Πάντοτε πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα Kurzhaar είναι μια φυλή που εν αντιθέσει των άλλων εξελίχθηκε από πολλά άτομα παράλληλα που είχαν κοινούς σκοπούς μα που μερικοί ακολουθούσαν διαφορετικές οδούς για την επίτευξη τους. Ως εκ τούτου δυο δείγματα από τα τότε Kurzhaar είχαν τεράστιες εμφανισιακές διάφορες μεταξύ τους, πράγμα το οποίο παρατηρείται ακόμα και στις μέρες μας. Κατά την δημιουργία αυτής της φυλής όπως είπαμε ανωτέρω, πολλοί άνθρωποι συνεισφέρανε στην εξέλιξη της, όλοι είχαν το ίδιο όραμα αλλά διαφωνούσαν ως προς την επίτευξή της. Έτσι δημιουργήθηκαν δυο σχολές εκτροφέων, η πρώτη σχολή με αρχηγούς των Karl Brandt και τον Samezki. Όντας και οι δυο εθνικιστές δεν επιθυμούσαν η φυλή να έχει τίποτα το ξενόφερτο και εκ τούτο χρησιμοποιούσα στην αναπαραγωγή καθαρά γερμανικά σκυλιά. Η θεωρία αυτής της σχολής ήταν ότι ένα σκυλί όπως και μια μηχανή για να εκτελεί ένα έργο σωστά πρέπει να είναι κατασκευασμένη βάση κάποιων αυστηρών προδιαγραφών. Τα Kurzhaar, για την σχολή αυτή έπρεπε να τηρούν απόλυτα τα μορφολογικά πρότυπα της φυλής που σκοπό είχαν το σκυλί να αποδίδει καλύτερα στον τρόπο και συνθήκες εργασίας που καλείτο να εκτελέσει καθώς επίσης και στην ποικιλία των θηραμάτων που καλείτο να κυνηγήσει.
Για παράδειγμα τα σκυλιά θα έπρεπε να είχα ένα πλατύ και μακρύ κρανίο, ρύγχος και στόμα, δυνατό και μακρύ λαιμό και σφιχτή δυνατή πλάτη που να μπορούν να του επιτρέπουν να επαναφέρει μια ενήλικα αλεπού μέχρι και πάνω από εμπόδια αν χρειαζόταν. Μ’ αυτό τον τρόπο η σχολή αυτή έκανε εκτροφή σκυλιών που ο σωματότυπός τους έπρεπε να τηρεί ευλαβικά τα αυστηρά γερμανικά πρότυπα εμφάνισης ώστε τα σκυλιά που παράγονταν να είχαν τα προσόντα να εκτελούν το έργο που τους ανατίθεται.
Η δεύτερη σχολή με καθοδηγητές το πρίγκιπα Solms και τον βαρόνο Zedlitz, πρωταρχικό σκοπό είχε την εργασιακή απόδοση των σκυλιών έστω και αν αυτό σήμαινε πως τα Kurzhaar της αναπαραγωγής τους απείχαν κατά πολύ από τα τότε αποδεκτά πρότυπα μορφολογίας της φυλής. Καθότι ο Solms και ο Zedlitz ήταν πάμπλουτοι είχαν στην ιδιοκτησία τους τεράστια εκτροφεία με πολλά αγγλικά πόιντερ και setters και προσπαθούσαν να εισάγουν στην φυλή των Kurzhaar τα αγγλικά αίματα πράγμα που βρήκε την έντονη αντίθεση των τότε εθνικιστών εκτροφέων. Πολλοί εκτροφείς που ενστερνίζονταν τις απόψεις του Solms και του Zedlitz έκαναν κρυφά ‘παράνομες’ διασταυρώσεις με αγγλικά πόιντερ διαδικασία που ευτυχώς σταμάτησε έγκαιρα και που σε αντίθετη περίπτωση ίσως κατέστρεφε την πολύ χρησιμότητα αυτής της φυλής. Ακόμα και οι ίδιοι που τόσο ένθερμα υποστήριζαν την εισαγωγή αγγλικού αίματος στα Kurzhaar παραδέχονται ότι κάτι τέτοιο ήταν πολύ επικίνδυνο στην εξέλιξη της φυλής. Το ερώτημα που βασάνιζε τους τότε εκτροφείς ήταν το κατά πόσο μια μικρή βελτίωση στην όσφρηση και η ίσως αμελητέα ενδυνάμωση του ενστίκτου φέρμας που θα αποκτούσαν σκυλιά από μια τέτοια διασταύρωση με αγγλικά πόιντερ θα άξιζε την απώλεια των τόσων άλλων προσόντων και επίκτητων ενστίκτων στα οποία στόχευαν οι εκτροφείς αυτής της φυλής; Ίσως αν αυτό συνεχιζόταν, τα σημερινά σκυλιά να υστερούσαν ή ακόμα να έχαναν πλήρως τα έντονα ένστικτα επαναφοράς, ιχνηλασίας, εργασίας στο νερό κτλ. μέχρι ακόμα και το δυναμικό ταμπεραμέντο και εκπαιδευσιμότητα τους στα οποία τόσο υστερούν οι αγγλικές φυλές. Ευτυχώς που επικράτησε αυτή την φορά το εθνικιστικό γερμανικό αίσθημα που σε αυτό οφείλουμε τα υπέροχα σημερινά μας σκυλιά.
