικών στοιχείων των τελευταίων ετών με αυτά του παρελθόντος παρατηρούνται διάφορα περίεργα φαινόμενα και εύλογα δημιουργούν μια δικαιολογημένη σύγχυση ανάμεσα στους συναδέλφους κυνηγούς με πολλές και διαφορετικές ερμηνείες.
Η υπερβολική αύξηση του πληθυσμού των αγριόχοιρων, παρά τον υπερδιπλασιασμό των γουρουνοκυνηγών και παρά τον πολύ μεγάλο αριθμό κάρπωσης συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια.
Η αλλόκοτη συμπεριφορά του αγριόχοιρου, τόσο κατά την διάρκεια του κυνηγίου, όσο και κατά την διάρκεια αναπαραγωγής.
Το υπερβολικό βάρος και ο ασυνήθιστος όγκος που διακρίνεται στους αγριόχοιρους των τελευταίων ετών. είναι στοιχεία που δημιουργούν απορίες, προβληματίζουν και προξενούν το ενδιαφέρον σε πολλούς συναδέλφους να δώσουν τις δικές τους εξηγήσεις σε όλη αυτήν την εικόνα.
Αλήθεια, ποιοι είναι οι πραγματικοί παράγοντες που συμβάλλουν και παρατηρείται το φαινόμενο αυτό; Όσοι από τους συναδέλφους που είχαν την τύχη να κυνηγήσουν αγριόχοιρο στην βόρεια Ελλάδα πριν τριάντα – σαράντα χρόνια θα θυμούνται αυτά που θα προσπαθήσω να περιγράψω στο παρόν άρθρο. Είχαμε γνωρίσει ένα επιβλητικό, σκληροτράχηλο, πανέξυπνο ζώο με πολύ ανεπτυγμένες όλες τις αισθήσεις.
Ένα ζώο με φοβερό το ένστικτο της επιβίωσης, απέφευγε κάθε φορά την ανθρώπινη παρουσία με μεγάλη μαεστρία λόγω της εξαιρετικής του ικανότητας στην αξιολόγηση των διαφόρων κινδύνων και δημιουργούσε πολύ μεγάλο βαθμό δυσκολίας στον κυνηγό.
Ένα ζώο που για να το προσέγγιζε ο κυνηγός θα έπρεπε να επισκεφθεί δύσβατες , απομακρυσμένες με πυκνή βλάστηση περιοχές και για να το καρπωθεί, βασική προϋπόθεση η καταβολή τεράστιου κόπου και η παράλληλη συμμετοχή εξειδικευμένων γνώσεων. Αυτό το υπέροχο ζώο που κατάφερε να επιβιώσει διατηρώντας όλα του τα χαρακτηριστικά μέσα στους αιώνες μέχρι εχθές, δυστυχώς αγαπητοί συνάδελφοι κινδυνεύει να χαθεί σήμερα, και να γίνει είδος προς εξαφάνιση.
Σήμερα τους αγριόχοιρους τους συναντάμε σε πεδιάδες, μέσα σε χωριά, δίπλα σε οικισμούς και πολύ φοβούμαι ότι σε λίγα χρόνια θα μπαίνουν μέσα στις πλατείες και στα πάρκα των πόλεων και χωριών. Όλες αυτές οι περίεργες συμπεριφορές αιτιολογούνται και μπορούν να αποτυπωθούν μέσα από μία μόνο λέξη, «υβριδισμός».
Ναι αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι, όλα αυτά τα διαφορετικά στοιχεία που παρουσιάζουν σήμερα οι αγριόχοιροι οφείλονται στον υβριδισμό κατά το μεγαλύτερο αν όχι εξολοκλήρου ποσοστό.
Οι φυσικοί πληθυσμοί των θηραμάτων διαθέτουν ένα ανεκτίμητης αξίας γενετικό υλικό, το οποίο δημιουργήθηκε μέσα από φυσικές επιλογές αιώνων και τους επιτρέπει να επιβιώνουν, να προσαρμόζονται και να αντιστέκονται στις αλλαγές των συνθηκών του περιβάλλοντος. Κάθε τεχνική νόθευση αυτού του γενετικού υλικού επιφέρει γενετική μόλυνση στους πληθυσμούς του είδους, με ιδιαίτερα δυσμενείς συνέπειες.
