932
Κωνσταντής Αλεξόπουλος είναι φοιτητής Ωκεανολογίας και Διατήρησης του Θαλάσσιου Περιβάλλοντος, στο University of Plymouth. Είναι φωτογράφος, αυτοδύτης και συνιδρυτής του ΜΚΟ «Ocean Giants Trust Plymouth», που έχει ως κύριο σκοπό τη χρηματοδότηση μικρότερων οργανισμών ανά τον κόσμο για έρευνα πάνω στα μεγάλα θαλάσσια σπονδυλωτά των ωκεανών μας. Σε μία πρόσφατη εξόρμησή του στον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας είδε και κατέγραψε εικόνες από προβλήματα που, αν και θα περιμέναμε να δούμε στη θάλασσα, βλέπουμε να εξαπλώνονται και στα βουνά. Μας έστειλε το παρακάτω κείμενο και τις φωτογραφίες.
Μενού για ελάφια: Βλάστηση ή σκουπίδια;
Οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε τα πλαστικά ως «διάσημα» για το πώς επηρεάζουν αρνητικά θαλάσσιους οργανισμούς όπως οι χελώνες και τα θαλάσσια θηλαστικά. Τι θα λέγατε όμως εάν μαθαίνατε πως τα σκουπίδια μας θέτουν σε κίνδυνο και την άγρια ζωή της ξηράς;
Πριν από λίγο καιρό βρέθηκα στην Πάρνηθα για μία ημερήσια βόλτα. Εκεί, κατευθυνόμενος προς το καταφύγιο Μπάφι, σταμάτησα στην Εκκλησία της Αγίας Τριάδας (Ζώνη προστασίας Β4 – αναψυχή, αθλητισμός, γεωργία, περιβαλλοντική ενημέρωση), όπου είχα την τύχη να συναντήσω ένα μικρό κοπάδι κόκκινων ελαφιών (Cervus elaphus). Μετά από λίγη ώρα, και έχοντας φωτογραφήσει τα ήρεμα θηλαστικά να τρέφονται με βλάστηση, παρατήρησα πως άρχισαν να κινούνται προς μία άλλη −πιο εύκολη− πηγή τροφής: τους ξέχειλους κάδους σκουπιδιών στην άκρη του δρόμου.
Τα ελάφια, όπως και άλλα είδη, αναζητούν τροφή στους κάδους, ελκυόμενα από την οσμή ανθρώπινων αποφαγιών, περιτυλιγμάτων κ.τ.λ. Πολλές φορές όμως, μη μπορώντας να ξεχωρίσουν φαγητό από σκουπίδι, καταλήγουν να τρώνε πλαστικά, χαρτιά και άλλες συσκευασίες, κάτι στο οποίο έγινα μάρτυρας κι εγώ.
Το κόκκινο ελάφι, συγκεκριμένα, θεωρείται «Κρισίμως κινδυνεύον», σύμφωνα με το Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Ζώων της Ελλάδας, και καλύπτεται από το «Σχέδιο δράσης για την προστασία του Κόκκινου Ελαφιού Cervus elaphus στην Ελλάδα» του WWF Ελλάς, σε συνεργασία με άλλους περιβαλλοντικούς και πανεπιστημιακούς φορείς της χώρας. Παράλληλα, η Πάρνηθα έχει ανακηρυχθεί Εθνικός Δρυμός από το 1961 και εντάσσεται στο πανευρωπαϊκό δίκτυο προστασίας των ειδών και των ενδιαιτημάτων τους, Natura 2000.
Όπως είναι λογικό, ένα πρόβλημα τέτοιας φύσης μπορεί να λυθεί μέσω της συχνότερης συλλογής των σκουπιδιών, από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Δήμου Αχαρνών ή με την αντικατάσταση των κάδων, με νέους που κλείνουν. Παρ’ όλα αυτά, η δεύτερη λύση δεν εγγυάται πως οι κάδοι θα παραμένουν κλειστοί, οπότε ένας συνδυασμός των παραπάνω προτάσεων θα ήταν προτιμότερος.
Με τα κρούσματα θαλάσσιων οργανισμών που ξεβράζονται νεκροί στις ακτές μας να αυξάνονται, και με ποσότητες απορριμμάτων στα στομάχια τους που ξεπερνούν τη φαντασία, θα ήταν καταστροφικό να δούμε αυτή την αδιαφορία να επεκτείνεται και στην ξηρά. Είναι καιρός να καταλάβουμε την αξία και την ομορφιά της ελληνικής φύσης, και να κάνουμε ό,τι μπορούμε σαν άτομα, κοινωνία και πολιτεία, για την προστασία και τη διατήρησή της.
Δείτε περισσότερη δουλειά του Κωνσταντή Αλεξόπουλου στην ιστοσελίδα του και ακολουθήστε τον στο Instagram.
Πηγή : AthensVoice
