Κ.Σ. Αμαλιάδας : Κυνηγετικός απολογισμός….

Φτάσαμε αισίως στο τέλος και της κυνηγετικής περιόδου. Μιας περιόδου ιδιαίτερης από την οποία ο κυνηγετικός κόσμος ανέμενε πολλά περισσότερα από αυτά που πραγματικά έζησε τελικά κατά τις εξορμήσεις του.  

 

Όσον αφορά λοιπόν το κυνήγι των αποδημητικών θηραμάτων η εικόνα της κατάστασης, σε πανελλήνιο επίπεδο, ήταν απογοητευτική, τα περάσματα των τρυγονιών ανύπαρκτα, τα ορτύκια άφαντα, ενώ οι τσίχλες που μπήκαν τον Οκτώβριο άλλες μέρες ήσαν σε ικανοποιητικό επίπεδο και άλλες όχι, εν αντίθεση με τον μεγάλο αριθμό των κοτσυφιών που επισκέφθηκαν μαζί με τις χιλιάδες φάσσες την χώρα μας, αλλά και για όσους τις έψαξαν τις βρήκαν σε μεγάλους αριθμούς ακόμα και στην περιοχή μας.  Τα υδρόβια δυστυχώς δεν τίμησαν με την παρουσία τους όχι μόνο την περιοχή μας, αλλά και από μαρτυρίες συναδέλφων κυνηγών που ταξίδεψαν στον παράδεισο των υδροβίων τον Έβρο και εκεί τα πράγματα ήσαν απογοητευτικά. Οι μπεκάτσες, λίγες και αυτές όχι όμως και ανύπαρκτες. Όσοι τις κυνήγησαν συστηματικά και αφιέρωσαν χρόνο και εξόδους αλλά και με ικανά σκυλιά βρήκαν μπεκάτσες. Βέβαια όχι στους αριθμούς που γινόταν πέρσι. 

 

Στο κομμάτι του ενδημικού, ο λαγός δήλωσε και φέτος παρών στα λαγοτόπια, παρόλο τους πολλούς εχθρούς του ενώ πρέπει να σημειώσουμε ακόμα μια φορά το μέτρο που πρέπει να τηρείται στα εκπαιδευτικά ιδιαίτερα αυτή την περίοδο μέχρι και τα μέσα τουλάχιστον του καλοκαιριού λόγω του ότι βρισκόμαστε στην αναπαραγωγική περίοδο. Ενώ λόγω υπερπληθυσμού της αλεπούς παράλληλα με τα κρούσματα λύσσας ποου έχουν σημειωθεί στην Β. Ελλάδα, θα πρέπει η πολιτεία να εξετάσει τρόπους περιορισμού της πληθυσμιακής αυτής έκρηξης. 

 

Οι πέρδικες, έδωσαν ευκαιρίες σε όσους την κυνήγησαν ιδιαίτερα στις αρχές της περιόδου μέχρις ότου πονήρεψαν όπως γίνεται κάθε χρόνο άλλωστε και έγιναν πιο δύσκολες στις συναντήσεις με τους κυνηγούς. Παράλληλα, οφείλουμε να επισημάνουμε πως αντιμετωπίζουν και αυτές τις δυσκολίες τους ενώ όπως έχουμε επισημάνει και στις γενικές μας συνελεύσεις παράγοντας περιορισμού τους τόσο εδαφικός όσο και χωρικός, αποτελεί και η έκρηξη του πληθυσμού των αγριογούρουνων. Μιας και αυτά προκαλούν όχληση ακόμα και κατά την περίοδο φωλεοποίησης. 

 

Τα αγριογούρουνα τέλος είχαν για ακόμα μια χρονιά την τιμητική τους λόγω υπερπλυθησμού τους και όσοι μπόρεσαν να τα κυνηγήσουν έζησαν δυνατές συγκινήσεις και καρπώθηκαν αρκετά από αυτά. Ενώ αξίζει να σημειώσουμε το θετικό πως φέτος σημειώθηκαν αρκετά λιγότερα κρούσματα τραυματισμών στο κυνήγι αυτό, εν αντιθέση με πέρσι όπου θρηνήσαμε πάρα πολλούς συναδέλφους.

 

Σε επίπεδο συλλόγου τώρα ο σύλλογος μας φέτος, θεώρησε ακριβώς τον ίδιο αριθμό αδειών με την περσινή σαιζόν (παρόλο την μειωμένη σχετικά παρουσία θηραμάτων στα κυνηγοτόπια) κάτι το οποίο έρχεται σιγά σιγά να αντισταθμίσει την συνεχή πτώση των τελευταίων χρόνων για διάφορους λόγους και παράλληλα δηλώνει και την στήριξη του κόσμου τόσο στον σύλλογο μας σαν θεσμός όσο και στα πρόσωπα του Δ.Σ. του συλλόγου, ενώ ευελπιστούμε του χρόνου σε ακόμα καλύτερα αποτελέσματα. 

 

Εύχομαι λοιπόν σε όλους, και του χρόνου με υγεία να είμαστε καλά και γεροί να μπορέσουμε να ξαναβγούμε στα κυνηγοτόπια με τους καλούς μας φίλους και τους πιστούς συντρόφους μας. Ενώ τώρα είναι η περίοδος που θα πρέπει να προσέξουμε ‘να σπείρουμε για να μπορέσουμε να θερίσουμε” αργότερα..

 

Και του χρόνου λοιπόν.