Ψαχνοντας μπεκατσες τον Φεβρουαριο

 

Μπήκαμε στον τελευταίο μήνα της κυνηγετικής περιόδου και οι περισσότεροι προσπαθούμε να μάθουμε πληροφορίες για μπεκάτσες.

 

Η μεγάλη κακοκαιρία που έπληξε τις περισσότερες βαλκανικές χώρες γέμισε αισιοδοξία τους Ελληνες μπεκατσοκυνηγούς και από ό,τι φάνηκε τουλάχιστον προσωρινά, αρκετές μπεκάτσες έκαναν την εμφάνισή τους σε περιοχές της χώρας.

 

Η Θράκη είχε για ακόμη μια φορά την τιμητική της, καθώς οι κυνηγοί είχαν πολλές συναντήσεις και όλα έδειχναν ότι μέχρι το τέλος της κυνηγετικής χρονιάς θα συνέχιζαν να βρίσκουν πολλά πουλιά ακόμη.

 

Αλλά, όπως τις περισσότερες φορές συμβαίνει, οι μπεκάτσες τους στενοχώρησαν και εξαφανίστηκαν. Ομως έτσι είναι ο Φεβρουάριος, ένας δύσκολος μήνας για τους μπεκατσοκυνηγούς. Τα πουλιά συνήθως εμφανίζονται μαζεμένα και με την ελάχιστη καιρική μεταβολή μετατοπίζονται. Εχουν φύγει από τους τόπους που επέλεξαν για να ξεχειμωνιάσουν και σιγά σιγά ετοιμάζονται για τη μεγάλη επιστροφή που θα αρχίσει από τον Μάρτιο.

 

Οι μετατοπίσεις αυτή την εποχή είναι τοπικές και τρανό παράδειγμα ήταν οι μπεκάτσες που έκαναν την εμφάνισή τους την περασμένη εβδομάδα. Τα χιόνια και ο ισχυρός παγετός στα βόρεια σύνορα έσπρωξαν τα πουλιά στη χώρα μας και όταν ο καιρός άρχισε να βελτιώνεται οι μπεκάτσες ξαναμετατοπίστηκαν.

 

 

Το σέττερ του Μπάμπη και το επανιέλ του Γιάννη κυνηγώντας με την εμπειρία τους, απέδειξαν ότι και οι πιο δύσκολες μπεκάτσες μπορούν να μπλοκαριστούν.

 

Οι «ντόπιες» μπεκάτσες

 

Επειδή στο κυνήγι της μπεκάτσας δεν μετράει η ποσότητα, αλλά η ποιότητα της συνάντησης, αυτή την εποχή ο μπεκατσοκυνηγός και ο σκύλος του αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη πρόκληση της κυνηγετικής περιόδου. Να βρουν και να θηρεύσουν τις μπεκάτσες που έχουν απομείνει στους μπεκατσότοπους που κυνηγούσαν όλη τη χρονιά. Είναι οι μπεκάτσες που συνήθως εμφανίζονται στα όνειρά μας και μας αναστατώνουν.

 

Πρόκειται για πολύ έμπειρα πουλιά, που γνωρίζουν καλά τον τόπο, τον σκύλο σας αλλά και τον τρόπο με τον οποίο τις κυνηγάτε. Οταν έρχομαι αντιμέτωπος με τέτοια πουλιά το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να καταστρώσω ένα διαφορετικό σχέδιο αντιμετώπισης από ό,τι συνήθως. Βγάλτε μόνο τον έμπειρο σκύλο σας, και είναι πολλές οι πιθανότητες να δικαιωθείτε. Ενας καλός σκύλος έχει πολλές πιθανότητες να μπλοκάρει τις δύσκολες αυτές μπεκάτσες και είναι σίγουρο ότι αν τα καταφέρετε η ικανοποίηση θα είναι τεράστια.

 

 

Το ενδιαφέρον στο κυνήγι της μπεκάτσας τον Φεβρουάριο είναι οι τοπικές μετακινήσεις που γίνονται λόγω καιρικών συνθηκών, αλλά και οι απρόβλεπτες μετακινήσεις που δεν μπορούν να εξηγηθούν και είναι αυτές που χαροποιούν ιδιαίτερα τους μπεκατσοκυνηγούς.

 

Mετακινήσεις…

 

Το κυνήγι της μπεκάτσας τον Φεβρουάριο μας επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, μπορεί να συναντήσουμε πολλά πουλιά με καλοκαιρία.

 

Ηταν τέλος Ιανουαρίου όταν ο καλός φίλος Γιάννης Γιαννακόπουλος κάλεσε τον Αντώνη Μπληζιώτη και μένα σε ένα μονοήμερο κυνήγι στη Φωκίδα. Μας πληροφόρησε ότι τις προηγούμενες ημέρες οι κυνηγοί της περιοχής είχαν βρει πολλές μπεκάτσες. Ο καιρός; Καλοκαίρι.

