759
Με το καλό αδέλφια…
Καμμία χαρά, κανένα σκίρτημα ψυχής, κανένα πρωινό ξύπνημα, δεν μας μένει από τοτε που γενιόμαστε, μέχρι την στιγμή που φεύγουμε.
Ακόμη κι ο έρωτας, σβήνει κάποτε, με τα χρόνια.
Αυτό, που ποτέ δεν χάνεται,είναι το κυνήγι
Είτε 12 χρονων, είτε 50, ειτε 90, το κυνήγι, η προσμονή του , η μέρα που ξημερώνει αύριο, είναι κάτι σαν να ξαναγεννιέσαι, έτσι είναι και καθε νέα σεζον.Νέα ζωή.Δεν έχω κυνηγήσει ποτέ Αύγουστο μήνα,αλλά βλέπω τους δικούς μου καθε χρόνο τετοιες μέρες να σπανε τα κεφαλια τους, που βρίσκονται τα ορτύκια και τα τρυγόνια.Είναι θέμα έρευνας διδακτορικού με τίτλο<< πως σκεπτονται οι κυνηγοί, λιγο πριν την έναρξη του κυνηγιού στις ζώνες>>.
Αγώνας δρόμου, παραδοσιακά, από τα έντυπα, να πουν που ειναι τα ορτυκια και τα τρυγόνια, συζητησεις ατελειωτες καφενείου, ακόμη και σε κηδεία προχθές, δεν ειπαν κουβεντα για τον πεθαμένο κυνηγό, όλοι μιλούσαν για τα τρυγόνια που είδαν…
Μην σκάτε ρε…Βρειτε, δεν βρειτε, βαρεσετε δεν βαρέσετε, τα πουλιά είναι κάτι σαν το νηπιαγωγείο στην κλιμακα του κυνηγιού…Το Δημοτικό και το γυμνάσιο, ξεκινούν το Σαββατο 17 Σεπτεμβρίου και το Πανεπιστήμιο, από τα μεσα του Νοέμβρη, που θα σφιξουν τα κρύα..
Σωτηρης Δημηρόπουλος
