754
Η τυπική έναρξη της μπεκάτσας του Βορρά γίνεται στο Βίτσι. Στα ορεινά ξέφωτα πάνω από τα 1.200 μέτρα όπου οι οξιές έχουν αρχίσει να παίρνουν το χρυσαφένιο χρώμα τους και πιο ψηλά, στις βορινές πλαγιές, όπου έχουν καφετιάσει ήδη από τις πρώιμες παγωνιές.
Τα φύλλα στα δέντρα δεν έχουν πέσει ακόμη, όμως οι πρώτες μπεκάτσες έχουν κάνει την εμφάνισή τους μαζί με τα πρώτα κρύα του φθινοπώρου.
Το Σάββατο τελευταία μέρα του Οκτωβρίου, με τον φίλο Κώστα Παυλίδη και τα Ντράχταάρ του ξεκινάμε για το Βίτσι. Η θερμοκρασία ψηλά πλησιάζει το μηδέν. Εξ άλλου κυνήγι μπεκάτσας χωρίς πάχνες και κρύο δεν είναι φυσιολογικό.
Ο αέρας δεν μας άφησε να ψάξουμε την κορυφογραμμή, από την άλλη ούτε οι μπεκάτσες θα διάλεγαν μια ανεμοδαρμένη ράχη όπου τα ξερά φύλλα στροβιλίζονται στους δρόμους και στα ξέφωτα.
Αρχίσαμε να κατεβαίνουμε το βουνό. Από τα 1.700 της πρώτης εξόρμησης, δοκιμάσαμε χωρίς επιτυχία χαμηλότερα στα 1.300, για να καταλήξουμε σε μια κλειστή πλαγιά στα 1.000 μέτρα. Ενα κοπαδάκι φάσσες πέρασε πάνω μας και μία έπεσε με τα οχτάρια διασποράς.
Σε μια καλά προστατευόμενη από τον αέρα γωνιά, κοκάλωσαν τα σκυλιά. Κυκλώσαμε την μπεκάτσα αλλά κατάφερε να ξεφύγει από δύο τουφέκια και τέσσερις πυροβολισμούς.
Τα πυκνά κλαδιά και οι κορμοί της οξιάς βόλευαν την μπεκάτσα να κάνει τις μαγικές πιρουέτες της και κράτησαν τα σκάγια μακριά από τις φτερούγες της.
Η απογοήτευση για την αποτυχία αλλά και η χαρά για την πρώτη επιβεβαιωμένη συνάντηση της χρονιάς ήταν αναπόφευκτη.
Το πρωί της πρώτης Κυριακής του Νοεμβρίου, με το μπάσιμο του Νοεμβρίου, οι ελπίδες για ένα καλό μπάσιμο αναπτερώθηκαν.
Ο αέρας ήταν υγρός και παγωμένος και στα ψηλά στον αυχένα της κορυφής οι οξιές ήταν κάτασπρες.
Ανοιχτός λογαριασμός
Η υγρασία πάγωνε στα κλαδιά και οι πρώτοι πάγοι στους νερόλακκους με στάσιμα ρηχά στους δρόμους νερά ήταν γεγονός. Το θερμόμετρο είχε κολλήσει στα μείον ένα και δύο. Ούτε για αστείο να ψάξεις μπεκάτσες στον αέρα αυτόν και η κατάβαση στα χθεσινά απάγκια ήταν η μόνη λύση.
Εξάλλου ένα ανοιχτός λογαριασμός με την πρώτη μπεκάτσα της χρονιάς ήταν σε εκκρεμότητα.
Εδώ τουλάχιστον ήταν μηδέν η θερμοκρασία και χωρίς αέρα.
Πριν ετοιμαστούμε, τα σκυλιά έτρεξαν μπροστά και στο δεύτερο άκουσμα του μπίπερ μια γνώριμη σκιά φάνηκε να χάνεται μέσα στις οξιές. Να ήταν η ίδια;
Από την ίδια γωνιά του δάσους έφυγε πάντως. Μετά από μία ώρα και τρεις κενές φέρμες την μπλοκάραμε επιτέλους σε μια πυκνή συστάδα.
Πέταξε πονηρά, χαμηλά σαν λαγός και έπεσε τραυματισμένη με τη δεύτερη τουφεκιά που έριξα, λίγο πριν χαθεί στις φυλλωσιές.
Η νεαρή σκύλα έτρεξε και την άρπαξε ενώ προσπαθούσε να πετάξει πηδώντας απεγνωσμένα. Επιτέλους την είχαμε στα χέρια μας. Ετσι, τα πρώτα κρύα στα βουνά έφεραν και την πρώτη μπεκάτσα της χρονιάς.
Θωμάς Μπατσέλας
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Θωμάς Μπατσέλας
