Κυνήγι αγριόχοιρου : Επιμονή χωρίς… αιτία!

Η φετινή κυνηγετική περίοδος για την οροσειρά της Ροδόπης και όχι μόνο παρουσίασε μια ξεχωριστή και πρωτοφανή περίοδο ξηρασίας. Από 15 του Σεπτέμβρη και μέχρι τέλος Νοέμβρη, δεν έπεσε σταγόνα νερό στους περισσότερους κυνηγότοπους αυτής της πανέμορφης γης και οι θερμοκρασίες θύμιζαν καλοκαίρι.

 

Αυτό βέβαια δημιουργούσε αρκετά προβλήματα τόσο στην αναζήτηση των θηραμάτων όσο και στη διαδικασία καταδίωξης.

 

Υπήρχαν κάποιες μέρες, και οι ιδανικές συνθήκες που μπορούν να ανταμείψουν απλόχερα τον κυνηγό, κάνοντάς τον να ξεχάσει τις δύσκολες και ακατάλληλες κυνηγετικές μέρες.

 

Μέσα στον κατάλογο αυτών των λίγων αλλά πολύ ιδανικών ημερών συμπεριλήφθηκε και το τελευταίο Σαββατοκύριακο του Νοέμβρη. Πέμπτη και Παρασκευή μέχρι της δέκα το βράδυ χειμωνιάτικη συνεχόμενη βροχή. Το Σάββατο, όπως ήταν φυσικό, οι κυνηγότοποι παρουσίασαν έντονη κινητικότητα από συναδέλφους που περίμεναν υπομονετικά όλο αυτό το διάστημα.

 

Δυστυχώς, επαληθεύτηκαν οι προβλέψεις των μετεωρολόγων για πρόσκαιρες βροχοπτώσεις σε κάποιες περιοχές. Για κακή μας τύχη μέσα σε αυτές είναι και η δική μας περιοχή, με αποτέλεσμα η ομάδα μου να είναι μία από αυτές που στερήθηκαν την απόλαυση αυτής της ιδανικής κυνηγετικής ημέρας.

 

Αντίθετα, την Κυριακή με περίσσια προσφορά ικανοποίησε τους αδικημένους του Σαββάτου. Στους κυνηγότοπους τα ίχνη αποτυπωμένα, όπως οι διάφορες εικόνες στον καμβά ενός πίνακα ζωγραφικής, περίμεναν τους ιχνηλάτες για την αξιολόγησή τους.

 

Αναλαμβάνοντας τη διερεύνηση μιας αξιόλογης διαδρομής βάσει του σχεδιασμού έρευνας ιχνών από την ομάδα μου, βρέθηκα άλλη μία φορά μάρτυρας μιας απαξιωτικής κυνηγετικής συμπεριφοράς από κυνηγούς προς το θήραμα. Διερευνώντας έναν χωματόδρομο κατά μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, κάπου εκεί στην οροσειρά της Ροδόπης, συνάντησα τέσσερα ΙΧΦ αυτοκίνητα τετρακίνητα σταθμευμένα κάπως αλλόκοτα πάνω στον δρόμο και καμιά εικοσαριά άτομα να δημιουργούν δύο τρία πηγαδάκια.

 

Η πρώτη μου σκέψη, μια και το συγκεκριμένο σημείο γνωρίζω ότι είναι διάβαση, ήταν ότι υπάρχουν ίχνη κάποιου ή κάποιων αγριόχοιρων.

 

 

Διέλευση κοπαδιού

 

Πλησιάζοντας αντικρίζω αρκετά ίχνη αγριόχοιρων που μαρτυρούν τη διέλευση ενός αρκετά μεγάλου κοπαδιού κατά τη διάρκεια των προηγούμενων ωρών. Οπως ήταν φυσικό, χαιρέτησα τους συναδέλφους και πιάσαμε την κουβέντα.

«Βλέπω», τους λέω, «είστε αρκετά άτομα, το μέρος είναι σχετικά εύκολο και οι πιθανότητες για επιτυχή έκβαση της παγάνας είναι σχεδόν βέβαιη».

