Στην ευρύτερη περιοχή του Βελβεντού, μια περιοχή γνωστή για την πρωτοπορία της σε θέματα χρηστής αγροτικής διαχείρισης, μετά από πολλαπλές απελευθερώσεις που πραγματοποιήθηκαν, από τον Κυνηγετικό Σύλλογο Βελβεντού, δημιουργήθηκε ένας άγριος πληθυσμός Κυνηγετικού Φασιανού.
Από μετρήσεις που πραγματοποιούνται τα τελευταία χρόνια (το άρθρο έχει γραφτεί το 2009), έχει παρατηρηθεί την άνοιξη, η ύπαρξη χωροκρατιών* οι οποίες παρουσιάζουν με περιορισμένες αυξομειώσεις μια σταθερότητα.Έτσι την τελευταία τετραετία έχουμε διακύμανση των χωροκρατιών, από ελάχιστες τις 11 το 2006, έως τις 15 για το 2008.
Η διατήρηση του παραδοσιακού αγροτικού μωσαϊκού, με τις μικρές αγροτικές εκμεταλλεύσεις, τις πολλαπλές αγροτικές καλλιέργειες, τόσο σε οπορωφόρα όσο και σε αγρωστώδη και ψυχανθή μαζί με την ύπαρξη των παραδοσιακών φυτοφραχτών, στα όρια των αγρών, δημιουργεί το ιδανικό περιβάλλον για την προστασία, τη διατήρηση και τη φυσική αναπαραγωγή του πληθυσμού.
Πρέπει ακόμα να αναφέρουμε τη λελογισμένη χρήση φυτοφαρμάκων και λίπανσης, καθώς είναι πολλές οι εκμεταλλεύσεις ολοκληρωμένης, αλλά και βιολογικής διαχείρισης, ενώ και το υδάτινο δυναμικό της περιοχής είναι πλούσιο με πολλές και βαθιές ρεματιές, που διατηρούν την ροή τους, εκτός ελάχιστων περιπτώσεων, όλον τον χρόνο.
Η ετήσια απελευθέρωση αριθμού μεταξύ πεντακοσίων και χιλίων κυνηγητικών φασιανών, που διατίθενται στο σύλλογο από την Δασική Υπηρεσία, δεν δίνει φυσικά τη δυνατότητα να βγουν χρήσιμα και επακριβή συμπεράσματα για την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος.
Παρά την διατήρηση, από μεριάς του Συλλόγου, πυρήνα προσαρμογής σε ιδανικό βιότοπο και διαχείρισης των πτηνών εντός αυτού σε ημιελεύθερη κατάσταση, με ελάχιστη ανθρώπινη επίδραση, το γεγονός ότι ο θηρευμένος αριθμός φασιανών κάθε χρόνο δεν ξεπερνά τα διακόσια άτομα, αλλά και η μη θεαματική αύξηση των άγριων κοπαδιών καταδεικνύει την δυσκολία του εγχειρήματος.
Επίσης η ποιότητα και το μέγεθος των φασιανών, όταν αυτά δίνονται από τα κρατικά εκτροφεία, υποχρεώνουν τους Κυνηγετικούς Συλλόγους να προβαίνουν σε μια όχι και τόσο ευκαταφρόνητη δαπάνη, για την διατροφή τους για μεγάλο χρονικό διάστημα, πριν την απελευθέρωση.
Αυτή η δαπάνη, που μπορεί να φτάσει και το ποσό των 2.500 έως 3.000 ευρώ, για χίλια άτομα κυνηγετικού φασιανού, είναι ένα κόστος αρκετές φορές δυσβάστακτο, για πολλούς Συλλόγους, μικρού κυρίως μεγέθους. Το γεγονός όμως ότι η διάθεση τους είναι ίσως το μοναδικό «ανταποδοτικό όφελος» του Κράτους προς τους Συλλόγους, από την έκδοση των αδειών Θήρας, τους ωθεί συχνά στην αποδοχή της προσφοράς.
Το 2008, οι Κυνηγετικοί Σύλλογοι της Περιφέρειας Δυτικής Μακεδονίας προέβηκαν σε απελευθέρωση 10.000 περίπου πτηνών. Παρ όλα αυτά, τόσο ο αριθμός των θηρευμένων πτηνών, όσο και οι περιορισμένες αναφορές για επιβίωση και εγκατάσταση κοπαδιών αποδεικνύει την αναποτελεσματικότητα του εγχειρήματος.
Είναι λοιπόν απορίας άξιο το σκεπτικό αυτής της πρακτικής, αφενός στην επμονή αυτών των αναποτελεσματικών απελευθερώσεων, εφόσον αυτές δεν συνοδεύονται από όλες εκείνες τις απαιτούμενες ενέργειες, όπως ο υποχρεωτικός έλεγχος και περιορισμός του πληθυσμού των φυσικών εχθρών του είδους, στις περιοχές όπου γίνονται οι απελευθερώσεις, ώστε αυτές να έχουν καλύτερα αποτελέσματα.
Μεγαλύτερη φυσικά απορία δημιουργεί το γεγονός, ότι όλη αυτή η προσπάθεια, γίνεται με ένα είδος τεχνητά δημιουργημένου, ενός υβριδίου, του οποίου η αναπαραγωγή κυριαρχεί στα κρατικά εκτροφεία, ενώ δεν γίνεται καμιά απολύτως συντονισμένη προσπάθεια πολλαπλασιασμού και απελευθέρωσης Κολχικού Φασιανού, μοναδικού ενδημικού είδους Φασιανού. Η ύπαρξη του είναι γνωστή, κατά το πρόσφατο παρελθόν,
σε αρκετά σημεία της Ελλάδας, απ όπου έχει εκλείψει.
Ακόμα και σήμερα ο μοναδικός φυσικός πληθυσμός του, βρίσκεται σε κίνδυνο, με πολύ μικρό αριθμό, στο Δέλτα του Νέστου και δεν υπάρχει ακόμα το αυτονόητο ενδιαφέρον ενός κρατικού φορέα για το θέμα αυτό.
*Με την έννοια χωροκράτεια δηλώνεται ότι ένας αρσενικός φασιανός έχει εγκατασταθεί σε μια περιοχή 100 περίπου στρεμμάτων και προσελκύει τα θηλυκά, ενώ διώχνει τα άλλα αρσενικά Για τη διάσωση του κολχικού φασιανού, η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας – Θράκης, πραγματοποιεί συγκεκριμένες δράσεις με αρκετά καλή επιτυχία
του Γιάννη Ισαάκ – Δασοπόνου
από την έντυπη έκδοση της ΣΤ’ ΚΥΝΗΓΕΤΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΘΡΑΚΗΣ – “ΠΑΝΘ-ΘΗΡΑΣ”
