767
Ενας κυνηγός πανέτοιμος με τη στολή του να βγαίνει πρωί πρωί από το εκλογικό τμήμα δεν ήταν αυτό που θα περίμενε να δει κανείς, ενώ το χαρούμενο γάβγισμα του Αρη αποτελείωσε έναν πρωινό ψηφοφόρο καθώς διαπίστωσε έκπληκτος ότι εκτός από τον κυνηγό υπήρχαν και σκυλιά έξω από το εκλογικό τμήμα.
Ποτέ το κυνήγι δεν βρέθηκε στην «πρώτη» γραμμή» των εκλογών όπως στις εκλογές της περασμένης Κυριακής. Ακόμη και όταν συμμετείχε το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών σε ευρωεκλογές δεν υπήρχε παρόμοια ανάμειξη των πολιτικών κομμάτων στα θέματα του κυνηγιού. Οι κυνηγοί προσήλθαν στις κάλπες πληροφορημένοι αρκετά καλά για τις διαθέσεις των κομμάτων αλλά και των υποψήφιων βουλευτών για τον τρόπο που μας βλέπουν και θα μας αντιμετωπίζουν από την επομένη μέρα.
Ομως, εκτός από εκλογές υπάρχει και το κυνήγι. Μόνο ο καιρός θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στην κυριακάτικη έξοδο και σε καμιά περίπτωση οι εκλογές. Η βροχή είχε σταματήσει πριν ξημερώσει στα βορειοδυτικά και η ευκαιρία για μια διπλή εξόρμηση στις κάλπες και τις μπεκάτσες δεν έπρεπε να πάει χαμένη. Εκτός από τα όπλα και σακίδια αυτήν τη φορά και η ταυτότητα ήταν μέσα στον απαραίτητο εξοπλισμό της κυνηγετικής μέρας.
Η πρότασή μου να περάσουμε από το εκλογικό κέντρο πριν ξεκινήσουμε το κυνήγι, ντυμένοι με τις κυνηγετικές στολές, ήταν καλή για να δημιουργήσει ένα χαλαρό κλίμα με αστεία και γέλια, την ώρα που τα σκυλιά φορτώνονταν στο αυτοκίνητο.
Στο εκλογικό τμήμα
Η προοπτική αυτή άρχισε να γίνεται πραγματικότητα όταν πριν ακόμη ξεκινήσουμε φωνάζουν τον Φώτη από το σπίτι και εμφανίζεται σε λίγο με ένα χαρτί στα χέρια. «Ψηφοφορία δεν ήθελες πρωί πρωί; Θα πάμε στο χωριό να δώσουμε το χαρτί αυτό στο εκλογικό τμήμα. Μια που ήρθαν έτσι τα πράγμα τα θα κυνηγήσουμε εκεί».
Ο γιος του ήταν εφορευτική επιτροπή, αλλά η γρίπη που αυτή την εποχή σαρώνει τον είχε στο κρεβάτι εδώ και μέρες. Ετσι θα έπρεπε να παραδώσουμε το πιστοποιητικό ασθενείας από το νοσοκομείο.
Κατά τις οκτώ είμαστε έξω από το εκλογικό τμήμα. Τα σκυλιά ανήσυχα για τις μυρωδιές και την κίνηση των αυτοκινήτων στον δρόμο αρχίζουν να γκρινιάζουν και ο ανυπόμονος Αρης γάβγιζε την ώρα που ο Φώτης βγήκε από το αυτοκίνητο και δεν ασχολήθηκε μαζί του. Γελούσα με τη σκέψη ότι θα έπρεπε ίσως να μπω εγώ στο εκλογικό τ
τμήμα και να ζητήσω από τον φίλο μου που ήταν δικαστικός αντιπρόσωπος να ψηφίσω κιόλας. Ομως η ιδέα ότι θα μπορούσε να με κρατήσει ως μέλος της εφορευτικής επιτροπής, μια και έλειπαν πολλοί από αυτούς, μου πάγωσε το χαμόγελο και άρχισα να ανησυχώ για την τύχη της κυνηγετικής μας εξόρμησης.
Επιτέλους, ο Φώτης φάνηκε να κατεβαίνει τα σκαλιά υπό το έκπληκτο βλέμμα ενός πρωινού ψηφοφόρου που με κοστούμι και γραβάτα θα ψήφιζε πριν μεταβεί στην εκκλησία.