 

Η απάντηση που με σόκαρε ήταν, όταν άκουσα με υπερηφάνεια από έναν συνάδελφο να λέει και οι υπόλοιποι να καμαρώνουν: «Δεν είμαστε μόνο εμείς, αλλά γύρω στα τριάντα έξι άτομα». Εμεινα άφωνος, ένιωσα ντροπή, οργή, θυμό, λύπη, απογοήτευση, αλλά προσπάθησα να μην εξωτερικεύσω τα συναισθήματά μου.

 

Οσο ψύχραιμα μπορούσα, ρώτησα αν γνωρίζονται μεταξύ τους και με ποιον τρόπο επικοινωνούν. Η πλήρης απογοήτευση στην απάντηση: «Είναι πολλά άτομα καινούργια που σήμερα γνωριστήκαμε για πρώτη φορά».

 

Συνάδελφοι, όσο και αν προσπάθησα δεν κατόρθωσα να βρω μεγαλύτερη υποβάθμιση από αυτήν, τόση απαξίωση και ξεφτίλα ενάντια στη δραστηριότητα του κυνηγίου και μάλιστα από κυνηγούς.

 

Τι απέμεινε από το 430 π.Χ., όταν ο μέγας φιλόσοφος Ξενοφών κατέγραψε στο διδακτικό του έργο «Κυνηγετικός» τα οφέλη του κυνηγίου για τον άνθρωπο;

 

Και τέλος πού είναι ο σεβασμός και η τήρηση των νόμων;

 

Νομίζω ότι, όσο καλοπροαίρετα και να θέλει κανείς να κρίνει τη συμπεριφορά αυτής της ομάδας, θα απογοητευθεί. Δυστυχώς, δεν είναι η μοναδική ομάδα που λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο.

 

Λυπάμαι ειλικρινά, αλλά φοβούμαι ότι είναι αρκετές οι ομάδες που λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο.

 

Αντικρίζοντας όλη αυτήν την εικόνα δεν είχα άλλη επιλογή, παρά να γυρίσω πίσω. Τους χαιρέτησα και τους ευχήθηκα να περάσουν καλά και πάνω από όλα να επιστρέψουν όλοι τους υγιείς στις οικογένειές τους.

 

Αμέσως μετά επέστρεψα για να συνεχίσω την αναζήτηση άλλων ιχνών. Δεν πέρασε αρκετή ώρα όταν κάποια στιγμή σε απόσταση λίγων εκατοντάδων μέτρων, από αυτήν την περιοχή, το υγρό έδαφος πρόδιδε την παρουσία κάποιου άλλου κοπαδιού αγριόχοιρων που είχε δραστηριοποιηθεί το προηγούμενο βράδυ.

 

Τεράστια έκταση

 

Χρειάστηκε αρκετός χρόνος προσπάθειας για να διαπιστωθεί ότι το κοπάδι κατευθυνόταν σε μία τεράστια δύσβατη περιοχή, της οποίας η έρευνα και η προσέγγιση μπορούσε να επιτευχθεί μόνον με ποδαρόδρομο, και σε απόσταση όχι μικρότερη των δέκα χιλιομέτρων. Αμέσως ενημερώθηκαν όλα τα μέλη της μικρής εξαμελούς ομάδας μας και αφού συγκεντρωθήκαμε, σχεδιάσαμε τη στρατηγική που θα ακολουθούσαμε. Επειδή η έκταση του συγκεκριμένου κυνηγότοπου ήταν τεράστια και η διεξαγωγή μιας ενιαίας παγάνας για τη μικρή μας ομάδα δεν θα είχε καμία τύχη, αποφασίσαμε το αυτονόητο.

 

Δηλαδή να περιορίσουμε την παγάνα στη μικρότερη δυνατή έκταση που μπορεί να επέλεξε να γιατακιάσει το κοπάδι με τη μέθοδο της ιχνηλασίας.

 

Αποκλείοντας ένα ένα όσα περισσότερα κομμάτια, έως ότου η έκταση της παγάνας να είναι αυτή που θα αυξάνει τις ελπίδες για θετικό αποτέλεσμα. Αυτό δηλαδή που θα πρέπει να τηρεί η κάθε ομάδα σε παρόμοιες κυνηγετικές προκλήσεις.

