Μετά από μια συντονισμένη επιχείρηση, ο συντονισμός είναι πάντοτε το κλειδί της επιτυχίας όλων των σύγχρονων διακλαδικών επιχειρήσεων, υπό τη στιβαρή ηγεσία της «Αστικής Πανίδας», οι ενωμένες δυνάμεις της Δημοτικής Αστυνομίας, της Ελληνικής Αστυνομίας και της Ζωοχωροφυλακής, συνεπικουρούμενες από εναέρια, θαλάσσια και επίγεια μηχανοκίνητα μέσα, με αστραπιαία επιχείρηση απεγκλώβισαν 130 κότες. Ωχριά μπροστά της ακόμη και η έφοδος των Ισραηλινών κομάντο στο Έντεμπε.
Ρίγη συγκίνησης κατέκλυσαν τον Ελληνισμό. Αυθόρμητες συγκεντρώσεις οργανώθηκαν καθ’ άπασαν την επικράτειαν, μετά την δημοσιοποίηση του σχετικού δελτίου τύπου.
Τα χρυσά κλειδιά του Ορνιθώνα θα πρέπει να παραδώσει ο Δήμαρχος κος Μπακογιάννης ενώπιον λαού και ορνίθων, στην αρχηγίνα των κομμάντο Σεραφίνα.
Παρόμοια νίκη είχε να ζήσει η Αθήνα από την εποχή του Ξέρξη. Τότε χρειάστηκε να επιστρατευτεί ο στρατηγικός νους του Μιλτιάδη στη ξηρά και του Θεμιστοκλή στη θάλασσα, για να μπορέσει σήμερα η Αθήνα να αποδείξει ότι το πνεύμα των αρχαίων προγόνων, ιδιαίτερα του Αριστοφάνη, έχει μεταλαμπαδευτεί αυτούσιο. Όσο υπάρχουν οι Μπουμπουλίνες του 1821 και οι Σεραφίνες του Μπακογιάννη το 2021, οι κότες του έθνους θα επιζήσουν.
Μετά από 100 χρόνια όλο και κάποια Γιάννα θα βρεθεί για να ντυθεί Σεραφίνα, ώστε να τιμηθεί αναλόγως το έπος των Ορνίθων.
Όρνιθες του Μπακογιάννη – Όρνιθες του Αριστοφάνη 1-0, με γκόλ της Σεραφίνας. Αριστοφάνη φάε τη σκόνη μας και ρούφα το αυγό σου.
Μετά το πέρας των πανηγυρικών εκδηλώσεων επί τη απελευθερώσει των 130 ορνίθων, και αφού τα Μπράβο και τα Ζήτω της Σεραφίνας καταλάγιασαν, ήρθε η ώρα των κρίσιμων αποφάσεων και ενεργειών. Πλέον το ζητούμενο για το Έθνος είναι η τύχη των ορνίθων.
Διότι μπορεί να τις απελευθέρωσε από τα σιδερόφρακτα κλουβιά τους η Αστική Πανίς του Μπακογιάννη, αλλά είναι ελευθερία αυτή, να τις έχεις πάλι μέσα σε κάγκελα και φράχτες? Έτσι θα ζήσουν τα «κορίτσια», οι «ψυχούλες», τα «κοτάκια μας»? Στα τσιμέντα και στον ήλιο? Χωρίς ομπρέλες?
Άσε που η Αστική Πανίς κινδυνεύει να γίνει θύμα της επιτυχίας. Ώρα είναι να βρεθεί κανένας σύγχρονος Σκαρίμπας και να τους τρέχει για πλάκα με μηνύσεις, επειδή διατηρούν παράνομο ορνιθοτροφείο μέσα στην Αθήνα.
Και τώρα? Τι θα γίνουν τα κοτάκια μας? Το μέγα ερώτημα, ζωής και θανάτου. Με ποταμούς δακρύων, χαράς ένεκα, των απανταχού γατόφιλων αναζητούνται λύσεις. Εθελοντές προσφέρονται να υιοθετήσουν τα «κορίτσια», τις κότες εννοούν βρε διεστραμμένοι που πήγε το μυαλό σας στο πονηρό.
Και αν καταλήξουν τα «κορίτσια» στο φούρνο με πατάτες αντί στη φωλίτσα με τα άχυρα? Τολμούν να σκεφτούν μερικοί πονηρεμένοι. Ο καραγκιόζης το είχε διαπράξει ως φούρναρης, όταν έφαγε τη χήνα του Πασά. Πάει, πέταξε η χήνα, δικαιολογήθηκε.
Και το ταψί? Το πήρε η χήνα για να κάνει φωλιά. Κάπως έτσι κινδυνεύει να καταλήξει το έπος των ορνίθων, να γίνουν οι «ψυχούλες» τριγλικερίδια των πονηρών.
Δεν περνάνε όμως αυτά. Θα γίνουν συμβόλαια πριν την υιοθεσία. Πως έχουμε τα προγαμιαία συμβόλαια, με ισχυρά κοτοσυμβόλαια θα διασφαλιστούν οι 130 κοτούλες.
