847
Με Κούρτσχααρ κυνηγάει εδώ και μερικά χρόνια ορτύκια στους κάμπους της Μακεδονίας ο Γιάννης Γεωργιάδης. Φανατικός οπαδός της φυλής, δεν επηρεάστηκε από τη μόδα με τις αγγλικές φυλές ενώ πρόσφατα πήρε ακόμη ένα μικρό Κούρτσχααρ.
Μιλήσαμε με τον Γιάννη και μας μετέφερε τις εμπειρίες του από το κυνήγι ορτυκιού με ένα Κούρτσχααρ.
«Οταν ήρθε η ώρα να αποφασίσω τι σκύλο θα πάρω για να το κυνήγι του ορτυκιού, δεν το σκέφτηκα καν και σχεδόν αμέσως επέλεξα ένα Κούρτσχααρ.
Η απόφαση αυτή με δικαίωσε εμμέσως μια και μόλις στη 2η ή 3η έξοδο ο 10μηνος σκύλος κατάλαβε τι ακριβώς πρέπει να κάνει και φρόντισε να ανταποκριθεί με το παραπάνω στα καθήκοντά του.
Η έκπληξή μου, όμως, δεν περιορίστηκε μόνο στη γρήγορη προσαρμογή του σκύλου, αλλά κυρίως στην ταχύτατη εξέλιξή του που στην έναρξη του κυνηγιού δεν καταλάβαινε κανένας πως πρόκειται για ένα νεαρό κουτάβι που θα κυνηγήσει για πρώτη φορά.
Κατάλαβα γρήγορα πως πρόκειται για έναν σκύλο με υψηλό δείκτη ευφυΐας, πολλή θέληση και πάθος. Τον δοκίμασα πολλές φορές σε διαφορετικές συνθήκες θερμοκρασίας και βλάστησης και κατάλαβα πόσο εύκολα προσαρμόζεται προκειμένου να κάνει αυτό που ξέρει.
Ενα πολύ καλά εκπαιδευμένο Κούρτσχααρ ψάχνει το χωράφι πολύ μεθοδικά, χωρίς ν’ αφήνει ακάλυπτο χώρο, ελέγχει με προσοχή τις άκρες των χωραφιών, καταλαβαίνει γρήγορα, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες της ημέρας, πού προτιμούν να βρίσκονται τα ορτύκια, ψάχνοντάς τα με επιμονή.
Θυμάμαι το άγχος μου όταν ήρθε η ώρα να περάσουμε από τη θεωρία στην πράξη. Αφού ξεκινήσαμε με τον Ζιουλί να ψάχνουμε ορτύκια, σκεφτόμουν την αντίδρασή του στο άκουσμα του όπλου. Σε πολύ λίγο ήρθε η πρώτη φέρμα και με δύο άστοχες βολές έμεινε ο σκύλος ατάραχος
να με κοιτάει. Το τεστ κροτοφοβίας πέρασε το ίδιο εύκολα όσο και ή εκπαίδευσή του.»
Τα στάνταρ…
Ο Ζιουλί είναι ένα τυπικό Κούρτσχααρ που ακολουθεί τα στάνταρ της φυλής σε έρευνα και μορφολογία.
Τα ντοπιάρικα ορτύκια στην Ελλάδα συνήθως τα κυνηγάμε σε καλαμιές από σταροχώραφα, σε πατατιές αλλά και σε χέρσα χωράφια. Τα περαστικά ορτύκια τα βρίσκουμε συνήθως σε άνυδρα βουνά και πολλές φορές στα αγκάθια που κάνουν μαρτυρική την έρευνα του σκύλου.
Για το κυνήγι του ορτυκιού χρειαζόμαστε έναν σκύλο κοντότριχο για να μη γεμίζει κολτσίδες, έναν σκύλο όχι με μεγάλες ταχύτητες για να μπορεί να εντοπίζει τα ορτύκια πιο εύκολα λόγω ζέστης, έναν σκύλο με αντοχή και διάρκεια για να βρίσκει με ευκολία τα χτυπημένα ορτύκια και να κάνει άριστο απόρτ.
Και ο Γιάννης Γεωργιάδης συνεχίζει: «Αυτός ο πολυτάλαντος σκύλος συγκεντρώνει τα περισσότερα πλεονεκτήματα για το κυνήγι του ορτυκιού. Το να χτυπάς πολλά ορτύκια δεν είναι όμως το ιδανικό.
Σήμερα, ο πραγματικός χομπίστας κυνηγός προτιμά έστω και λιγότερα θηράματα, με ολοκληρωμένες όμως φάσεις θεάματος, χωρίς να τουφεκίζει καν τα αφερμάριστα ορτύκια.
Με καλπασμό…
Το σημερινό Κούρτσχααρ κυνηγά τα ορτύκια με το κεφάλι ψηλά, πολύ λίγες φορές το χαμηλώνει στο έδαφος όταν ο καιρός είναι πολύ ζεστός ή είναι πολύ πυκνά, για λίγο μόνο για να ελέγξει τη μυρωδιά και συνεχίζει με καλπασμό κι ενεργητικότητα την έρευνά του.
Ενα πολύ καλά εκπαιδευμένο Κούρτσχααρ ψάχνει το χωράφι πολύ μεθοδικά, χωρίς ν’ αφήνει ακάλυπτο χώρο, ελέγχει με προσοχή τις άκρες των χωραφιών, καταλαβαίνει γρήγορα, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες της ημέρας, πού προτιμούν να βρίσκονται τα ορτύκια, ψάχνοντάς τα με επιμονή.
Αυτός ο πολυτάλαντος σκύλος συγκεντρώνει τα περισσότερα πλεονεκτήματα για το κυνήγι του ορτυκιού. Το να χτυπάς πολλά ορτύκια δεν είναι όμως το ιδανικό
Εχει άριστη επαφή με τ’ αφεντικό του από τη φύση του και κάθε φορά που θα του ζητηθεί να ψάξει ένα σημείο, το κάνει πρόσχαρα και με όρεξη. Οταν του έρχεται η μυρωδιά του ορτυκιού επιβραδύνει σιγά σιγά, φερμάρει το ορτύκι με το κεφάλι ψηλά, στη σωστή απόσταση και με ένταση.
Αν το ορτύκι κοταρίζει, τότε το παρακολουθεί πολύ προσεκτικά με σηκωμένα τ’ αυτιά, ποντάροντας πολύ αργά, έχοντας συνήθως κάποιο από τα μπροστινά πόδια του σηκωμένο ή και πολλές φορές ένα από τα πίσω, μέχρι να μπλοκάρει το ορτύκι. Αυτή, φίλοι μου, είναι η πραγματική απόλαυση του χόμπι που κάνουμε.
Στο Κούρτσχααρ το απόρτ είναι έμφυτο. Με πολλή όρεξη τρέχει στο μέρος όπου έπεσε το ορτύκι, το εντοπίζει με σχετική ευκολία και μας το φέρνει γεμάτο χαρά». Και ο πρόεδρος των κυνηγών της Δράμας καταλήγει:
«Κάθε φορά που βγαίνω στο κυνήγι μαζί του νιώθω δικαιωμένος για την επιλογή μου. Θεωρώ ότι ένα Κούρτσχααρ αποτελεί τον ιδανικό σκύλο για τα ορτύκια…».
Κωνσταντίνος Λουρής
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Κωνσταντίνος Λουρής
