Η ελληνική νομοθεσία είναι λίγο «γκρίζα ζώνη» στα μαχαίρια. Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. Αν κάποιος πιαστεί να οπλοφορεί με μαχαίρι θα γίνει δικαστήριο και εκεί θα αποφασιστεί η αθωότητα του ή το αντίστροφο.
Εν γένει το ίδιο μαχαίρι γίνεται νόμιμο ή παράνομο ανάλογα με το εκάστοτε περιβάλλον του:
- Ο κρεοπώλης με το μπαλτά του είναι καθόλα νόμιμος μέσα στην επιχείρηση του, αλλά όχι και σε μια καφετέρια.
- Ο κηπουρός μπορεί να κραδαίνει άνετα ένα «μασέτι» σε ένα παρατημένο κήπο καθαρίζοντας κλαδάκια, αλλά είναι 100% παράνομος με το ίδιο μαχαίρι σε ένα λεωφορείο.
- Ο κυνηγός κουβαλάει ελεύθερα το μαχαίρι επιβίωσης για να γδέρνει και να καθαρίζει τα θηράματα ή για οποιαδήποτε άλλη μικροδουλειά στο κυνήγι – δεν μπορεί να κάνει όμως το ίδιο και σε ένα εστιατόριο.
Όταν λοιπόν μεταφέρετε μαζί σας ένα μαχαίρι (ή το αποθηκεύετε στο σπίτι), πρέπει πάντα να υπάρχει μια λογική εξήγηση για την ύπαρξη του, στο συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.
Έχοντας μιλήσει με αστυνομικούς για το θέμα αυτό, κατέληξα στα εξής:
Θεωρείστε τα 12cm μήκους λάμας σαν γενικό «μπούσουλα». Πάνω από 12cm και το μαχαίρι στα μάτια του νόμου (αρχίζει να) φαίνεται σαν όπλο.
Μην αγοράζετε ποτέ μαχαίρια με χτυπημένο πάνω τους αριθμό όπλου, όπως έχουν κάποιες ξιφολόγχες και όχι μόνο. Ο αριθμός όπλου ξεκαθαρίζει το προφανές: Ότι το συγκεκριμένο αντικείμενο σχεδιάστηκε για όπλο, και ο κάτοχος του οπλοφορεί. Μακριά λοιπόν!
Η ιδανική λύση, αν κάποιος χρειάζεται μαχαίρι πάνω του, είναι ο ελβετικός σουγιάς. Χιλιάδες πιθανές χρήσεις, καλή ποιότητα και πολύ λογική τιμή. Το συγκεκριμένο εργαλείο το συστήνω ανεπιφύλακτα, μέχρι και οι αστροναύτες έχουν! Δυστυχώς δεν μπορείτε να το έχετε μαζί σας στο αεροπλάνο.
Όσοι κυνηγούν από μας, χρειάζονται και ένα «μαχαίρι επιβίωσης» για το οποίο θα κάνω αφιέρωμα σε μελλοντικό άρθρο… Καλό είναι να το έχουμε μαζί με την κυνηγετική μας άδεια, μήπως χρειαστεί να αποδείξουμε το προφανές.
του Ραξή Επιτρόπου από το site amynastospiti.gr