Δεύτερος όρος υιοθεσίας η μη ύπαρξη κοκόρων στο χώρο διαβίωσης, ώστε να καταπολεμηθεί έμπρακτα η διεμφυλική βία και ο βιασμός. Οι κοκόροι όλη μέρα έχουν το μυαλό τους στο κοκό και δεν φτάνει που ανεβαίνουν στην πλάτη της κότας χωρίς να ζητάνε την συγκατάθεση της, την τσιμπολογούν κιόλας στο λοφίο την ώρα του βιασμού. Κοκόροι θα επιτρέπονται μόνο στειρωμένοι, δεν θα σταλούν τα κορίτσια μας να γίνουν σκλάβες του σέξ στους σύγχρονους ορνιθώνες.
Ένα θεματάκι υπάρχει μόνο με τα αυγά. Επιτρέπεται να σώζεις κότες και να αρπάζεις τα παιδάκια τους για να βάλεις στο τηγάνι ομελέτα, χτυπώντας τα με το πηρούνι?
Είναι πάντως «τραγικό αυτό που συμβαίνει σε κουνελάκια και κοτοπουλάκια» κλαίει άλλη γατόφιλος στο διαδίκτυο. Ναι είναι πολύ τραγικό, συμπληρώνω, δεν βάζουν πολύ καρότο στις γατοτροφές και δεν αρέσει στις «γευσιγνώστριες γάτες» μας.
Ενώ το κοτόπουλο με αρακά, ειδικά όταν έχει μαγειρευτεί στον ατμό, ο αρακάς, βοηθά τον σκύλο να έχει καλοσχηματισμένα κόπρανα. Σωστό έργο τέχνης θα βγαίνουν στις πλατείες τα σκατά και δεν θα χρειάζεται ούτε να τα μαζεύεις. Ακόμη μία προσφορά στον αρχαίο πολιτισμό μας, να γεμίσουμε την πόλη με σύγχρονα έργα τέχνης από σκατόσκυλα.
Ο σωστός γατόφιλος προτιμά τον αρακά βιολογικό, το καρότο με τη φλούδα, τα κολοκυθάκια φρέσκα και τα εντόσθια του κοτόπουλου σε μικρά κομματάκια, οπότε δεν υπάρχει πρόβλημα συνείδησης και ιδεολογίας.
Ο Αριστοφάνης δεν θα τολμούσε να σκεφτεί κάτι παρόμοιο στις δικές του όρνιθες.
Κορίτσια, όχι με τα φτερά, τα κανονικά τη ζωοφιλίας, μη τις διώξετε τις κότες από την Αθήνα. Είναι πλέον σύμβολο της πόλης και πρέπει να ζήσουν μέχρι τα βαθιά γεράματα, χωρίς κοκκόρους, εδώ, στην πόλη που γέννησε τον Αριστοφάνη.
Ως αδέσποτα πρέπει να απελευθερωθούν άμεσα στο Αστικό τους Περιβάλλον. Να επαναφέρουμε επιτέλους την Αστική Πανίδα που υπήρχε την εποχή του Αριστοφάνη. Να τις απελευθερώσετε στην Ακρόπολη ή ακόμη καλύτερα στο Σύνταγμα, να βολτάρουν στον Περίπατο του Μπακογιάννη. Θα λιπαίνουν και τα καχεκτικά δενδράκια, θα κάνουν και τα αυγουλάκια τους για τους τουρίστες κάθε μέρα. Θα βγάζεις φωτογραφία τον εύζωνο φρουρό, θα παίρνεις και δώρο ένα φρέσκο αυγό.
Δεν σας προτείνω να τις στείλετε στο Μαξίμου, να έχει παρέα και ο Φυστίκης, γιατί είναι λίγο ριψοκίνδυνο αυτό. Δεν είμαι σίγουρος αν ο Φυστίκης ξέρει ότι πλέον γάτες και ποντίκια είναι φίλοι, όπως οι σκύλοι και οι λαγοί που χορεύουν σάλσα η φοξ τρόξ.
Δεν ξέρω το είδος του χορού, η Σεραφίνα που το είχε σαν σήμα στα ψηφοδέλτια του Μπακογιάννη, αυτή ξέρει καλά ποιος είναι ο χορό των γάτων.
Μπορεί να έχουμε κανένα ατύχημα αν πάνε οι κότες στο Μαξίμου. Όχι στο χορό κορίτσια, αλλού είναι το πρόβλημα. Ο Φυστίκης μπορεί να μην έχει κάκαλα, αλλά δοντάκια έχει και τα χρησιμοποιεί ακόμη και όταν παίζει με τις κότες. Σκύλος είναι ο Φυστίκης, δεν το ξεχνάει όσο και να το προσπαθούν οι διάφοροι ζωόφιλοι.
Τις κότες και τα μάτια σας κορίτσια. Η τύχη της Αθήνας είναι στα χέρια σας. Μακριά τις κότες από το Μαξίμου και όλα θα πάνε καλά.
Οι Όρνιθες του Μπακογιάννη πρέπει να ζήσουν. Και θα ζήσουν, είμαι βέβαιος.
Η Αθήνα των Ορνίθων και των Κοτορνίθων, Ευγνωμονούσα, θα αναγράφει η τιμητική στήλη που θα ανεγερθεί στην πλατεία Συντάγματος.
Ευγνωμονούσα. Για το απλόχερο γέλιο που μας χαρίζετε τώρα που είναι κλειστά τα θέατρα.