Σε δέκα λεπτά ήμασταν ψηλά στη ράχη πάνω από το χωριό. Επιτέλους τα σκυλιά αισθάνθηκαν τις γνωστές μυρωδιές του δάσους και παρέμειναν ήρεμα μέχρι να ετοιμάσουμε τα όπλα και τα γιλέκα. Ομίχλη και υγρασία σηκώνονταν από όλες τις ρεματιές και τα κλαδιά των δένδρων ήταν φορτωμένα με νερό που έσταζε πάνω σου στο παραμικρό άγγιγμα. Καλός καιρός για μπεκάτσες και ακόμη καλύτερος για όσους θα πήγαιναν στις κάλπες.
Στα μούτρα
Οι μπεκάτσες ήταν ανήσυχες και δεν στέκονταν εύκολα σε φέρμα. Δυο και τρεις φορές είχαμε λευκές φέρμες σε ζεστές θέσεις πριν τελικά καταφέρουμε να μπλοκάρουμε το πουλί. Είχαμε ήδη μία στο σακούλι όταν ο Αρης νευρικά τη στρίμωξε σε μια συστάδα με αγριογκορτσιές και βάτα αναγκάζοντάς τη να πεταχτεί κατακόρυφα μέσα από τα κλαδιά.
Ιδανική ευκαιρία για την κυνηγό και η μπεκάτσα έπεσε σχεδόν στα μούτρα του Αρη που την έπιασε γρήγορα και την έφερε όλος χαρά. Ο Εκτορας ήταν μακριά και δεν μπόρεσε να φτάσει έγκαιρα.
Αλλες τρεις διέφυγαν μέσα στα πυκνά παρόλο που καταφέραμε να τις πυροβολήσουμε μέχρι να φτάσουμε ψηλά στη ράχη για να πάρουμε τον δρόμο του γυρισμού προς το αυτοκίνητο. Κάτω μακριά, στο βάθος της κοιλάδας, αυτοκίνητα πηγαινοέρχονταν συνεχώς και το έρημο χωριό ζωντάνεψε με κέντρο το εκλογικό τμήμα.
Σε μια στενή δασωμένη λωρίδα τα σκυλιά έπεσαν κυριολεκτικά στο έδαφος. Μια δυνατή φέρμα μας έκανε να αφήσουμε το χαλαρό περπάτημα και να τρέξουμε πίσω τους. Εφυγα χαμηλά και αριστερά στην άκρη του δασωμένου, ενώ ο Φώτης έφτασε πάνω στα σκυλιά μόλις ο Αρης άρχισε να ψάχνει τα χαμόκλαδα. Μικρά ξερόκλαδα κάτω από μεγάλες βελανιδιές ήταν ένας ιδανικός βιότοπος για κρυψώνα της μπεκάτσας που άφησε τη θέση της πονηρά πριν φτάσουμε.
Πενήντα μέτρα πιο μπροστά νέα φέρμα και το σφύριγμα του Φώτη με ανάγκασε να επιταχύνω το βήμα μου.
Είχα βρεθεί μέσα σε ένα πεδίο με… συρματοπλέγματα. Στο παρατημένο εδώ και χρόνια χωράφι οι απλωμένες αγκαθιές από τις βατομουριές είχαν αποκτήσει νέα ριζώματα και σε κάθε κίνηση το πόδι μου ήταν μέσα σε μια αγκάθινη παγίδα.
Το τρέξιμο ήταν η σίγουρη επιλογή για να μη φτάσει ποτέ στο τέρμα και έτσι όσο προσεκτικά μπορούσα διάλεγα τα βήματά μου ανάμεσα στα βάτα. Πολύ πριν φτάσω πυροβολισμός ακούστηκε και η μπεκάτσα ξεχύθηκε χαμηλά προς το μέρος μου ακολουθώντας την άκρη του δασωμένου. Εύκολη τουφεκιά, σε λίγο θα ήταν μπροστά μου στα δέκα με δεκαπέντε μέτρα μακριά παράλληλα με το δάσος.
Μόλις με αντίκρισε στη μέση του χωραφιού σπάζει απότομα δεξιά και αρχίζει ανοδική πορεία προς τις κορυφές των δένδρων στην άλλη άκρη του χωραφιού, όπου μια ακόμη πιο μεγάλη δασωμένη λωρίδα κατέβαινε μέχρι κάτω στο ποτάμι. Η χειρότερη κίνηση που μπορούσε να κάνει. Στροφή και ανοδική κίνηση συγχρόνως. Η πρώτη τουφεκιά πήγε κυριολεκτικά στον βρόντο. Μόλις ευθυγραμμίστηκε πάνω από τις κορφές και την έβαλα στον στόχο, έσπασε αριστερά και με μια βύθιση απέφυγε και τη δεύτερη. Χάθηκε πίσω από τα δέντρα.