Ας δούμε πρακτικά τι σημαίνει αυτό στην περίπτωση του αγριόχοιρου. Ο αγριόχοιρος της Δυτικής Ηπειρωτικής Ευρώπης, δηλ. το υποείδος sus scrofa διαθέτει 36 ζεύγη χρωματοσωμάτων. Αντίθετα ο αγριόχοιρος της Κορσικής, της Β. Αφρικής, κάποια υποείδη της Ρωσίας και της Ασίας και επίσης ο οικόσιτος χοίρος διαθέτουν 38 ζεύγη χρωματοσωμάτων. Αυτά τα υποείδη του αγριόχοιρου καθώς και ο οικόσιτος χοίρος μπορούν να διασταυρωθούν με τον αγριόχοιρο της Δυτικής Ηπειρωτικής Ευρώπης και να δώσουν γόνιμα υβρίδια.
Ειδικότερα ο αγριόχοιρος της Δυτικής Ηπειρωτικής Ευρώπης, διασταυρούμενος με τον οικόσιτο χοίρο, δίνει υβρίδια που διαθέτουν 36,37 ή 38 ζεύγη χρωματοσωμάτων. Τονίζεται ιδιαίτερα το γεγονός ότι τα υβρίδια αυτά είναι γόνιμα, διότι σε πολλές περιπτώσεις διασταυρώσεων άλλων ειδών τα παραγόμενα υβρίδια είναι άγονα, όπως π.χ .το μουλάρι (γάιδαρος Χ άλογο).Βέβαια εκτός από τη μεγάλη διαφορά στον γενότυπο, λόγω διαφορετικού αριθμού χρωματοσωμάτων, τα υβρίδια παρουσιάζουν και φαινοτυπικές διαφορές.
Αυτό συμβαίνει κυρίως στα υβρίδια πρώτης γενιάς, διότι στις μετέπειτα γενιές οι διαφορές αυτές τείνουν να αμβλυνθούν, η νόθευση όμως του γενότυπου παραμένει. Έτσι σ΄έναν πληθυσμό υβριδίων θα δούμε μεν τα τυπικά χαρακτηριστικά του καθαρόαιμου να υπερισχύουν, αλλά ανάμεσα στα ζώα αυτά κάποια θα έχουν περιστραμμένη ουρά, αυτιά με τάση να πέφτουν, λευκωπά άκρα, «ξεπλυμένο» χρώμα καφετί κλπ, φτωχό τρίχωμα, γουρουνόπουλα χωρίς επιμήκεις ρίγες, κάπρους που οι χαυλόδοντές τους δεν εφάπτονται απόλυτα όταν κλείνει το στόμα κ.α.
Ποια είναι, πρακτικά, τα προβλήματα της γενετικής μόλυνσης του πληθυσμού του αγριόχοιρου;
● Αισθητική υποβάθμιση των ζώων. Αυτό που συναντάμε σήμερα, να τριγυρνούν στα δάση της πατρίδας μας γουρούνια παρδαλά, με μισοπεσμένα αυτιά, με περιστραμμένη ουρά, υπέρβαρα κλπ.
● Μείωση επιβιωσιμότητας. Έρευνες που έκαναν Γάλλοι επιστήμονες έδειξαν ότι τα υβρίδια του αγριόχοιρου με τον οικόσιτο χοίρο έχουν μειωμένο χώρο στο κρανίο για τον εγκέφαλο, πράγμα που σημαίνει λιγότερη ευφυΐα, άρα μειωμένη επιβιωσιμότητα έναντι φυσικών εχθρών και αντιξοοτήτων. Επίσης έδειξαν ότι έχουν μειωμένη οσφρητική ικανότητα, άρα μειωμένη δυνατότητα λήψης τροφής. Μακροχρόνια λοιπόν, όταν ο υβριδισμός συνεχίζεται, ο φυσικός πληθυσμός οδηγείται σε εκφυλισμό με όλες τις συνέπειες που αυτό συνεπάγεται.
● Μειωμένη αντοχή σε αρρώστιες, από τη στιγμή που μπαίνει μέσα τους το αίμα του οικόσιτου χοίρου.
● Γεννά δύο φορές το έτος κατά το πλείστον και γεννά περισσότερα μικρά σε αντίθεση με την άγρια μητέρα η οποία μάλιστα έχει την δυνατότητα να ελέγχει τον αριθμό των μικρών που θα γεννηθούν ανάλογα με την διαθεσιμότητα της τροφής κάθε φορά..
Τα πρακτικά αυτά προβλήματα της γενετικής μόλυνσης του πληθυσμού του αγριόχοιρου τα εντοπίζουμε όλοι οι συνάδελφοι όταν και όποτε μας δίνεται η ευκαιρία να επισκεφθούμε την φύση. Εκεί επαληθεύονται τα αποτελέσματα των ερευνών των διαφόρων επιστημόνων και δεν αφήνουν κανένα περιθώριο αμφισβήτησης για τον βαθμό αξιοπιστία τους.
