Ζούμε στην εποχή της απομυθοποίησης…
Δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτή την μοίρα ένα από τα πιο μυστηριώδη, απρόβλεπτο στις εμφανίσεις του, μυθικό πουλί ,όπως η μπεκάτσα.
Οι μετακινήσεις της μπεκάτσας από τις περιοχές φωλεοποίησης στις ζώνες διαχείμασης, το φθινόπωρο και η αντίστροφη πορεία της την άνοιξη, καταγράφεται πλέον από το άγρυπνο μάτι, για να είμαστε όμως ακριβέστεροι από το αυτί, των δορυφόρων, με την βοήθεια πομπών που τοποθετούνται πάνω στα πουλιά.
Μέχρι σήμερα γνωρίζουμε με την βοήθεια δαχτυλιδιωμένων πουλιών που κατά καιρούς ανευρίσκονται, ακόμη και στην χώρα μας, την γενική κατεύθυνση μετακίνησης της μπεκάτσας, χωρίς να γνωρίζουμε όμως ενδιάμεσα σημεία στάσης, χρόνους και διάρκεια πτήσης κλπ.
Με τα μέχρι σήμερα γνωστά στοιχεία, από την πολύ πετυχημένη προσπάθεια του Game&Wild conservation trust στην Μεγάλη Βρεττανία, φωτίζονται πολλές πτυχές της αποδημίας ενός «φαντάσματος του δάσους» όπως είναι η μπεκάτσα.
Αναλύοντας την πορεία μιας θηλυκής μπεκάτσας στην οποία τοποθετήθηκε ένας πομπός παρακολούθησης στην περιοχή της Ουαλλίας δεν μπορούμε παρά να μείνουμε έκθαμβοι από το τεράστιο ταξίδι που έκανε διασχίζοντας όλη σχεδόν την Βόρεια Ευρώπη, από την Δύση προς Ανατολή, για να φτάσει, βαθιά μέσα στην Ασία, πολύ πιο πέρα από τα Ουράλια που αποτελούν το φυσικό όριο Ευρώπης-Ασίας.
Μια επική πορεία σχεδόν 7,000 χιλιομέτρων(!!!), ένα μεγαλειώδες ταξίδι 38 ημερών από την στιγμή που αποφάσισε να διασχίσει την Μάγχη, το μόνο θαλάσσιο πέρασμα που υπήρχε μπροστά της, μέχρι την ημέρα που επιτέλους διάλεξε την περιοχή φωλεοποίησης της.
Άραγε ήταν η ίδια περιοχή όπου γεννήθηκε και ανατράφηκε η ίδια? Κανείς δεν μπορεί να το βεβαιώσει ούτε και να το απορρίψει.
Η καταπληκτική εκμετάλλευση των ανέμων και των καιρικών συνθηκών ήταν τυχαία ή προέκυψε από μια βαθιά ενστικτώδη γνώση-πρόβλεψη των μετεωρολογικών συνθηκών?
Εντύπωση ,απορία και θαυμασμό προκαλεί το ταξίδι της και οι επιλογές της. Ένα μικρό αγρόκτημα στη μέση του πουθενά , μέσα στις απέραντες επίπεδες καλλιεργούμενες εκτάσεις της Ρωσίας όπου έφτασε μετά από συνεχόμενη πτήση 500 χιλιομέτρων για να ξεκουραστεί και να τραφεί!!! Το ανακάλυψε τυχαία ή το γνώριζε από την φθινοπωρινή της αποδημία και κατευθύνονταν εκεί με μια δυναμική στοχοποίηση?
Η μέση απόσταση μετακίνησης ,συμπεριλαμβανόμενων και των ημερών στάσης για ξεκούραση και τροφή στα ενδιάμεσα σημεία, ήταν 180 χιλιόμετρα την ημέρα!!
Αν τολμήσουμε να προεκτείνουμε μια εφαρμογή των παραπάνω στην δική μας περιοχή, οι εκπλήξεις μας θα είναι εντυπωσιακές. Θα μπορούσε μια μπεκάτσα να διασχίσει όλη την Ελλάδα απ άκρη σ’ άκρη χωρίς ενδιάμεση στάση!!!. Και να αφήσει τους κυνηγούς με την αγωνία της αναζήτησης και την επακόλουθη απορία της απουσίας της, καθώς την ψάχνουν απεγνωσμένα στα παλιούρια της Μακεδονίας ενώ αυτή θα ξεκουράζεται στις νότιες ακτές της Πελλοπονήσου ή θα προσγειώνεται στις βόρειες ακτές της Κρήτης!!!
Αν οι «κρυφές» συνήθειες του μυστηριώδους και άγνωστου εν πολλοίς πουλιού όπως η μπεκάτσα, συγκινούν σήμερα μόνο τους παθιασμένους μπεκατσοκυνηγούς και τους οδηγούν να ψάχνουν μανιωδώς τα «φαντάσματα του δάσους», η καταγραφή τους, προκαλεί ακόμη περισσότερο θαυμασμό και δέος για τις δυνάμεις και δυνατότητες του «μοναχικού δασόβιου πτηνού», όπως εύστοχα χαρακτηρίζεται η μπεκάτσα από τους ειδικούς επιστήμονες.
Ακόμη και μετά από την «σκληρή» και τεχνοκρατική επιστημονική προσπάθεια απομυθοποίησης του, το φάντασμα του δάσους θα εξακολουθήσει να συντηρεί άσβεστο το πάθος των μπεκατσοκυνηγών ..
Μερικοί μύθοι, όπως και η ίδια η μπεκάτσα, δεν πεθαίνουν εύκολα.
του Θωμά Μπατσέλα
