654
Πριν λίγες μέρες ολοκληρώθηκε η τελευταία πράξη του γνωστού πια σε όλους τους κυνηγούς μόνιμου θεατρικού έργου. Το ίδιο σενάριο, οι ίδιοι πρωταγωνιστές, οι ίδιοι δυστυχώς θεατές που πληρώνουν και το εισιτήριο.
Με μια προβλέψιμη επαναληπτικότητα και σταθερότητα διαχρονική, σαν τις αρχαίες ολυμπιάδες που κάθε 4 χρόνια έδιναν το παρόν οι αθλητές από όλη την Ελλάδα, έχει διαμορφωθεί στον κυνηγετικό κόσμο ένας αντίστοιχος θεσμός. Η αφύπνιση του Κόμματος των Ελλήνων Κυνηγών και η συμμετοχή του στις Ευρωεκλογές είναι πλέον μια φυσική σταθερά στον χωροχρόνο. Μαζί με όλα τα υπόλοιπα είδη του Μουσείου Μέτρων και Σταθμών των Παρισίων αποτελεί την πιο μακροβιότατη κυνηγετική σταθερά. Μόνο η αειθαλής και κορυφαία θητεία του Προέδρου των Κυνηγών, που αποτελεί την άλλη μόνιμη σταθερά των κυνηγών, την ξεπερνά ίσως σε μονιμότητα.
Με την απαραίτητη, φυσικά στιγμιαία, εκεχειρία και τους όρκους πίστης και αγώνα όλων των πρωταγωνιστών, αφανών και εμφανών, εμφανίστηκε σαν κομήτης ακόμη μια φορά το ΚΕΚ και κατακλίθηκε για την επόμενη πενταετή χειμέρεια νάρκη του.
Veni, Verbi…Sοmni είναι το παραφρασμένο ρητό που ταιριάζει καλύτερα στο ΚΕΚ, σε αντιδιαστολή με το ηγετικό Veni, Vidi, Vici. Μπορεί να μην έχουν εφαρμογή τα νικητήρια ρητά του Καίσαρα στα κυνηγετικά δρώμενα αυτή την εποχή, όμως ο Αυτοκρατορικός ρόλος του Καίσαρα και η υποβοηθητική Σύγκλητος της Ρώμης , μια χαρά ταιριάζουν στις Διοικήσεις μας. Όπως και η αυτοκαταστροφική πορεία μας ως κυνηγοί με τις αυτοκρατορικές μεθόδους διοίκησης που επιλέξαμε.
Στην τελευταία θλιβερή και στενάχωρη μάζωξη του ΚΕΚ, ένας αδιόρατος ίσκιος φαινόταν ότι πλάκωνε και στοίχειωνε τις μίζερες προσπάθειες των ανθρώπων του να ορθώσουν το ανάστημα του κόμματος ανάμεσα στους κυνηγούς πρώτα και στην κοινωνία σε δεύτερο βαθμό. Τόσο βαρύς ήταν ο ίσκιος αυτός, ο ίσκιος του «Προέδρου της ΚΣΕ», που όλα αυτά τα χρόνια κρατά το ΚΕΚ σε μια υπολανθάνουσα κατάσταση μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, που βάρυνε τα λόγια του προέδρου Τσαγκανέλια, περισσότερο και από το ύφος του.
Το παράπονο του «προέδρου» του ΚΕΚ ότι τόσα χρόνια τον υποβαθμίζουν συστηματικά από μεριά της ΚΣΕ δεν είναι λόγια του αέρος αλλά η σκληρή πραγματικότητα. Από πολιτική σκοπιά πιθανόν να έχει κάποια δίκια η Διοίκηση της ΚΣΕ για τις δυνατότητες, ή μάλλον τις μη δυνατότητες που έχει ή πρέπει να έχει ένα Κόμμα των Ελλήνων Κυνηγών. Δυό πόλους ισχύος και προβολής δεν χωρά ο αυτοκρατορικός μικρόκοσμος των κυνηγών. Ούτε ίσως μπορεί το ΚΕΚ με τον πρόεδρο του να εκπροσωπήσει τους κυνηγούς στα αλισβερίσια τους με την πολιτική εξουσία, καλύτερα από τον Πρόεδρο της ΚΣΕ.
Το ότι θα καταλήγαμε σε μια σύγκρουση μεταξύ των δύο κυρίαρχων (πληθυσμιακά) κυνηγετικών δομών ήταν αναπόφευκτο. Τα αποτελέσματα αυτής της ιδιότυπης και στείρας αντιπαράθεσης είναι καταστροφικά και για τους δύο. Το ΚΕΚ αδυνατεί να αποκτήσει δυναμική μεταξύ των κυνηγών όταν αντιτίθεται σ’ αυτό η ηγεσία τους και η ΚΣΕ απομονώνεται πολιτικά και ιδεολογικά μεταξύ των κυνηγών, όταν τόσο ξεκάθαρα και αρνητικά αντιμετωπίζει ως εχθρική δύναμη το ΚΕΚ. Την αδιέξοδη πορεία αυτή καθοδηγούν, δυστυχώς, εκόντες –άκοντες οι ηγέτες της ΚΣΕ.
