Ο πληθυσμός της καρακάξας στην Ελλάδα έχει αρχίσει και μεγαλώνει ανησυχητικά και όλες αυτές οι καρακάξες που βλέπουμε είναι δυνατόν να τρέφονται μόνο από ψοφίμια; Τι τρώνε;
Καρακάξες έχουν παρατηρηθεί πολλές φορές να κάνουν επιδρομές σε φωλιές άλλων πουλιών και να τρώνε αυγά και νεοσσούς. Ακόμη και τα ενήλικα πουλιά, ειδικά όταν κλωσάνε σε φωλιές πέφτουν θύματα της καρακάξας. Ο ερευνητής Tim Birkhead του Ταμείου Θήρας της Μεγάλης Βρετανίας διαπίστωσε ότι οι καρακάξες ζουν σε σμήνη (μέχρι 10 πουλιά συνήθως) και επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους σε ένα χώρο λίγων στρεμμάτων. Αυτά τα σμήνη λοιπόν τριγυρνούν σε αυτά τα λίγα στρέμματα ψάχνοντας για τροφή, δηλαδή όποια φωλιά πουλιού υπάρχει διαθέσιμη. Και δεν κάνουν μόνο αυτό. Δεν διστάζουν να επιτεθούν ακόμη και σε αρπακτικά (γεράκια) που θα τολμήσουν να εισέλθουν στον χώρο τους και να ψάξουν και εκείνα για τροφή. Η προσφορά τροφής από ανθρώπους (σκουπίδια) είναι επίσης μια καλή πηγή τροφής για τις καρακάξες.
Το Ταμείο Θήρας της Μεγάλης Βρετανίας είχε καταγράψει σε ένα αγρόκτημα την καταστροφή εννέα φωλιών ωδικών πτηνών από ένα σύνολο δέκα φωλιών, δηλαδή ενενήντα τοις εκατό απώλεια, από μία και μόνο καρακάξα που μπήκε από γειτονικό αγρόκτημα και δεν εφάρμοζε έλεγχο επιβλαβών. Το Ταμείο κάνει εδώ και πολλά χρόνια μελέτες για τα προβλήματα που δημιουργούν τα κορακοειδή και ειδικά η καρακάξα. Τα αποτελέσματα από αυτές τις μελέτες (πολλές από τις οποίες γίνονται σε συνεργασία με την Βρετανική Ορνιθολογική Εταιρεία) μας δείχνουν ότι ο ανεξέλεγκτος αριθμός καρακάξας επιβαρύνει τους πληθυσμούς ωδικών πτηνών και άλλων θηραμάτων.
Η λύση στο πρόβλημα αυτό δεν είναι άλλη από τον έλεγχο αυτών των πληθυσμών και βέβαια ο έλεγχος αυτός δεν γίνεται με τη σύσταση ομάδων τουφεκιοφόρων οι οποίοι θα βγουν σεργιάνι να θηρεύουν καρακάξες. Γίνεται με τη μέθοδο των παγίδων.
Οι Άγγλοι και οι Βορειοευρωπαίοι χρησιμοποιούν τις παγίδες τύπου Larsen. Η παγίδα είναι χωρισμένη σε δυο τομείς. Στον ένα τομέα βρίσκεται μια ζωντανή καρακάξα κράχτης και ο άλλος τομέας είναι η παγίδα. Με αυτό τον τρόπο πιάνονται πολλές καρακάξες και έτσι μπορούν οι αρχές να ελέγξουν τους πληθυσμούς της καρακάξας. Η παγίδα αυτή έχει την έγκριση της Ε.Ε, όμως απαγορεύεται στην Ελλάδα.
Ο έλεγχος των επιβλαβών δεν έχει σκοπό την εξόντωση του είδους, αυτό απλά θα δημιουργούσε ένα κενό που γρήγορα θα συμπληρωνόταν από γειτονικούς πληθυσμούς. Ο έλεγχος έχει σκοπό τη διατήρηση του πληθυσμού της καρακάξας, και κάθε επιβλαβούς, σε ένα σταθερό επίπεδο που επιβαρύνει τα θηράματα και άλλα είδη σε ανεκτά επίπεδα και ταυτόχρονα δεν δημιουργεί κενά που θα τρέξουν να συμπληρώσουν καρακάξες από γειτονικές περιοχές. Ένας αποτελεσματικός έλεγχος επίσης γίνεται κατά την περίοδο της αναπαραγωγής της ίδιας της καρακάξας αλλά και των θυμάτων της, όταν αυτά βρίσκονται στο πιο ευάλωτο στάδιο της ζωής τους.
Πριν ανακαλύψουν τη μέθοδο με την παγίδα Larsen στη Μεγάλη Βρετανία προσπαθούν να ελέγξουν τον τους πληθυσμούς της καρακάξας με τη χρήση κυνηγετικών όπλων αλλά ήταν δύσκολο να βρουν τις καρακάξες σε απόσταση βολής. Τι έκαναν;
Έστησαν μεγάλα ομοιώματα που έμοιαζαν με γεράκια γνωρίζοντας τη μανία που έχουν οι καρακάξες να επιτίθενται σε όσα πουλιά θεωρούν ότι είναι εισβολείς. Έτσι αυτοί που είχαν τα όπλα ήταν κρυμμένοι κοντά σε αυτά τα ομοιώματα και σκότωναν τις καρακάξες.
Τελειώνοντας, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι οι καρακάξες και γενικά όλα τα πτηνά και θηλαστικά που θεωρούνται επιβλαβή παίζουν τον δικό τους ρόλο στην ισορροπία της φύσης. Δεν πρέπει λοιπόν να επιδιώκουμε την εξαφάνισή τους ή τον υπερπληθυσμό τους. Και στις δυο περιπτώσεις θα έχουμε ανατρέψει την ισορροπία της φύσης. Όμως ποιος θα διαπιστώσει αν ισχύει κάτι από τα δύο; Και ποιος είναι αυτός που θα ελέγξει τον πληθυσμό τους;
