Περισσότερες κυνηγετικές ευκαιρίες … από την ξενική δεκαοχτούρα
Του Δρος Χρήστου Κ. Σώκου
Ένα παράδοξο ακόμα για τα ελληνικά κυνηγετικά δρώμενα είναι η περίπτωση της δεκαοχτούρας. Όλα τα είδη περιστεροειδών της Ελλάδας είναι ή ήταν στον Πίνακα Θηρευσίμων. Το μόνο περιστεροειδές που χαίρει άκρας προστασίας είναι το ξενικό είδος της δεκαοχτούρας!
Η δεκαοχτούρα (Streptopelia decaocto), συγγενές είδος του τρυγονιού, έχει καταγωγή από την περιοχή του Κόλπου της Βεγγάλης (Ινδία, Σρι Λάνκα, Μιανμάρ), τα ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι άρχισε να εξαπλώνεται το 16ο αιώνα τόσο με μεταφορά από τον άνθρωπο, όσο και με φυσικά τρόπο, φτάνοντας σταδιακά στην Τουρκία και στη νοτιοανατολική Ευρώπη. Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα η δεκαοχτούρα απαντά σε αρκετές περιοχές της νοτιοανατολικής Ευρώπης.
Στην Ελλάδα έως τις αρχές του 20ου αιώνα περιορίζεται στα βόρεια, στη Ρόδο και στη Λέσβο. Από εκεί σταδιακά ξεκίνησε να εξαπλώνεται προς την κεντρική και νότια Ελλάδα. Αναφέρεται πως ο βαλής των Ιωαννίνων Χιβζή πασάς σε πάρκο που δημιούργησε, εισήγαγε το 1888 εκατό ζευγάρια δεκαοχτούρας τις οποίες προμηθεύτηκε από τα Σκόπια. Αυτή η ενέργεια πιστεύεται πως συνέβαλε στην εξάπλωση του είδους στην ηπειρωτική χώρα.
Η εισβολική και χωροκατακτητική δεκαοχτούρα σήμερα εκτιμάται πως έχει πενταπλάσιο πληθυσμό από το τρυγόνι στην Ευρώπη, ο οποίος ξεπερνά τα 20.000.000 αναπαραγόμενα άτομα και βαίνει αυξανόμενος. Αναφέρεται επίσης ως μια απειλή για το τρυγόνι λόγω ανταγωνισμού.
Στοιχεία οικολογίας
Το είδος απαντά σε περιοχές χαμηλού υψομέτρου όπου εναλλάσσονται καλλιέργειες και δασικές εκτάσεις. Στην Ελλάδα φαίνεται να αναπτύσσει υψηλές πυκνότητες σε περιαστικές περιοχές με χειμερινά σιτηρά που διακόπτονται από θάμνους και δένδρα. Οι δεκαοχτούρες τείνουν να αποφεύγουν περιοχές εντατικής καλλιέργειας, συμπαγείς δασικές εκτάσεις και ορεινές περιοχές.
Κάθε ζευγάρι μπορεί να γεννήσει ετησίως πάνω από τρεις φορές (από δύο αυγά κάθε φορά), φωλιάζοντας όλους τους μήνες εκτός από τους πιο ψυχρούς. Η περίοδος επώασης διαρκεί συνήθως 14-19 ημέρες. Η αναπαραγωγική ωριμότητα επιτυγχάνεται κατά την πρώτη άνοιξη. Στην Ευρώπη η ετήσια θνησιμότητα των ανηλίκων είναι 50-70%, ενώ η θνησιμότητα των ενηλίκων 33-55%. Τα δεδομένα αυτά δείχνουν υψηλό αναπαραγωγικό δυναμικό και ικανή επιβίωση, ώστε το είδος να μπορεί να διαχειριστεί θηρευτικά.
Κυνήγι
Η δεκαοχτούρα θηρεύεται στη Βουλγαρία, Γαλλία, Σερβία, Ρουμανία, Ουγγαρία, Βρετανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως και στις ΗΠΑ. Θεωρείται πως το ήπιο πέταγμά της, μπορεί να βοηθήσει τους νέους κυνηγούς στη σκοποβολή. Στις ΗΠΑ, το εύκολο κυνήγι της δεκαοχτούρας θεωρείται μια καλή ευκαιρία για να πάρουν τα παιδιά τους μαζί και να τα φέρουν σε επαφή με τη φύση.
Η δεκαοχτούρα λόγω της αφθονίας της και της προσέγγισής της στον άνθρωπο δεν απαιτεί πολύ χρόνο σε μετακινήσεις και εξερευνήσεις. Αυτό δίνει την ευκαιρία σε κυνηγούς αστικών περιοχών να ασκήσουν τη δραστηριότητά τους χωρίς να χρειαστεί να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις, κάτι το οποίο στις μέρες μας είναι δύσκολο σε χρόνο και επίπονο στην τσέπη.
Από την ιστοσελίδα https://nydovehunting.weebly.com/eurasian-collared-dove-hunting-ndash-endless-opportunity.html
Διαχειριστικές εφαρμογές
Στην προ 13 ετών Οδηγία για τα Πτηνά (2009/147/ΕΚ) δεν συμπεριελήφθη η δεκαοχτούρα στα θηρεύσιμα της Ελλάδας, κάτι το οποίο φρόντισαν άλλα γειτονικά κράτη των Βαλκανίων και η Κύπρος. Αυτό θα πρέπει να αλλάξει, διότι:
1) Είναι είδος ξενικό, και η ευνόηση του αντιβαίνει στη διατήρηση της βιοποικιλότητας.
2) Είναι είδος σε αφθονία και μπορεί να αξιοποιηθεί θηρευτικά.
3) Η θήρευσή του αναμένεται να ευνοήσει το τρυγόνι καθότι θα απορροφήσει θηρευτική πίεση και ίσως μειώσει τον ανταγωνισμό σε κάποιες περιοχές που τα είδη συναντώνται.
4) Θα προσφέρει κυνηγετικές ευκαιρίες σε θηραματικά φτωχές περιοχές, δημιουργώντας θηρευτικά και περιβαλλοντικά οφέλη.
Είναι λοιπόν εντελώς άστοχο και ζημιογόνο το να μην συμπεριλαμβάνεται η δεκαοχτούρα στον πίνακα των θηρευσίμων.