Η φυλή Kurzhaar υπέστη τρομερές αλλαγές έπειτα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και μέχρι την δεκαετία του 1930 έφτασε στο απόγειο της αναγνώρισης της. Επιτέλους ο Γερμανικός εθνικός σκύλος είχε δημιουργηθεί και όλα τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω του. Η ανά τον κόσμο εκτροφείς που μέχρι τότε φιλοξενούσαν στα εκτροφεία τους δεκάδες Αγγλικά πόιντερ και setter ως επίσης και Ιρλανδικά και Γαλλικά σκυλιά φέρμας, μετέθεσαν το ενδιαφέρον τους στο νέο αυτό super σκυλί που τα έκανε όλα. Οι δε Γερμανοί εκτροφείς που επιτέλους το έργο τους τύγχανε της πρέπουσας αναγνώρισης, έστειλαν μερικά από τα καλύτερα τους σκυλιά στις Ηνωμένες Πολιτείες, Δανία και Αγγλία.
Πολύ μεγάλο ενδιαφέρον έχουν τα σκυλιά καφέ-άσπρου χρώματος που εξελίχθηκαν στην Δανία και που μερικά καταπληκτικά δείγματα τους βλέπουμε μέχρι σήμερα στους Δανέζικους εκπρόσωπους της φυλής που φέρουν μανδύα όπου το λευκό τους χρώμα είναι καθαρό χωρίς στίγματα. Την καταγωγή τους οφείλουν στο σκυλί ‘Nikita V Dubro Glinosee’ ο οποίος γεννήθηκε το 1917 στην Γερμανία και αγοράστηκε από Δανούς εκτροφείς ως επιβήτορας. Το γονίδιο λευκού χρώματος που κατείχε αυτό το σκυλί και το οποίο χρησιμοποιήθηκε εκτενώς από τους Δανούς εκτροφείς για αναπαραγωγή, διατηρείται μέχρι σήμερα σε όλο του το μεγαλείο, καθότι σε αντίθεση με τους Γερμανικούς εκτροφείς, οι Δανοί ζευγαρώνουν σκυλιά με σκοπό την διατήρηση ή ακόμα αν θέλετε την επικράτηση του καθαρού λευκού μανδύα χωρίς στίγματα. Τα δε δείγματα που εξήχθησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν κατά αποκλειστικότητα καφέ λευκόστικτα, γι αυτό και μέχρι σήμερα στα Αμερικάνικα πρότυπα της φυλής το μαύρο δεν είναι αποδεχτό χρώμα. Η ιστορία της εξέλιξης του Γερμανικού πόιντερ χάθηκε σε σκοτεινές σελίδες την περίοδο που ακολούθησε το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Έπειτα την ήττα των Γερμανών από τους συμμάχους και την ολοκληρωτική καταστροφή που υπέστη η Γερμανία, οι τότε εκτροφείς σε μια προσπάθεια διάσωσης αυτού του θησαυρού των Kurzhaar υποχρεώθηκαν να στείλουν μερικά από τα σπουδαιότερα τους σκυλιά σε χώρες όπως Γιουγκοσλαβία και η Τσεχοσλοβακία για να σωθούν. Πολλά εξαίρετα δείγματα της φυλής σκορπίστηκαν σε χώρες όπως η Γαλλία, η Ρωσία, Πολωνία και άλλες.