 

Μετά από ώρα χρειάστηκε να μετακινήσω το αυτοκίνητό μου και βρέθηκα στον χωματόδρομο. Ξαφνικά ακούω πίσω μου βουητό πολλών αυτοκινήτων και αμέσως τα βλέπω να έρχονται το ένα πίσω από το άλλο προς τη δική μου πλευρά. Ηταν αυτά που πριν από λίγες ώρες συνάντησα κοντά στα ίχνη.

 

Στο πρώτο όχημα και πάνω από το κουτί των σκύλων αραδιασμένους τέσσερις αγριόχοιρους γύρω στα είκοσι με είκοσι πέντε κιλά το καθένα και από πίσω άλλα έξι οχήματα 4Χ4 να ακολουθούν, με επιβάτες και οδηγούς να με χαιρετούν, χαρούμενοι, γελαστοί και καμαρωτοί.

 

Τουλάχιστον έπιασε η ευχή μου και συνέχισα την πορεία μου προς το αυτοκίνητο. Παράλληλα η ομάδα μου και τα μέλη της μετά από πολλές ώρες επίπονης προσπάθειας κατορθώσαμε να εντοπίσουμε το πιθανό σημείο που είχε φωλιάσει το κοπάδι.

 

Ηταν πλέον όλα έτοιμα για τη διεξαγωγή της παγάνας.

 

Ομως, η έρευνα μιας τόσο μεγάλης έκτασης, σε συνδυασμό με τον υπέρμετρο ζήλο και την υπευθυνότητα των μελών, απαίτησαν πολύ χρόνο.

 

Δυστυχώς παρασυρμένα τα μέλη από τη μαγεία της έρευνας, αγνόησαν μία σημαντική παράμετρο, τον χρόνο που δύει ο ήλιος και τελειώνει το φως της ημέρας. Πράγματι μόλις συνειδητοποιήθηκε από τα μέλη ότι ή ώρα ήταν τέσσερις, άρχισε η αγωνία να δημιουργεί μια δικαιολογημένη νευρικότητα που επιβεβαιωνόταν από τις βεβιασμένες κινήσεις, εξαιτίας του ελάχιστου χρόνου που είχαμε στη διάθεσή μας.

 

Παρ’ όλα αυτά σε λίγα λεπτά τα καρτέρια βρέθηκαν στη θέση τους και ξεκίνησε η παγάνα. Παρά τη φιλότιμη προσπάθειά μας, το σούρουπο δεν άργησε να σκεπάζει μια μια τις όμορφες εικόνες του κυνηγότοπου και πριν καλά καλά αρχίσει η παγάνα, σήμανε και το τέλος της. Εντονη η απογοήτευση ζωγραφισμένη στα πρόσωπα όλων των συναδέλφων και βέβαια κάποια πικρόχολα σχόλια που έβγαιναν ψιθυριστά από τα χείλη των δύο νεαρότερων μελών της ομάδας.

 

«Εμείς μια ζωή είμαστε οι νομοταγείς και οι άλλοι με την άνεσή τους χωρίς κόπο, να καρπώνονται πρωί πρωί τα γουρούνια, ποιο είναι το κέρδος μας»; Δεν έδωσε κανείς απάντηση εκείνη τη στιγμή, ούτε και κατά τη διάρκεια της επιστροφής μέσα στο αυτοκίνητο.

 

Μόλις όμως φτάσαμε στον καταυλισμό μας, εκεί που η αναμμένη ξυλόσομπα πρόσφερε τη δική της ζεστή ατμόσφαιρα και ο ζεστός καφές τη χαλάρωση, θεώρησα ότι ήταν η καταλληλότερη στιγμή να απαντηθεί το ερώτημα και ο προβληματισμός που εξέφρασαν νωρίτερα τα δύο νεότερα μέλη της ομάδας.

 

Ανέλαβα την υποχρέωση αυτή και είπα τα εξής: «Επειδή πριν από λίγη ώρα κάποιοι εξέφρασαν την αγανάκτησή τους με ένα ερώτημα που αν μη τι άλλο με προβλημάτισε, νομίζω ότι είναι η καταλληλότερη στιγμή για να δοθεί απάντηση.