Το παράδοξο της ιστορίας είναι όμως ότι, ενώ ουσιαστικά έχουμε μια «εισπήδηση» μέρους της ηγεσίας της ΚΣΕ στο ΚΕΚ, αυτό αντί να οδηγεί σε συγκλίσεις και κοινές προοπτικές , διευρύνει το ρήγμα , σκληραίνει την αντιπαράθεση μεταξύ των δυο κυνηγετικών πόλων και δεν βελτιώνει τις προοπτικές κανενός. Φαίνεται ότι ο προεδρικός ιός της ΚΣΕ έχει μολύνει πλήρως και την ηγετική ομάδα του ΚΕΚ. Ο πρόεδρος Τσαγκανέλιας έχει μεν αγνές προθέσεις και διαθέσεις, αλλά δεν μπορεί να επωμισθεί τον αυτοκρατορικό ρόλο του «Προέδρου» που έχουν συνηθίσει βολικά οι υπόλοιποι «άρχοντες» και «Συγκλητικοί» μας να αναθέτουν στον Πρόεδρο της ΚΣΕ. Έτσι η κακέκτυπη εφαρμογή της «ενός ανδρός αρχή», που είναι το αυτοκρατορικό μοντέλο διακυβέρνησης των οργανώσεων μας, οδήγησε και το ΚΕΚ σε μια αποτυχημένη και εν υπνώσει κομματική δομή και οργάνωση .
Αυτό είναι λογικό και αναμενόμενο όταν εκλεγμένα στελέχη της ΚΣΕ γίνονται και ηγετική ομάδα του ΚΕΚ. Το ερώτημα είναι αν όλα αυτά διεδραματίζονται με μια σκοπιμότητα έτσι ώστε να φυτοζωεί το ΚΕΚ εσαεί, ή είναι απλά η φυσιολογική κατάληξη της αυτοκρατορικής οργανωτικής δομής των κυνηγών, όπου ο πρόεδρος αποφασίζει, εκτελεί και εκπροσωπεί τον θεσμό, με τους υπόλοιπους της διοίκησης σε μια «βολική» για όλους απραξία;
Θα ήταν ίσως υπερβολικό και ευφάνταστο να θεωρήσουμε ότι όποιοι θέλουν το ΚΕΚ αδύναμο φροντίζουν να το κρατούν δέσμιο, με τις δομές που έχει εδώ και 25 χρόνια, σε μια βολική, για πολλούς , αδυναμία ύπαρξης και παρεμβάσεων. Ούτε μπορούμε να διανοηθούμε ε ότι ο πρόεδρος του ΚΕΚ που το αντιμετωπίζει ως «παιδί» του, αρνούμενος να αποδεχτεί ότι κάποτε και τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν μακριά από τους γονείς τους, ιδίως όταν ενηλικιώνονται, θα μπορούσε να βάζει τρικλοποδιές στο ίδιο το παιδί του. Οι υπόλοιποι όμως; Θέλουν άραγε όλοι να μεγαλώσει το Κόμμα των Ελλήνων Κυνηγών; Η βολεύονται οι περισσότεροι κυνηγοί με μια ανά πενταετία αναλαμπή , μια τυπική συμμετοχή σε αγώνες υπολογισμένα χαμένους από χέρι, έτσι ώστε να δικαιολογείται η διαχρονική απραξία και αφωνία;
Veni, Verbi…Sοmni . Ήρθα, Είπα, Κοιμήθηκα. Για τα επόμενα πέντε χρόνια, κυνηγοί και ηγετική ομάδα του ΚΕΚ μπορούν να κοιμηθούν ήσυχοι μετά την τελευταία μάζωξη. Το 2019 ο «πρόεδρος» Τσαγκανέλιας θα σαλπίσει συναγερμό, ο «Πρόεδρος των Κυνηγών» θα τον καλέσει ως εκδότη στην κοπή πίττας της ΚΣΕ, αρνούμενος να τον αναγνωρίσει ως κομματικό θεσμό. Τα στελέχη του ΚΕΚ που είναι και μέλη της διοίκησης της ΚΣΕ θα βγάλουν ωραίους λόγους για συμμετοχή, συσπείρωση και αγώνα όλων των κυνηγών, θα βρεθούν και δέκα-είκοσι καινούργιοι κυνηγοί να ντυθούν υποψήφιοι, μαζί με τους «μόνιμους εξ εφέδρων» και θα έχουμε έναν ηρωικό, τίμιο αλλά χαμένο από χέρι αγώνα. Κάπου στη πορεία θα προλάβει να «βγεί» και ένας δίσκος για οικονομική ενίσχυση , έτσι ώστε να αποφευχθεί το ολοκληρωτικό ρεζίλεμα και παραδόξως θα είμαστε έτοιμοι την ημέρα των εκλογών.
Όσο αρνούμαστε να δούμε την αλήθεια και την πραγματικότητα κατάματα, αυτό θα είναι το θλιβερό μας μέλλον. Τόσο για το ΚΕΚ που θα φυτοζωεί, σαν ένα μικρό δενδράκι μπονζάι σε μια γλαστρούλα, όσο και για την ΚΣΕ που θα γίνεται όλο και ποιο προσωποπαγής, όλο και πιο αυτοκρατορική, όλο και πιο απόμακρη. Με την «Σύγκλητο» των αντιπροσώπων μας να μην μπορεί να αναλάβει ρόλους και συμμετοχή, να τα φορτώνει όλα βολικά στον «Πρόεδρο-Καίσαρα» που κάτι τέτοιο επιδιώκει διακαώς ο ίδιος και το κυνήγι να μειώνεται και να υποβαθμίζεται κάθε χρόνο και περισσότερο.
Και οι κυνηγοί; Όλο και περισσότερο απομακρύνονται ψυχολογικά και θεσμικά τόσο από τις οργανώσεις τους όσο και από το εν δυνάμει κόμμα τους.
Αυτό θέλουμε; Αυτό μπορούμε;
Le Chasseur