 

Στην παρέα μας και ο Μπάμπης με ένα έμπειρο σέττερ, την Ηρα, που από τα πρώτα λεπτά της εξόρμησης βάλθηκε να επιβεβαιώσει τις πληροφορίες του Γιάννη. Τα πουλιά ήταν μαζεμένα σε μια περιοχή με πουρνάρι, όχι ιδιαίτερα πυκνό, και ήταν πουλιά καινούργια στην περιοχή.

 

Παρόλα αυτά ήταν καλά «εκπαιδευμένα» και μάλλον φαντάσματα ήταν παρά μπεκάτσες. Ομως το σέττερ του Μπάμπη και το επανιέλ του Γιάννη κυνηγώντας με την εμπειρία τους, απέδειξαν ότι και οι πιο δύσκολες μπεκάτσες μπορούν να μπλοκαριστούν και έδωσαν την ευκαιρία στον φωτογράφο του «ΕΘΝΟΥΣ-ΚΥΝΗΓΙ» Χάρη Γκίκα να βγάλει μερικές εξαιρετικές φωτογραφίες. Αλλά γιατί έγινε αυτή η μετακίνηση στο τέλος των Αλκυονίδων, και μάλιστα σε χαμηλό υψόμετρο;

 

Μόνο οι μπεκάτσες γνωρίζουν τον λόγο και όλοι εμείς μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε και αυτή η απρόβλεπτη συμπεριφορά είναι που κάνει το κυνήγι της μπεκάτσας μοναδικό. Μια εξήγηση που μπόρεσα να δώσω ήταν τα λόγια του μεγάλου μπεκατσοκυνηγού Χρήστου Καλφόπουλου που μου είχε πει «Την μπεκάτσα την οδηγεί η διαίσθηση της τροφής και αυτό θα πρέπει να έχει πάντα στο μυαλό του ένας μπεκατσοκυνηγός».

 

Ο τελευταίος μήνας της κυνηγετικής περιόδου μπορεί να μας δώσει απίστευτες συγκινήσεις από τις συναντήσεις που θα έχουμε με τις έμπειρες μπεκάτσες. Επιλέξτε να κυνηγήσετε τις μπεκάτσες που υποθέτετε ότι έχουν παραμείνει στα μπεκατσοτόπια και να είστε σίγουροι ότι μπορούν να μετατρέψουν έναν σκύλο σε μπεκατσόσκυλο.

 

Εάν πάλι έχετε διάθεση, χρήματα για καύσιμα και διόδια, καθώς και χρόνο ψάξτε για τις τοπικές μετακινήσεις που γίνονται αυτήν την εποχή και δεν θα χάσετε. Και μην απογοητεύεστε εάν δεν βρείτε μπεκάτσες. Κάθε μέρα είναι διαφορετική και με τις μπεκάτσες δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος….

 

Ερευνες

 

Η έρευνα με την ονομασία «ΦΑΙΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΠΕΚΑΤΣΑΣ SCOLOPAX RUSTICOLA ΣΕ ΠΕΡΙΟΧΗ ΔΙΑΧΕΙΜΑΣΗΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΔΥΤΙΚΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ» Περικλής Μπίρτσας, Χρήστος Σώκος, Θωμάς Μπατσέλας, Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας-Θράκης ΩΡΙΩΝ Το Δίκτυο των Κυνηγών, που δημοσιεύτηκε στα πρακτικά του 5ου Διεθνούς Συνεδρίου στην Αγρια Πανίδα, που πραγματοποιήθηκε στις 22-27/9/2007 στη Χαλκιδική και διοργανώθηκε από την επιστημονική εταιρεία Wild Animal Vigilance Euromediterranean Society, μεταξύ των άλλων έδειξε «πως η αφθονία της μπεκάτσας δεν αλλάζει σημαντικά κατά τη διάρκεια της περιόδου από Νοέμβριο έως Φεβρουάριο του ίδιου έτους. Αυτό σημαίνει πως εάν στην περιοχή έρθουν πολλές μπεκάτσες τον Νοέμβριο η αφθονία των μπεκατσών θα παραμείνει σε υψηλά επίπεδα μέχρι το τέλος της κυνηγετικής περιόδου.

 

Τον Φεβρουάριο υπάρχει μια μικρή μείωση στην αφθονία των μπεκατσών κάτι που μπορεί να αποδοθεί στη χειμερινή θνησιμότητα.

 

Τα στοιχεία της έρευνας αυτής σχετικά με τη φαινολογία είναι σχεδόν ίδια με αυτά των Hidalgo και Rocha (2001) στην ανατολική Ισπανία».

 

Κωνσταντίνος Λουρής

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: Χάρης Γκίκας