 

Να συγκρίνετε…

 

Πριν δώσω την όποια απάντηση, θα ήθελα να σας θέσω μερικά ερωτήματα στα οποία δεν θα σας ζητήσω να απαντήσετε σε εμένα, αλλά κάποια άλλη στιγμή στον εαυτό σας.

 

Θέλω ειλικρινά, μια και επιχειρήσατε πριν από λίγη ώρα να συγκρίνετε δύο ομάδες, που εγώ τουλάχιστον θεωρώ ότι δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, να μου βρείτε ένα κέρδος που αποκόμισαν οι συνάδελφοι της πρωινής ομάδας.

 

Ξεκίνησαν από τα σπίτια τους με τα αυτοκίνητά τους και αφού εντόπισαν τα φρέσκα ίχνη πάνω από αυτά περίμεναν να συγκεντρωθούν όλοι για να αποφασίσουν τον τρόπο διεξαγωγής της παγάνας.

 

Οταν συγκεντρώθηκαν, ένας ή δύο έμπειροι ανέλαβαν να οδηγήσουν τους υπόλοιπους και να τους τοποθετήσουν σε διάφορα σημεία που πιθανόν θα προσπαθούσε να διαφύγει κάποιος αγριόχοιρος.

 

Χρησιμοποιώ τη λέξη «πιθανόν» σκόπιμα, διότι δεν χρειάζεται καμία έρευνα ή αξιολόγηση των διαβάσεων, αφού υπάρχει τεράστιο ανθρώπινο δυναμικό για κάλυψη καρτεριών. Μέσα σε λίγη ώρα, αφού ξεκίνησε η παγάνα, εύλογα μη έχοντας καμία επιλογή διαφυγής, οι αγριόχοιροι ήταν φυσικό να οδηγηθούν σε κάποια καρτέρια.

 

Ετσι λοιπόν θηρεύτηκαν τέσσερις αγριόχοιροι. Θα ήθελα πραγματικά να απαντήσετε στον εαυτό σας, στο ερώτημά του, τι αποκόμισαν όλοι αυτοί που συμμετείχαν σε αυτήν τη διαδικασία;

 

Το μόνο που θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς είναι η συγκομιδή 1,5 κιλού κρέατος και η ψευδαίσθηση μιας πετυχημένης κυνηγετικής ημέρας. Δυστυχώς, αυτό είναι το κέρδος των μελών και χρησιμοποιώ τη λέξη «δυστυχώς», διότι η πλειονότητα των ατόμων της συγκεκριμένης ομάδας ήταν νέα παιδιά. Εσείς όμως από όλη αυτήν τη διαδικασία, αναρωτηθήκατε πόσες εμπειρίες, ουσιαστικές γνώσεις και οφέλη αποκομίσατε;

 

Επειδή σήμερα από το σύνολο προσφορών του κυνηγίου στον άνθρωπο θεωρώ ότι η κάρπωση είναι το κερασάκι στην τούρτα, σας διαβεβαιώνω ότι οι συνάδελφοί σας από την άλλη ομάδα γεύτηκαν το κερασάκι και εσείς ολόκληρη την τούρτα.

 

Αυτή είναι η αλήθεια και έτσι θα πρέπει να αντιμετωπισθεί το κυνήγι και το θήραμα από τον καθένα που θέλει να αισθάνεται αληθινός κυνηγός. Εσείς σήμερα να είστε βέβαιοι ότι συναγωνισθήκατε το θήραμα στα ίσια και στις λεπτομέρειες δεν επήλθε η κάρπωση και θα πρέπει να είστε ικανοποιημένοι για τις γνώσεις και τις εμπειρίες που αποκτήσατε σήμερα.

 

Σε αντίθεση με τους άλλους που άνισα ανταγωνίσθηκαν το θήραμα χωρίς κανένα κέρδος γνώσεων, παρά μόνον 1,5 κιλό κρέας που και μια γιαγιά πηγαίνοντας στο κρεοπωλείο μπορεί να αγοράσει και μάλιστα με πολύ λιγότερο κόστος…».

 

Δημήτρης Ευμοιρίδης

 

ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