Στα αμέσως επόμενα χρόνια μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο μπορούμε να πούμε με μεγάλη ασφάλεια, χώρες όπως η Αγγλία και η Ρωσία κατείχαν πολύ καλύτερα Kurzhaar από αυτά που είχα οι λίγοι Γερμανοί εκτροφείς που απέμειναν με εξαίρεση φυσικά μερικών μεμονωμένων Γερμανικών εκτροφέων που κατάφεραν να διασώσουν τα καλύτερα τους δείγματα. Δυστυχώς όμως γι’ αυτήν την πολυτάλαντη φυλή τα υπέροχα σκυλιά που στάλθηκαν προς ‘διάσωση’ σε διάφορες χώρες υπέστησαν αλόγιστων διασταυρώσεων για παράδειγμα σκυλιά τα οποία στάλθηκαν στη Γιουγκοσλαβία διασταυρώθηκαν με Αγγλικά πόιντερ ως επί το πλείστον που σκοπό είχαν να ελαφρύνουν την κατασκευή των βαρετών Γερμανικών σκυλιών δίνοντας έτσι περισσότερη ταχύτητα και βελτιώνοντας κάπως την μύτη και την φέρμα Δυστυχώς τα σκυλιά που δημιουργήθηκαν, αν και πιο μεγάλων ταχυτήτων από τα καθαρά Γερμανικά, υστερούσαν σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό σε πολλές από τις ικανότητες που είχαν τα αρχικά Kurzhaar όπως η ιχνηλασία, επαναφορά, εργασία στο νερό κτλ. Υπάρχουν σήμερα εκτροφεία Kurzhaar σε μερικές χώρες όπως στην Σερβία όπου βλέπουμε δείγματα σκυλιών με σωματότυπο, ταχύτητα, καλπασμό κτλ. Αγγλικού πόιντερ αλλά με κεφάλι και χρώμα τριχώματος Kurzhaar.
Ακόμα χειρότερα βλέπουμε σκυλιά αυτής της υπέροχης φυλής να συναγωνίζονται σε ταχύτητα και εύρος έρευνας τα αγωνίστηκα Αγγλικά πόιντερ αλλά να έχουν χάσει τελείως το ένστικτο επαναφοράς και να τρέμουν όταν αντικρίζουν την εικόνα του νερού. Προχωρώντας προς το Δυτικό μπλοκ χωρών (πχ.στην Γαλλία) βλέπουμε ένα τύπο Kurzhaar σωματικού φαινοτύπου που προσομοιάζει το Γαλλικό Braque και που ακόμα χειρότερα έχει τον ήπιο ή ακόμα αν θέλετε, τον αδύναμο χαρακτήρα αυτής της φυλής. Πηγαίνοντας λίγο Βορειότερα στην Αγγλία παρατηρούμε ένα τύπο Kurzhaar – θηραματοφορέα που ο τρόπος εργασίας του μας κάνει μερικές φορές να διερωτόμαστε έντρομοι για στην ‘συνταγή διασταυρώσεων’ που έκαναν οι Άγγλοι εκτροφείς για να καταλήξουν σε αυτό τον τύπο. Ευτυχώς όμως στις μέρες μας και έπειτα έντονων προσπαθειών από μεγάλους εκτροφείς της Ευρώπης, βλέπουμε σιγά σιγά ακόμα και στις χώρες όπου στα δείγματα Γερμανικών πόιντερ επικρατούσε έντονα το στοιχείο το Αγγλικού πόιντερ παρατηρείται ένας παραμερισμός αυτού του τύπου και επανέρχονται ‘παραδοσιακά’ σκυλιά από αίματα στα οποία διατηρήθηκαν ανέπαφες όλες οι ικανότητες του απόλυτου αυτού κυνηγετικού σκυλιού.
