Παραμονή της νέας κυνηγετικής περιόδου, ημέρα Σάββατο και όπως πάντα πήγαμε να πιάσουμε το μέρος το οποίο παρακολουθούσαμε με τη παρέα μια βδομάδα.
Σκηνές, σκυλιά, προμήθειες και φυσικά διάθεση στα ουράνια. Ήμασταν εκεί, στη φύση, στη πανέμορφη ανατολή της παραμονής με τη κυνηγετική παρέα μετά από καιρό. Την ώρα που ετοιμαζόμασταν να αράξουμε και να υποδεχτούμε το πρωινό της 20ης Αυγούστου ήρθαν τα νέα.
Φωτιά λίγο έξω από την πόλη της Αλεξανδρούπολης. Η φωτιά άρχισε στο χωριό της Μελίας λίγο πιο έξω από τη πόλη των Φερών. Συνηθισμένο φαινόμενο τα τελευταία χρόνια, καθώς Λευκίμη, Μελία, Κοίλα είναι από τις περιοχές που βρίσκονται στο προσκήνιο της φωτιάς για τον νομό μας.
Η φωτιά καίει το δάσος της Δαδιάς
Η φύση όμως είχε άλλα σχέδια αυτή τη φορά για τη Θράκη μας καθώς άνεμοι που έφταναν τα οχτώ μποφόρ μετέτρεψαν μια απλή εστία σε ένα μεγάλο μέτωπο που έτρεχε με ταχύτητα 90 χλμ τη ώρα προς τη πόλη της Αλεξανδρούπολης. Ότι δασική και γεωργική έκταση έβρισκε στη πορεία της το κατέστρεφε σε κλάσματα δευτερολέπτου.
Στην πορεία αυτή βρέθηκαν κατοικήσιμες εκτάσεις και εταιρείες που βρίσκονται έξω από τη πόλη. Μοναστηράκι, Λουτρά, Πεύκα, Αετοχώρι, Μαΐστρος, Αγνάντια, Αμφιτρίτι κινδύνεψαν και φυσικά χάθηκαν σπίτια, ένα μοναστήρι στο Αετοχώρι και η πορεία της απλά ανεξέλεγκτη.
Από τη πρώτη στιγμή όλοι οι κάτοικοι, μαζί με δυνάμεις της πυροσβεστικής, του στρατού, αστυνομίας, εθελοντικές ομάδες και φυσικά τα μέλη όλων των κυνηγετικών συλλόγων του νομού με τα οχήματα που διαθέτουν και τους θηροφύλακες έτρεξαν να βοηθήσουν.
Το ύψος της φλόγας όμως, ο δυνατός άνεμος καθώς και η απρόβλεπτη τροχιά της, την οδήγησε στη Νίψα, στον Απαλό χωριά στολίδια του νομού μας μερικά χιλιόμετρα μόλις έξω από τη πόλη. Η ατμόσφαιρα αποπνικτική, ο ουρανός μαύρισε και στάχτη έπεφτε σαν χιόνι στο κέντρο της πόλης. Το κακό έγινε. Χάθηκε η μάχη του περιορισμού και η φωτιά ξέφυγε από τη Βιομηχανική περιοχή και πέρασε μέσα από κατοικημένες περιοχές καίγοντας σπίτια, σχολεία κτηνοτροφικές μονάδες, γεωργικές εκτάσεις και τα πνευμόνια της πόλης μας, τα δάση γύρω από αυτήν.
Η καταστροφή ανυπολόγιστη. Την Τρίτη ημέρα είδαμε πρωτόγνωρες καταστάσεις, πολεμικές, καθώς δόθηκε εντολή να εκκενωθεί το νοσοκομείο της πόλης μας μέσα στη νύχτα. Μια γιγάντια αποστολή. Άρχισαν να εγκαταλείπουμε τα χωριά μας, να μαζεύουμε τα κυνηγόσκυλα μας, τις οικογένειες μας, τους γονείς μας από τα χωριά. Χιλή, Μάκρη, Δίκελα, Μεσημβρία, Πλάκα, Πετρωτά στο μένος της φλόγας και ο ελαιώνας των περιοχών αυτών στο έλεος της φλόγας. Εικόνες σπαραχτικές που δεν χωράει ο νους. Οι άνεμοι συνεχίζουν αδιάκοπα και οι σειρήνες επίσης, τα μηνύματα της πολιτικής προστασίας έρχονται αδιάκοπα.
Ο απολογισμός είναι δύσκολα μετρήσιμος καθώς ακόμη δεν έχουμε πρόσβαση στις περιοχές μας. Τα καλύτερα κυνηγοτόπια παραδόθηκαν στις φλόγες, τα παραδοσιακά περάσματα ορτυκιών στα παράλια του νομού μας έγιναν στάχτη. Εκεί που περιμέναμε τα τρυγόνια στις ζώνες υπάρχει μόνο καμένη γη, τα δέντρα, τα ρέματα, οι πηγές έχουν δηλητηριαστή από το μαύρο της φωτιάς και δεν πετάει ούτε χελιδόνι.
Λιώσαμε και εμείς μαζί με το τόπο μας.
Ο Κ.Σ. Αλαξαδρούπολης από την πρώτη στιγμή στη μάχη της φωτιάς στον Έβρος
Χάθηκε η χαρά, η διάθεση, η προσμονή. Δυσκολευόμαστε να αντικρίσουμε τα παιδιά μας που επιτρέψαμε να χαθεί ο φυσικός μας πλούτος. Οι καιροσκόποι βρήκαν πάλι έδαφος να προτείνουν την ολική απαγόρευση της δραστηριότητας μας πίσω από τα πληκτρολόγια των υπολογιστών τους. Δεν βρέθηκαν στη φύση δίπλα μας να βοηθήσουν στη κατάσβεση, στη απεγκλώβιση, στη διάσωση των κοπαδιών, των άγριων ζώων της περιοχής μας. Οι κυνηγοί όμως ήμασταν εκεί και θα είμαστε απέναντι σε όλους αυτούς που θα προσπαθήσουν να καταπατήσουν το δασικό μας πλούτο.
του Ανδρέα Κουϊνέλη – Φωτό : Χάρης Γκίκας