Από τα παραπάνω φαίνεται το μέγεθος του εγκλήματος που συντελείτε στην Ελληνική ύπαιθρο από τον υβριδισμό του αγριόχοιρου. Παρόλα αυτά βλέπουμε πάρα πολλούς συναδέλφους να χαίρονται που αυξάνονται οι πληθυσμοί και μάλιστα πολλές είναι οι φορές που δυσανασχετούν όταν προβάλλονται τέτοιου είδους διευκρινήσεις.
Είναι κρίμα να αντιμετωπίζουμε ένα τόσο σημαντικό θέμα, ζωτικής σημασίας για την τύχη ενός τόσου αξιόλογου θηράματος, με τόση επιπολαιότητα. Βέβαια για τα ανωτέρω εγκλήματα δεν έχουν ευθύνη οι κυνηγοί.
Ο υβριδισμός στην χώρα μας προήλθε :
α) Από τις διασταυρώσεις των οικόσιτων χοίρων ελευθέρας βοσκής ή των υβριδίων ελευθέρας βοσκής (ημιάγρια) με τους καθαρόαιμους αγριόχοιρους οι οποίοι ενδιαιτώνται στους φυσικούς βιότοπους, όπου βρίσκονται και οι μονάδες « ημιάγριων » χοίρων.
β) Από την εξαγρίωση και εγκατάλειψη της μονάδας των υβριδίων ελευθέρας βοσκής (ημιάγριων), κυρίως των αρσενικών και τη μετέπειτα διασταύρωσή τους με τους καθαρόαιμους αγριόχοιρους, και
γ) Από την απελευθέρωση υβριδίων. Και όλα αυτά υπό τις ευλογίες και την στήριξη του κράτους και των υπευθύνων του φυσικού περιβάλλοντος.
Το αξιοσημείωτο και περίεργο είναι ότι δεν είδαμε καμία από αυτές τις συναισθηματικές οικολογικές και φιλοπεριβαλλοντικές οργανώσεις που κόπτονται προστάτες του φυσικού περιβάλλοντος να πουν κάτι, μία λέξη βρε αδελφέ, για αυτά τα μεγάλα εγκλήματα σε βάρος ενός τόσο αξιόλογου ζώου της άγριας πανίδας. Για την νανόχηνα όμως που κάποιος είδε στον ύπνο του ότι ένα ζευγάρι έκανε την εμφάνιση του κάπου στην πατρίδα μας, έγινε χαλασμός,
Τυχαίο, δεν νομίζω; Η νανόχηνα αγαπητοί φίλοι έχει ενδιαφέρον, είναι αγελάδα γαλακτοπαραγωγής και καταλαβαίνει ο καθένας από εμάς γιατί τόσο μεγάλο ενδιαφέρον. Είναι μεγάλα τα πακέτα που εξασφαλίστηκαν από Ευρωπαϊκά κονδύλια για την νανόχηνα και μπορούν να καλύψουν οικονομικά πολλές μελέτες, γιαυτό τόσο μεγάλο οικολογικό ενδιαφέρον από πολλές ΜΚΟ.
Για το μεγάλο θέμα του υβριδισμού δεν έφτανε μόνον η αδιαφορία των υπευθύνων για τις πρακτικές των χοιροτρόφων, αλλά ολοκλήρωσαν την εγκληματική τους ενέργεια με την εφόρου ζωής διάρκεια ισχύος των καταφύγιων θηραμάτων. Το καταφύγιο θηραμάτων είναι ένας χώρος μέσα στον οποίο καταφεύγει το θήραμα για την αναπαραγωγή του, μακριά από την ανθρώπινη παρουσία.
Τα καταφύγια θα πρέπει να έχουν διάρκεια ορισμένου χρόνου και όχι εφόρου ζωής όπως ισχύει σήμερα, ούτως ώστε να περιορίσουν την ανεξέλεγκτη αύξηση των αρπάγων και να ανακόψουν την ξέφρενη πορεία του υβριδισμού.
Σήμερα αγαπητοί φίλοι αναγνώστες το καταφύγιο έτσι όπως λειτουργεί, έχει μετατραπεί σε νεκροταφείο αυτού του υπέροχου ζώου και οι υπεύθυνοι σφυρίζουν αδιάφοροι. Έχουν αυξηθεί υπερβολικά οι άρπαγες, έχουν βρεί άσυλο όλα τα υβρίδια μέσα σε αυτά διώχνοντας βίαια τους αγριόχοιρους με αποτέλεσμα να ασελγούμε σε βάρος του άγριου αυτού ζώου με την βούλα του νόμου.