Στράφηκα πίσω και περίμενα με τα μάτια καρφωμένα μακριά στο δάσος. Στο γύρισμα της ράχης τέλειωνε το δασωμένο και αν δεν έφευγε χαμηλά μπορεί να την εντόπιζα. Μια σκιά φάνηκε ανάμεσα στα κλαδιά και η μπεκάτσα εμφανίστηκε ψηλά στο κενό του δάσους. Συνέχισε λίγα μέτρα και με μια εντυπωσιακή κατακόρυφη σχεδόν βουτιά χάθηκε..
Γυρνώντας στον Φώτη τον βλέπω να κρεμάει το όπλο με απογοήτευση και να ξεκινά. «Πού πας, δεν θα την ψάξουμε;», φωνάζω την ώρα που γεμίζω το όπλο.
«Αυτή έχει φτάσει τώρα κάτω στην κάλπη… Φεύγουμε», είναι η απάντησή του.
«Την είδα που έπιασε… Είναι πίσω μας, στο σημείο που ξεκινήσαμε το δασωμένο.» Εκπληκτος με ακούει να περιγράφω το καταπληκτικό της γύρισμα που την έφερε…πίσω μας, σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που θα νόμιζε κανείς ότι έφυγε.
Ξεκινάμε προς τα πίσω με τον Εκτορα, ο Αρης έφυγε μπροστά ψάχνοντας μάταια. Η περιοχή που κρύφτηκε η μπεκάτσα είναι μια ανοιχτή ράχη με λίγα μεμονωμένα δεντράκια ανάμεσα στους όχτους που χωρίζουν τα παλιά εγκαταλελειμμένα χωράφια. Τελειώνοντας το δασωμένο είμαστε σε ευθεία γραμμή, με τον σκύλο να ακολουθεί χαλαρά ανάμεσά μας.
Πονηρή μπεκάτσα
Ο,τι καλύτερο για την πονηρή μπεκάτσα που θα μας περιμένει σίγουρα και θα πετάξει μόλις αντιληφθεί την πρώτη κίνηση σκύλου ή κυνηγού. Βγαίνοντας από το δασωμένο μπροστά μας υπάρχουν αραιά δεντράκια στον όχθο μεταξύ δύο χωραφιών.
«Θα πάμε δέντρο δέντρο να τη βρούμε, όπως οι υποψήφιοι ψάχνουν πόρτα πόρτα όλες τις πιθανές ψήφους» φωνάζω γελώντας. Οσα σημεία ύποπτα δεν πλησιάζει ο Εκτορας, τα «πατά» όλα ο Φώτης, ενώ εγώ έχω ανοιχτεί χαμηλά και λίγο πιο μπροστά για να ελέγχω και το πιθανό πέταγμά της στο γύρισμα της ράχης. Δέντρο δέντρο και θάμνο θάμνο περνάμε όλο τον όχτο του χωραφιού.
Στο τελευταίο δεντράκι περιμένει η μπεκάτσα και πριν ο Φώτης πλησιάσει πετάγεται με θόρυβο και ξεχύνεται διαγώνια στον κατήφορο. Αμάν, θα μου φύγει στο ανοιχτό, σκέφτομαι καθώς η ταχύτητά της μεγαλώνει… Μπροστά στα δυο μέτρα είναι η λυτρωτική σκέψη και την προσπερνώ σκοπεύοντας λίγο χαμηλά και δεξιά. Η τουφεκιά τη διαπερνά γεμίζοντας πούπουλα τον αέρα και πέφτει κεραυνοβολημένη. Οταν φτάνει ο Αρης, είναι ήδη αργά και η μπεκάτσα είναι στα δόντια του Εκτορα που τρέχει χαρούμενος γύρω μας.
Δύο μπεκάτσες το πρωί και δύο ψήφοι υπέρ των κυνηγών το απόγευμα είναι το αποτέλεσμα της κυνηγοεκλογικής εξόρμησής μας. Το μεσημέρι στο χωριό φάγαμε τον λαγό που χτυπήθηκε πριν από τα Χριστούγεννα και αργά το βράδυ φτάνω στο σπίτι με το μερτικό της ημέρας. Μια αρμαθιά ψηφοδέλτια και μία μπεκάτσα είναι τα σημερινά τρόπαια.
ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΤΣΕΛΑΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΘΩΜΑΣ ΜΠΑΤΣΕΛΑΣ
Πηγή : ΕΘΝΟΣ-ΚΥΝΗΓΙ
